استاتین درمانی کمکی در بیماران مبتلا به کووید-۱۹

مترجم: دکتر الهام خاقانی – پزشک عمومی

بیماری همه گیر کروناویروس ۲۰۱۹ (کووید-۱۹) بیش از ۷۷۱ میلیون نفر را تحت تاثیر قرار داد و باعث مرگ ۶.۹ میلیون نفر شد. این بیماری همه گیر به یک عفونت تنفسی بومی تبدیل شد که با پاسخ های التهابی شدید و آسیب احتمالی اندام مشخص شد.

علیرغم دسترسی گسترده به درمان ها و واکسن ها، میزان مرگ و میر در میان بیماران شدیداً بیمار مبتلا به کووید-۱۹ همچنان بالا است، با تقریباً ۳۰۰۰ مرگ ماهانه در اواخر سال ۲۰۲۳. در نتیجه، استفاده مجدد از عوامل دارویی موجود، توجه قابل توجهی را به خود جلب کرده است. استاتین ها به دلیل اثرات ضد التهابی آنها از طریق مهار ردوکتاز HMG-CoA و کاهش واسطه های التهابی، از جمله سیتوکین ها و مولکول های چسبندگی، به عنوان درمان بالقوه در نظر گرفته شده اند. با این حال، نگرانی هایی در مورد اثرات نامطلوب احتمالی استاتین ها، مانند رابدومیولیز و آسیب کبدی وجود دارد.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده متعدد (RCTs) هیچ گونه مزیت قابل‌توجهی از درمان با استاتین در نقاط پایانی بالینی در میان بیماران مبتلا به کووید-۱۹ پیدا نکردند. اخیراً، کارآزمایی بین‌المللی REMAP-CAP، احتمال برتری سیمواستاتین در کاهش مرگ در ۹۰ روز را در مقایسه با عدم وجود استاتین، ۹۱.۹% نشان داد. با این حال، این RCTها، قدرت کافی برای تشخیص تفاوت در پیامدهای ثانویه مهم، از جمله میزان مرگ و میر، نداشتند. بنابراین، ما یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز RCTها را انجام دادیم که ایمنی و اثربخشی درمان کمکی با استاتین را در مقابل عدم درمان با استاتین در بیماران بستری با کووید-۱۹ ارزیابی می‌کرد.

سابقه: اثربخشی و ایمنی درمان کمکی استاتین در بیماران بستری در بیمارستان مبتلا به بیماری کروناویروس ۲۰۱۹ (کووید-۱۹) نامشخص است.

روش‌ها: ما به طور سیستماتیک پایگاه‌های داده Medline، Embase، Cochrane و ClinicalTrials.gov را از ابتدا تا اواخر آوریل ۲۰۲۴ برای کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCT) جست‌وجو کردیم که استاتین را در مقابل عدم استفاده از استاتین در بیماران بستری با کووید-۱۹ مقایسه می‌کردند. ما نسبت‌های ریسک (RRs) و نسبت‌های خطر (HRs) را با فاصله اطمینان ۹۵% (CIs) با استفاده از یک مدل اثرات تصادفی ترکیب کردیم. برای تجزیه و تحلیل های آماری از نسخه R 4.3.1 استفاده شد.

یافته‌ها: ما ۷ RCT شامل ۴۲۶۲ بیمار را وارد کردیم که از این تعداد ۲۶۴۵ (۶۲%) برای دریافت درمان با استاتین به طور تصادفی مدنظر قرار گرفتند. در مقایسه با بدون استاتین، استفاده از استاتین به طور قابل توجهی میزان مرگ و میر را کاهش داد (RR 0.88؛ ۰.۸۰-۰.۹۸). در تجزیه و تحلیل زمان تا رویداد، نتایج مشابهی پیدا کردیم (HR 0.86؛ ۰.۷۵-۰.۹۹). استفاده از استاتین همچنین مقیاس سازمان جهانی بهداشت (WHO) را در ۱۴ روز کاهش داد (میانگین اختلاف ۰.۲۷-؛ ۰.۵۴- تا ۰.۰۱-). بین دو گروه از نظر طول مدت بستری در بیمارستان، افزایش آنزیم های کبدی و سطح پروتئین C-reactive، تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت.

نتیجه‌گیری: در بیماران بستری با کووید-۱۹، استاتین‌ها به طور قابل‌توجهی میزان مرگ و میر و امتیاز مقیاس WHO را کاهش دادند.

اهمیت بالینی: درمان کمکی استاتین در بیماران به طور قابل توجهی میزان مرگ و میر را کاهش داد و امتیاز مقیاس سازمان جهانی بهداشت را در مقایسه با عدم تجویز استاتین بهبود بخشید.

تفاوت معنی داری در طول مدت اقامت در بیمارستان، افزایش آنزیم های کبدی و سطح پروتئین واکنشی C بین گروه ها وجود نداشت.

Vanessa Henriques Carvalho, MD, PhD. Tahir Haque, MD. Taniela M. Bes, MD, PhD

The American Journal of Medicine. Volume 137, Issue 10. P966-973.E11. October 2024