البوترول-بودزونید مورد نیاز در آسم خفیف

1404-04-19
ارسال توسط Arseye Pezeshky

مترجم: فرناز اخباری – ماما

استفاده از آلبوترول-بودزونید در صورت لزوم منجر به کاهش خطر تشدید آسم نسبت به استفاده مورد نیاز از آلبوترول به تنهایی در میان شرکت کنندگان مبتلا به بیماری که علیرغم درمان برای آسم خفیف کنترل نشده بود، شد.

آسم خفیف، که بین ۵۰ تا ۷۰ درصد از بیماران مبتلا به آسم را تحت تاثیر قرار می دهد، اغلب کم خطر فرض می شود.

با این حال،بدتر شدن شدت آسم یا کشنده همچنان در افراد مبتلا به علائم نادر آسم رخ می دهد، به طوری که تا ۳۰٪ از تشدیدها و مرگ و میرها در بیماران تحت درمان برای آسم خفیف یا کسانی که علائم نادری دارند گزارش شده است.

در طول دوره‌های بدتر شدن آسم، بیماران اغلب به درمان نجات کوتاه‌اثر β۲ آگونیست (SABA) خود تکیه می‌کنند، که التهاب راه‌های هوایی را برطرف نمی‌کند، بنابراین خطر تشدید آسم شدید یا کشنده را افزایش می‌دهد. خطر تشدیدآسم شدید یا کشنده حتی در میان افراد مبتلا به علائم نادر آسم، فقدان شواهد برای اثربخشی و ایمنی درمان فقط با SABA، و برتری رژیم‌های نجات استنشاقی حاوی گلوکوکورتیکوئید در مقایسه با SABA به تنهایی برای بهبود نتایج، ابتکار جهانی برای استفاده از میل (SAINBAA) به تنهایی برای آسم (SAINBAA) توصیه شد. ۲ GINA یک گلوکوکورتیکوئید استنشاقی به همراه یک برونکودیلاتور سریع الاثر را به عنوان درمان نجات در تمام مراحل درمان برای بیماران ۱۲ ساله یا بالاتر توصیه می شود. اگرچه ترکیب دوز ثابت گلوکوکورتیکوئید استنشاقی و فورموترول توسط سازمان غذا و دارو برای درمان نگهدارنده تایید شده است، اما برای استفاده به عنوان درمان نجات تایید نشده است.

دریک مطالعه درمورد ادعاهای موجود در مقالات گذشته نگر نشان داد که اگر علائم و التهاب همزمان برطرف شوند، ممکن است یک “پنجره فرصت” برای جلوگیری از تشدید شدید در بیمارانی وجود داشته باشد که علیرغم درمان آسم خفیف، بیماری کنترل نشده ای دارند. مطابق با این مفهوم و توصیه‌های GINA، ترکیب آلبوترول و بودزونید در یک استنشاقی با دوز اندازه‌گیری شده تنها به بیماران این امکان را می‌دهد تا با استفاده از درمان نجات خود در پاسخ به علائم، گلوکوکورتیکوئید استنشاقی را در صورت نیاز دریافت کنند. یک داروی استنشاقی با دوز اندازه‌گیری شده تحت فشار که دوز ثابت ۱۸۰ میکروگرم آلبوترول و ۱۶۰ میکروگرم بودزوناید می باشد (با هر دوز شامل دو نوبت به‌ترتیب ۹۰ میکروگرم و ۸۰ میکروگرم) برای درمان بر حسب نیاز یا پیشگیری از خطر ابتلا به برونش در بیماران ۸ ساله مورد تایید FDA است. یا در بیماران مسن تر مبتلا به آسم در کارآزمایی ماندالا، استفاده ضروری از ترکیب دوز ثابت ۱۸۰ میکروگرم آلبوترول و ۱۶۰ میکروگرم بودزونید منجر به کاهش ۲۶ درصدی خطربرتر شدن آسم شدید نسبت به استفاده لازم از ۱۸۰ میکروگرم آلبوترول در بین بیمارانی که دارای درمان داروهای نگهدارنده آسم با غلظت متوسط تا گلوکوروئید هستند، شد.

