Rakin Hadad, MD. Steen B. Haugaard, DMSc. Philip Bonde Christensen, MD
تغییرات ضربان قلب، نشانگر عملکرد اتونومیک، نتایج پیش آگهی امیدوارکننده ای را در جمعیت های خاص نشان داده است، اما در یک جمعیت پزشکی برای عموم آزمایش نشده است. ما فرض کردیم که تغییرپذیری ضربان قلب، می تواند بیماران پرخطر را پس از پذیرش در بیمارستان، زودتر شناسایی کند.
این یک مطالعه کوهورت آینده‌نگر تک مرکزی از بیماران بستری شده با مشکل حاد با سن بالای ۱۸ سال با امید به زندگی ≥۳ ماه بود که بین سال‌های ۲۰۱۹-۲۰۲۳ گنجانده شد. بیماران ناپایدار که نیاز به بستری مستقیم در بخش مراقبت های ویژه داشتند از مطالعه خارج شدند. تغییرات ضربان قلب طی ۲۴ ساعت پس از پذیرش به مدت ۱۰ دقیقه ثبت شد. انحراف معیار ضربان طبیعی-طبیعی (SDNN) نشانگر تغییرات ضربان قلب اولیه بود. SDNN پایین به عنوان کمترین یک سوم (≤۲۲ ms) تعریف شد. پیامد اولیه مرگ و میر همه علل ۳۰ روزه بود. پیامد ثانویه، بستری مجدد ۳۰ روزه یا مرگ و میر بود.
نتایج: در میان ۷۲۱ بیمار مشمول، SDNN پایین، خطر مرگ و میر ۳۰ روزه در تجزیه و تحلیل تک متغیره را ۸ برابر بیشتر کرد (HR 8.3). در تجزیه و تحلیل های چند متغیره، خطر ۴ برابر بیشتر است (HR 3.8). SDNN پایین با نتیجه ترکیبی مرگ و میر ۳۰ روزه یا بستری مجدد (HR 1.5) در تجزیه و تحلیل چند متغیره همراه بود. در تجزیه و تحلیل ویژگی های عملکرد گیرنده، SDNN پایین، دقت پیش بینی امتیاز هشدار اولیه را برای مرگ و میر ۳۰ روزه یا بستری مجدد از ۰.۶۳ به ۰.۷۱ بهبود بخشید، اما دقت را برای مرگ و میر ۳۰ روزه به تنهایی بهبود نداد.
نتیجه گیری: در بیماران بستری شده به دلیل بیماری حاد پزشکی، تغییر ضربان قلب اندک، مرگ و میر و بستری مجدد ۳۰ روزه را پیش‌بینی می‌کند، که تغییر ضربان قلب را به عنوان ابزاری برای شناسایی بیماران در معرض خطر بالا و پایین نقاط پایانی مرتبط پیشنهاد می‌کند.
The American Journal of Medicine. VOLUME 137, ISSUE 7, P649-657.E2, JULY 2024
