Thomas F. Stoop, MD; Toshitaka Sugawara, MD, PhD; Atsushi Oba, MD, PhD
ارتباط شیمی درمانی کمکی پس از برداشتن آدنوکارسینوم پانکراس پس از FOLFIRINOXا(m) (ترکیبی از کلسیم لوکوورین [فولینیک اسید]، فلوراوراسیل، ایرینوتکان هیدروکلراید و اگزالی پلاتین در دوز کامل یا اصلاح شده) شیمی درمانی با بقای کلی (OS)، با در نظر گرفتن تعداد سیکل های شیمی درمانی قبل از عمل و رژیم کمکی چیست؟
این مطالعه کوهورت روی ۷۶۷ بیمار، ارتباط بین شیمی درمانی کمکی و OS طولانی مدت در همه زیرگروه ها را نشان داد، که در بیماران دریافت کننده ۸ تا ۱۱ سیکل قبل از عمل FOLFIRINOXا(m)، کسانی که پاسخ رادیولوژیک داشتند و کسانی که بیماری ypN0 داشتند، می تواند کمتر باشد. ادجوانت FOLFIRINOXا(m) و سایر رژیم‌های چند عاملی با OS طولانی‌مدت مرتبط بودند، در حالی که با رژیم تک عاملی کمکی مرتبط نبود.
معنی: نمی توان رد کرد که ارتباط شیمی درمانی کمکی با OS در زیرگروه های خاصی ضعیف تر است یا حتی وجود ندارد، که مستحق مطالعه بیشتر است.
اهمیت: اثر شیمی درمانی کمکی به دنبال برداشتن آدنوکارسینوم پانکراس پس از FOLFIRINOXا(m) قبل از عمل (ترکیب کلسیم لوکوورین [فولینیک اسید]، فلورواوراسیل، ایرینوتکان هیدروکلراید و اگزالی پلاتین در دوز کامل یا اصلاح شده) شیمی درمانی بر بقای کلی (OS) نامشخص است زیرا مطالعات فعلی تعداد دوره های شیمی درمانی قبل از عمل و رژیم شیمی درمانی کمکی را در نظر نمی گیرند.
هدف: بررسی ارتباط شیمی درمانی کمکی پس از برداشتن آدنوکارسینوم پانکراس پس از FOLFIRINOXا(m) قبل از عمل با OS، با در نظر گرفتن تعداد سیکل های شیمی درمانی قبل از عمل و رژیم شیمی درمانی کمکی.
طراحی، محیط و شرکت کنندگان: این مطالعه همگروهی گذشته نگر شامل بیماران مبتلا به آدنوکارسینوم لوزالمعده موضعی بود که با ۲ تا ۱۱ سیکل قبل از عمل FOLFIRINOXا(m) و پس از برداشتن در ۴۸ مرکز در ۲۰ کشور از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۸ تحت درمان قرار گرفتند. بیمارانی که طی ۳ ماه پس از عمل جراحی فوت کردند، مستثنی شدند (نقطه عطف). داده ها از ۱ فوریه تا ۳۱ دسامبر ۲۰۲۳ تجزیه و تحلیل شدند.
مواجهه: شیمی درمانی FOLFIRINOXا(m) قبل از عمل در نهایت با قطع و برداشتن و در نهایت با شیمی درمانی کمکی دنبال شد.
نتایج و معیارهای اصلی: نتیجه اولیه OS بود که از نقطه عطف ۳ ماه محاسبه شد. تجزیه و تحلیل رگرسیون Cox ، از جمله تجزیه و تحلیل تعامل، برای بررسی ارتباط شیمی درمانی کمکی با OS انجام شد.
نتایج: به طور کلی ۷۶۷ بیمار پس از برداشتن آدنوکارسینوم پانکراس، در نظر گرفته شدند (سن متوسط، ۶۲؛ ۵۵-۶۷ سال؛ ۵۲.۷٪ مرد). شیمی درمانی کمکی به طور مستقل با OS طولانی مدت (۰.۶۶؛ ۰.۴۹-۰.۸۷)، که توسط منحنی های OS تنظیم شده تایید شد، همراه بود. تجزیه و تحلیل تعامل برای ارزیابی اثر درمان تخمین زده شده در بین زیر گروه ها از نظر آماری معنی دار نبود. نمودار forest و تست تعامل نشان می دهد که ارتباط شیمی درمانی کمکی در بین بیمارانی که ۸ دوره یا بیشتر از FOLFIRINOX قبل از عمل FOLFIRINOXا(m) دریافت می کردند، کسانی که پاسخ رادیولوژیک داشتند و آنهایی که بیماری ypN0 داشتند، کمتر بود. در مقایسه با بدون شیمی درمانی کمکی، هر دو رژیم کمکی FOLFIRINOXا(m) (0.57؛ ۰.۴۰-۰.۸۰) و سایر رژیم های ادجوانت چند عاملی (۰.۶۱؛ ۰.۴۱-۰.۹۲) با OS طولانی مدت همراه بودند، در حالی که شیمی درمانی کمکی تک عاملی نبود (۰.۷۵؛ ۰.۵۵-۱.۰۳).
نتیجه‌گیری و ارتباط: در این مطالعه کوهورت، رژیم‌های شیمی‌درمانی چند عاملی کمکی FOLFIRINOXا(m) و سایر رژیم‌های شیمی‌درمانی چندعاملی با بهبود OS بدنبال برداشتن آدنوکارسینوم لوکالیزه پانکراس پس از FOLFIRINOXا(m) قبل از عمل همراه بود، در حالی که شیمی‌درمانی کمکی تک عاملی اینطور نبود. تأثیر شیمی درمانی کمکی بر OS ممکن است در زیرگروه هایی مانند بیماران با ۸ سیکل یا بیشتر FOLFIRINOXا(m) قبل از عمل، آنهایی که پاسخ رادیولوژیکی دارند و آنهایی که ypN0 دارند کمتر باشد.
JAMA Oncol. January 23, 2025. doi:10.1001/jamaoncol.2024.5917
