Takahiro Kobayashi, MD. Yosuke Ono, MD, PhD
خانم ۳۴ ساله ای با سابقه ۴ ماهه اریتم دردناک دو طرفه در گونه ها و لوب های گوش مراجعه کرد. وی چندین دندان پوسیده تحت درمان و خشکی خفیف چشم را گزارش و برای کم خونی همولیتیک خودایمنی تحت درمان با پردنیزولون قرار گرفته بود.
درمان ۱ سال قبل کامل شده بود. معاینه فیزیکی اریتم حلقوی متورم با مرزهای واضح را نشان داد (شکل A و B). بیوپسی از اریتم، ارتشاح لنفوسیتی اطراف عروقی و اطراف زائده را نشان داد و سونوگرافی، بزرگ شدن غدد بزاقی پاروتید را نشان داد. جریان کل بزاق تحریک نشده در اسکن غدد بزاقی با پرتکنتات تکنسیوم ۹۹ متر کاهش یافته و مشخص شد. آزمایشات سرولوژیکی آنتی بادی آنتی ژن A مرتبط با سندرم شوگرن ضد هسته ای و آنتی بادی آنتی ژن B مربوط به سندرم شوگرن ضد هسته ای را نشان داد. بنابراین، تشخیص سندرم شوگرن داده شد.
شکل: تظاهرات پوستی بیمار قبل از شروع درمان موضعی استروئیدی.
اریتم حلقوی با استفاده موضعی از استروئید در عرض ۱ ماه بهبود یافت و پس از ۷ ماه درمان کاملاً کاهش یافت.
اریتم صورت می تواند تشخیص های افتراقی متعددی را برانگیزد، از جمله اختلالات خود ایمنی، به ویژه لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE). اریتم حلقوی زیرمجموعه ای از ضایعات پوستی اریتماتوز است که ممکن است در زمینه عفونت ها، واکنش های دارویی، سرطان، التهاب و شرایط خودایمنی ایجاد شود. تشخیص افتراقی بین سندرم شوگرن و لوپوس اریتماتوز پوستی تحت حاد (SCLE) از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا تظاهرات اریتم حلقوی در دو حالت مشابه است. متخصصان پزشکی باید رنگ ضایعه، توپوگرافی و تکامل زمانی (ایستا، در حال گسترش یا مهاجر) را ارزیابی کنند. یک بررسی سیستماتیک نشان داد که اریتم حلقوی در ۹% از بیماران مبتلا به سندرم شوگرن اولیه وجود دارد. بیمار فعلی اریتم حلقوی نوع ۲ همراه با اریتم پلی کیستیک با پوسته پوسته کم را نشان داد که در بخش محدودی از بیماران مبتلا به اریتم حلقوی و سندرم شوگرن اولیه مشاهده می شود. نوع ۲ به ویژه شبیه به اریتم مشاهده شده در SCLE است. اگرچه چندین کلید تشخیصی برای افتراق سندرم شوگرن از SCLE بر اساس فراوانی ویژگی‌های خاص پیشنهاد شد، اما این همیشه ممکن نیست، همانطور که در پاسخ مطلوب بیمار فعلی به استروئیدهای موضعی، که معمولاً در SCLE دیده می‌شود، دیده می‌شود. شناسایی یافته های غیرطبیعی فراتر از ضایعات جلدی، به ویژه آنهایی که مربوط به غدد بزاقی در سندرم شوگرن هستند، برای تسهیل تشخیص اختلالات خودایمنی اساسی، همانطور که در معیارهای طبقه بندی بر اساس آسیب چند عضوی مشاهده می شود، ضروری است. پزشکان باید در هنگام مواجهه با اریتم حلقوی، علاوه بر SLE، احتمال درگیری اندام های خاص سندرم شوگرن را در نظر بگیرند، در نتیجه تشخیص دقیق و مدیریت کارآمد را ممکن می سازد.
The American Journal of Medicine. VOLUME 136, ISSUE 10, E193-E194, OCTOBER 2023
