Philip A. Kingsford, MD. John A. Ambrose, MD
رابطه پزشک و بیمار، تعامل بیمار با ارائه‌دهنده خدمات پزشکی را در محیط حرفه‌ای با هدف بهبود مراقبت از بیمار توصیف می‌کنند. این موضوع بر اساس چندین اصل از جمله اعتماد و دانش متقابل ساخته شده است: ایمان بیمار به شایستگی پزشک، آگاهی پزشک از امیدهای بیمار، باورهای بیمار و اعتماد به گزارش دقیق علائم از جانب بیمار؛ همدلی پزشک: درک تجارب بیمار، نگرانی‌های بیمار، دیدگاه‌های بیمار و توانایی ابراز دلسوزانه به بیمار؛ و وفاداری: بیمار نسبت به پزشک و تعهد پزشک به بیمار که هرگز خواسته‌های خود را رها نکند یا نادیده نگیرد. ارائه‌دهنده باید اخلاقی عمل کند، از رفتار حرفه‌ای حمایت کند، رازداری را حفظ کند، بیمار را به‌درستی از همه تشخیص‌ها مطلع کند، مراقبت‌های بهینه و رضایت آگاهانه را برای درمان‌های پزشکی یا جراحی ارائه دهد. ارائه‌دهنده باید ارتباط خوبی داشته باشد، به نگرانی‌های بیمار گوش دهد و به تمام سوالات او پاسخ دهد. ارتباط مطلوب پزشک و بیمار توانایی بهبود جنبه‌های خاص مراقبت از بیمار را دارد. بهبود علائم به آگاهی پزشک از بیماری‌ها و وضعیت عاطفی بیمار بستگی دارد. زمانی‌که یک بیمار از پزشک خود راضی است، به احتمال زیاد به قرار ملاقات‌ها و پیروی از توصیه‌های ارائه‌دهنده درمورد رعایت داروها و رژیم‌های درمانی عمل می‌کند. همچنین خطاهای پزشکی، شکایات بیمار و ادعاهای سهل انگاری کاهش پیدا می‌کند. با این حال، پزشکی مدرن به گونه‌ای در حال تغییر است که ممکن است بر این رابطه تأثیر منفی بگذارد. از آنجایی‌که غرامت پزشک کاهش پیدا کرده است، پزشکان اغلب باید بیماران بیشتری را برای پوشش هزینه‌ها ویزیت کنند. این موضوع زمان صرف‌شده با هر بیمار را جهت گرفتن شرح حال، معاینه، توضیح و غیره محدود می‌کند. پزشکی یک رابطه است و دستمزد تا حد زیادی بر اساس روش‌هایی است که بهتر از یک ویزیت ساده پیگیری و جبران می‌شود. با این حال، این روش‌ها اغلب برای تشخیص دقیق ضروری هستند. در زمینه قلب و عروق، این موضوع به معنای آزمایش غیر تهاجمی است که معمولاً توسط تکنسین‌ها بدون تماس مستقیم با پزشک در طول عمل انجام می‌شود. تصویربرداری تشخیصی که در رادیولوژی انجام می‌شود نمونه رایج دیگری است، زیرا یک پزشک مطالعات اشعه ایکس، اسکن‌ها، CT، تصویربرداری MRI و غیره را تنها پس از خروج بیمار تفسیر می‌کند (همه این موارد احتمالاً در آینده توسط هوش مصنوعی [AI] به‌تنهایی تجزیه‌وتحلیل خواهند شد). به‌نظر می‌رسد که طب مدرن تعامل مستقیم پزشک و بیمار را با روش‌های دیگر به حداقل می‌رساند. پزشکی از راه دور در طی چندین سال گذشته، و به‌ویژه در طول همه‌گیری کووید، رایج شده است. اگرچه به‌طور کلی سطوح بالایی از رضایت بیمار و ارائه‌دهنده را نشان می‌دهد، اما عدم ارزیابی فیزیکی مستقیم می‌تواند منجر به خطا در تشخیص شود. حتی با مراجعه حضوری، ما و دیگران مشاهده کرده‌ایم که معاینه فیزیکی اهمیت کمتری پیدا کرده است و در میان همکارانمان، تشخیص، همان‌طور که در بالا ذکر شد، به‌شدت وابسته به آزمایش‌های غیرتهاجمی، تصویربرداری و مطالعات آزمایشگاهی، با تأکید کمی در اکثر موارد در معاینه مستقیم است. حتی می‌توان در نظر گرفت که استفاده معمول از اندازه‌گیری خودکار فشار خون، بدون فایده نیست، با این حال، نمونه‌ای اولیه از کاهش تماس بیمار/پزشک است.
