Stephen Bent, M.D. Gurpreet Dhaliwal, M.D
مردی ۷۹ ساله با نارسایی قلبی با کسر تخلیه کاهشیافته و فیبریلاسیون دهلیزی با سابقه ۲ هفته تنگی نفس به بخش اورژانس مراجعه کرد. در معاینه فیزیکی، ریتم نامنظم قلب، کراکل در هر دو ریه و ادم حفرهدار در هر دو پا تا اواسط ران وجود داشت. فشار ورید ژوگولار ۱۷ سانتیمتر آب تخمین زده شد (فلش، پنل A) (مقدار طبیعی، کمتر از ۴ سانتیمتر آب). آزمایش رفلاکس ابدومینوژوگولار با اعمال فشار محکم و پایدار به مرکز شکم انجام شد. افزایش پایدار فشار ورید ژوگولار به میزان بیش از ۳ سانتیمتر آب به مدت بیش از ۱۰ ثانیه در حین اعمال فشار وجود داشت (پنل B، فلش)، که نشان دهنده آزمایش مثبت بود. (افزایش گذرا در فشار ورید ژوگولار که در ۱۰ ثانیه یا کمتر در حین اعمال فشار شکمی به حالت اولیه برمیگشت، نشان دهنده تست منفی بود.) آزمایش رفلاکس ابدومینوژوگولار مثبت نشان میدهد که بطن راست قادر به جبران افزایش بازگشت وریدی ناشی از فشرده شدن سیستم وریدی مزانتریک نیست. این حالت در هر شرایطی که پر شدن یا انقباض بطن راست را مختل کند، از جمله نارسایی قلبی دو بطنی (مانند این مورد)، پریکاردیت فشارنده، کاردیومیوپاتی محدودکننده و فشار خون ریوی مشاهده میشود. پس از درمان با دیورز که منجر به کاهش ۹ کیلوگرم (۲۰ پوند) وزن بدن شد، وضعیت بیمار بهبود یافت.
N Engl J Med 2025;393: e10. August 20, 2025. VOL. 393 NO. 8