مترجم: فرناز اخباری – ماما
هدف ما ارزیابی ایمنی و اثربخشی استراتژی‌های ضد ترومبوتیک بر اساس سن در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی و سندرم حاد کرونری و/یا مداخله کرونری از راه پوست در آگوستوس بود.
روش‌ها: بیماران در ۳ گروه سنی ۶۵-۶۵، ۷۴-۶۵ و بالاتر از۷۵ سال قرار گرفتند. پیامدهای مطلوب عبارت بودند از: خونریزی غیر اساسی عمده یا مرتبط بالینی، خونریزی عمده، مرگ یا بستری مجدد در بیمارستان، و رویدادهای ایسکمیک. اثرات درمانی آپیکسابان در مقابل آنتاگونیست ویتامین K (VKA) و آسپرین در مقابل دارونما در گروه‌های سنی با استفاده از مدل‌های کاکس ارزیابی شد.
یافته ها: از ۴۶۱۴ بیمار، ۱۲۶۷ نفر (۲۷.۵%) کمتر از ۶۵، ۱۸۰۲ (۳۹.۰%) ۶۵-۷۴ و ۱۵۴۵ (۳۳.۵%) بالای ۷۵ سال بودند. آپیکسابان با میزان کمتری از خونریزی غیر عمده بزرگ یا مرتبط بالینی نسبت به VKA همراه بود (<65: HR 0.69، ۰.۴۷-۱.۰۰)؛ (۶۵-۷۴: HR 0.57، ۰.۴۳-۰.۷۵)؛ (≥۷۵: HR 0.81، ۰.۶۳-۰.۶۳). مرگ یا بستری شدن در بیمارستان با آپیکسابان، صرف نظر از سن، کمتر اتفاق افتاد. هیچ تفاوتی در میزان حوادث ایسکمیک بین apixaban و VKA با توجه به سن مشاهده نشد. آسپرین با میزان بیشتری از خونریزی نسبت به دارونما همراه بود (<65: HR 1.67، ۱.۱۵-۲.۴۳)؛ (۶۵-۷۴: HR 2.32، ۱.۷۳-۳.۱۰)؛ (≥۷۵: HR 1.69، ۱.۳۱-۲.۱۹). میزان مرگ و میر یا بستری مجدد و حوادث ایسکمیک در بین بیمارانی که آسپرین یا دارونما دریافت می کردند در گروه های سنی مشابه بود.
نتیجه‌گیری: آپیکسابان با کاهش مطلق بیشتری در خونریزی نسبت به VKA در گروه‌های سنی مسن‌تر همراه بود که نشان‌دهنده خطر خونریزی بالاتر آنهاست. آسپرین باعث افزایش خونریزی در تمام گروه های سنی در مقایسه با دارونما شد. یافته‌های ما از استفاده از آپیکسابان به‌علاوه یک مهارکننده گیرنده پورینرژیک P2Y12 (P2Y12) بدون آسپرین در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی و سندرم حاد کرونری/مداخله کرونری از راه پوست، بدون در نظر گرفتن سن، پشتیبانی می‌کند.
Patricia O. Guimarães, MD, PhD. Renato D. Lopes, MD, PhD. Daniel M. Wojdyla, MS
The American Journal of Medicine. Volume 137, Issue 10. P958-965. October 2024