هدف از کارآزمایی کاملاً خانگی و غیرمتمرکز BATURA، بررسی اثربخشی و ایمنی استفاده ضروری از ترکیب دوز ثابت ۱۸۰ میکروگرم آلبوترول و ۱۶۰ میکروگرم بودزوناید، در مقایسه با استفاده بر حسب نیاز از ۱۸۰ میکروگرم آلبوترول برای شرکت‌کنندگان در سنین بالا یا مسن‌تر بود که تحت درمان آسم قرار گرفتند. اما ما دربیماری کنترل نشده در این کارآزمایی، مزایای افزودن بودزوناید به آلبوترول برای کاهش خطر تشدید آسم شدید را بررسی کردیم.

سابقه و هدف نشان داده شده است که مصرف آلبوترول-بودزونید به میزان لازم در مقایسه با استفاده از آلبوترول به تنهایی در بیماران مبتلا به آسم متوسط تا شدید، خطر قابل توجهی کمتری برای بدتر شدن شدت آسم دارد. اطلاعات مربوط به آلبوترول-بودزونید در آسم خفیف مورد نیاز است.

روش‌ها : ما یک کارآزمایی کاملا مجازی، غیرمتمرکز، فاز ۳b، چند مرکزی، دوسوکور و مبتنی بر رویداد را انجام دادیم که شامل افراد ۱۲ ساله یا بالاتر مبتلا به بیماری بود که علی‌رغم درمان آسم خفیف با یک β۲ آگونیست کوتاه‌اثر (SABA) با دوز پایین یا بدون گلوکوکورئنتیک استنشاقی بود. شرکت‌کنندگان به‌طور تصادفی در نسبت ۱:۱ به ترکیب دوز ثابت ۱۸۰ میکروگرم آلبوترول و ۱۶۰ میکروگرم بودزوناید (که هر دوز شامل دو حرکت استنشاقی به ترتیب ۹۰ میکروگرم و ۸۰ میکروگرم) یا ۱۸۰ میکروگرم از هر دوز آلبوترول ۹۰ میکروگرم (به‌ترتیب ۹۰ میکروگرم و ۸۰ میکروگرم آلبوترول) تقسیم شدند که بر اساس نیاز تا ۵۲ هفته پیگیری شدند.

نقطه پایانی اولیه، اولین حالت بدتر شدن شدت آسم بود که در تجزیه و تحلیل زمان تا رویداد، در جمعیت اثربخشی تحت درمان ارزیابی شد، و نقطه پایانی ثانویه کلیدی، اولین حالت بدتر شدن در جمعیت قصد درمان بود. نقاط پایانی ثانویه شامل نرخ سالانه تشدید شدید آسم و قرار گرفتن در معرض گلوکوکورتیکوئیدهای سیستمیک بود.

نتایج: در مجموع ۲۵۱۶ شرکت کنندگان تحت تصادفی سازی قرار گرفتند. ۱۷۹۷ (۷۱.۴%) آزمایش را تکمیل کردند. از ۲۴۲۱ شرکت کننده در جمعیت تجزیه و تحلیل کامل (۱۲۰۹ به گروه آلبوترول-بودزونید و ۱۲۱۲ به گروه آلبوترول اختصاص داده شدند)، ۹۷.۲٪ ، ۱۸ سال یا بیشتر داشتند. ۷۴.۴% در ابتدا از SABA به تنهایی استفاده کردند. کارآزمایی برای اثربخشی در یک تجزیه و تحلیل موقت از پیش تعیین شده متوقف شد. تشدید شدید در ۵.۱٪ از شرکت کنندگان در گروه آلبوترول-بودزونید و در ۹.۱٪ از شرکت کنندگان در گروه آلبوترول در جمعیت اثربخشی تحت درمان (۰.۵۳؛ ۰.۳۹ تا ۰.۷۳) و در ۵.۳٪ و ۹.۴٪ به ترتیب در جمعیت( ۰.۴; ۰.۷۳). نرخ سالانه تشدید شدت آسم با آلبوترول-بودزوناید کمتر از آلبوترول بود (۰.۱۵ در مقابل ۰.۳۲). (۰.۴۷؛ ۰.۳۴ تا ۰.۶۴)، همانطور که میانگین دوز سالانه کل گلوکوکورتیکوئیدهای سیستمیک (۲۳.۲ در مقابل ۶۱.۹ میلی گرم در سال) بود. عوارض جانبی در دو گروه درمانی مشابه بود.