در این محیط پزشکی در حال تکامل، هوش مصنوعی چه تاثیری بر این رابطه می‌تواند داشته باشد؟ با رواج ابزارهای هوش مصنوعی مانند چت GPT، علاقه زیادی به کاربرد بالقوه آن در پزشکی وجود دارد. از آن‌جایی که پزشکان باید اطلاعات مختلفی را به‌دست آورند و تفسیر کنند، پیشرفت‌های هوش مصنوعی به ساده‌سازی و بهبود تشخیص الگوی بیماری کمک می‌کند. اگرچه اجرای هوش مصنوعی ممکن است به جنبه‌های عینی مراقبت کمک کند، اما در مورد تاثیر بالقوه آن بر رابطه پزشک و بیمار کم‌تر نوشته شده‌است. در پزشکی، فرد اطلاعاتی را از منابع متعددی مانند سابقه بیمار، معاینه فیزیکی در صورت انجام، تصویربرداری غیرتهاجمی و تهاجمی و آزمایش خون به‌دست می‌آورد. در بررسی مقالات موجود، Kodera و همکارانش درمورد توانایی هوش مصنوعی جهت بهبود مراقبت‌های بالینی در قلب و عروق بحث می‌کنند. به‌عنوان مثال، اجرای هوش مصنوعی در تفسیر الکتروکاردیوگرافی می‌تواند برای شناسایی ریتم‌های دشوار و همچنین پیش‌بینی دقیق برای کاهش کسر جهشی بطن چپ و آمیلوئیدوز مفید باشد. هوش مصنوعی همچنین می‌تواند با ارائه اندازه‌گیری دقیق‌تر عملکرد قلب و دریچه به بهبود تفسیر اکوکاردیوگرام‌ها کمک کند. هوش مصنوعی در تصویربرداری پیشرفته پیاده‌سازی شده‌است که در آن برای تفسیر خودکار ذخیره جریان جزئی از توموگرافی محاسباتی قلب استفاده شده‌است. هوش مصنوعی همچنین ممکن است تشخیص میوکارد را از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی تسهیل کند. تقریباً هیچ حوزه‌ای در پزشکی و ارائه مراقبت‌های پزشکی وجود ندارد که هوش مصنوعی آن را ارزیابی نکند. علاوه بر این، کاربردهای مبتنی بر هوش مصنوعی حتی ممکن است دیکته یادداشت‌های پزشکی را با برنامه‌هایی که سعی در ساخت مصاحبه‌های بیمار و نتایج آزمایشگاهی برای نوشتن یادداشت بدون مداخله بالینی دارند، ثبت کنند.
