Musa F. Alzahrani, M.B., B.S., M.H.Sc., Mohammed I. AlJasser, M.B., B.S

مردی 42 ساله که بعلت ابتلا به لنفوم غیر هوجکینی تحت درمان بود، به همراه تغییر و دگرگونی در ناخن ها به کلینیک اونکولوژی مراجعه نمود. وی 5 ماه قبل بعلت انسداد مجرای معدی به کلینیک مراجعه نموده و برای وی لنفومای غیر هوجکینی سلول B درجه بالا تشخیص داده شده بود.

او سپس 4 دوره شیمی درمانی را به طور کامل انجام داد که شامل ریتوکسیماب، اتوپوسید، پردنیزون، وین کریستین، سیکلوفسفامید و دوکسی روبی سین بود. در معاینه فیزیکی، ناخن ها به رنگ قهوه ای تیره (ملانونیشیا) و دارای خطوط سفید عرضی غیر واضح مشاهده شدند. میزان آلبومین سرم در حدود 2.5 گرم/دسی لیتر (محدوده مرجع: 5.0-3.5) گزارش شد. خطوط عرضی مات و کدر (فلش بلند) بر روی ناخن ها، خطوط ʼMees (لکونیشیای واقعی) نامیده شده و خطوط شفاف تر (فلش کوتاه) موسوم به خطوط مورک (لکونیشیای apparent) هستند. خطوط ʼMees به علت آسیب به ماتریکس ناخن ایجاد می شوند، حال آنکه خطوط مورک مرتبط با عروق خونی بستر غیر طبیعی ناخن می باشند. بنابراین، خطوط ʼMees با فشردگی صفحه ناخن کم نشده ولی خطوط مورک کم می شوند. عوامل شیمی درمانی متعددی با این گونه تغییرات در ناخن ها ارتباط دارند. همچنین، خطوط مورک می توانند در بیماران مبتلا به هیپوآلبومینمی رخ دهند. پس از شش دوره شیمی درمانی در لنفومای غیر هوجکینی بیمار بهبودی حاصل شد. تقریباً 6 ماه پس از اتمام شیمی درمانی، تغییرات بوجود آمده در ناخن ها به طور کامل برطرف شدند.

N Engl J Med 2018; 379:1561. October 18, 2018.