چگونه ممکن است رابطه پزشک و بیمار با مراقبت های پزشکی مبتنی بر هوش مصنوعی تکامل پیدا کند؟ زمینه پزشکی یک چالش پیچیده را نشان می‌دهد، زیرا مراقبت از بیمار به ترکیبی از آنالیز تحلیلی، غیرتحلیلی و دلسوز بودن در انتقال ارزیابی و اهمیت آن به بیمار نیازمند است. نمی‌توان به سادگی از یک الگوریتم پیروی کرد و پاسخی تولید کرد. فرد باید قادر به تعامل و درمان بیمار و نه فقط فرآیند بیماری باشد. در نهایت با بهبود مراقبت‌های بالینی به‌وسیله افزایش استفاده از هوش مصنوعی، می‌توان زمان بیشتری را برای بهبود روابط پزشک – بیمار در دسترس قرار داد. با آزاد کردن زمان با کمک رونویسی و مستندسازی، زمان اضافه ممکن است خستگی پزشک را کاهش داده و امکان ارتباط بیشتر با جنبه انسانی پزشکی را فراهم کند. همچنین می‌تواند با فراهم کردن سریع‌تر دسترسی بیماران به اطلاعات خود به‌گونه‌ای که یک فرد غیرمتخصص بتواند آن را درک کند، به دموکراتیک کردن مراقبت از بیمار کمک کند. بنابراین , اگر هوش مصنوعی به تنهایی به‌عنوان کمکی جهت بهبود تشخیص و نتایج پزشکی استفاده شود، تاثیر کلی در آینده قابل‌پیش‌بینی مثبت به نظر می‌رسد. با این حال، در حال حاضر، پذیرش عمومی مراقبت‌های پزشکی مبتنی بر هوش مصنوعی مستلزم تنظیم دقیق الگوریتم‌های هوش مصنوعی است که باید قبل از پذیرش به‌دقت ارزیابی شوند. همچنین جهت ارزیابی هرگونه جنبه منفی بالقوه هوش مصنوعی، کار بیشتری لازم است. مسئولیت پیامدهای نامطلوب پیچیده خواهد بود، زیرا منابع بالقوه می‌توانند از اجرای نادرست یا تعصب وارد شده به مجموعه داده‌های زیربنایی ریشه بگیرند. علاوه بر این، دسترسی سریع به اطلاعات می‌تواند یک ضرر باشد. بیماران ممکن است به اشتباه پتانسیل بیماری را به‌عنوان یک تشخیص قطعی که به نوبه خود با دیگر تنش‌های روانی همراه است، تفسیر کنند.
در اینجا دیدگاه خود را برای آینده قابل‌پیش‌بینی براساس مفهوم عملکرد پزشکی بهینه با فرمت مبتنی بر هوش مصنوعی و مبتنی بر پزشک بیان می‌کنیم. با این حال، نسل‌های آینده ممکن است نظر متفاوتی داشته باشند و از یک اندروید غیر شخصی هوش مصنوعی یا روبات انسان‌نما (شبیه به داده‌های شخصیت تلویزیون در سفر ستارگان: نسل بعد) به‌عنوان متخصص هوشمند بدون نیاز به هرگونه مداخله انسانی استقبال کنند. با آنچه ما به‌عنوان جدایی تدریجی بیمار از تماس مستقیم پزشک/ارائه‌دهنده درک می‌کنیم، در نهایت بیماران ممکن است از آنچه که از دست داده‌اند، یعنی مزایای رابطه مثبت پزشک و بیمار، قدردانی نکنند. علاوه بر این، در مناطق محروم از نظر پزشکی، دانستن همه اندرویدهای شناخته شده در آینده دور می‌تواند راه‌حل منطقی برای گسترش مراقبت‌های پزشکی مناسب برای این جمعیت‌ها باشد.
در نتیجه، ما ادعا می‌کنیم که مزایای بالقوه هوش مصنوعی در پزشکی، در حالی‌که در حال تکامل است، می‌تواند مزایای شگفت انگیزی را ارائه دهد که در حال حاضر در دسترس نیست. ما معتقدیم هنگامی‌که با یک رابطه سالم پزشک – بیمار ترکیب شود، نتیجه نهایی حتی مفیدتر خواهد بود! بیماران همیشه با یک پزشک همدل که تمام ویژگی‌های مثبت موجود در این رابطه را در بر می‌گیرد، بهترین خدمات را خواهند داشت.
The American Journal of Medicine. VOLUME 137, ISSUE 5, P381-382, MAY 2024
