Bashir A. Bashir, Ph.D
خانم ۶۴ ساله ای با سابقه ۵ ماه خستگی و ۲ هفته تب و سرفه به بیمارستان مراجعه کرد. دو هفته قبل از مراجعه، او از درگیری های مربوط به جنگ در منطقه خود فرار کرده بود. ضربان قلب او ۱۱۰ ضربه در دقیقه، فشار خون ۹۰/۴۰ میلی متر جیوه، تعداد تنفس ۲۸ تنفس در دقیقه و اشباع اکسیژن ۸۸ درصد در حالی که بیمار هوای محیط را تنفس می کرد، بود. در معاینه فیزیکی، گیجی، لنفادنوپاتی غیر حساس عمومی و هپاتواسپلنومگالی وجود داشت. نمونه سرم یک پوشش پهن و مایل به سبز از سلول ها را نشان داد (پانل A ). مطالعات آزمایشگاهی برای تعداد گلبول های سفید ۴۷۴۶۰۰ در میلی متر مکعب (محدوده مرجع، ۴۰۰۰ تا ۱۱۰۰۰) قابل توجه بود.
یک اسمیر خون محیطی اشکال گرانولوسیت بالغ متعددی را نشان داد (پانل B و داخل، رنگ‌آمیزی May- Grünwald-Giemsa) آزمایش مولکولی برای ژن فیوژن BCR-ABL1 مثبت بود. تشخیص لوسمی میلوئید مزمن با هیپرلکوسیتوز داده شد. هیپرلکوسیتوز، که به طور معمول در سرطان های خونی دیده می شود، به عنوان تعداد گلبول های سفید بیش از ۱۰۰۰۰۰ در میلی متر مکعب تعریف می شود. درمان با مایعات داخل وریدی، درمان تجربی آنتی باکتریال و گلوکوکورتیکوئیدها آغاز شد. به دلیل جنگ در سودان، هیچ داروی انکولوژیک مانند هیدروکسی اوره و ایماتینیب در دسترس نبود. نارسایی چند عضوی به دلیل ناشناخته ایجاد شد و بیمار ۵ روز پس از بستری فوت کرد.
N Engl J Med 2025;392:72. VOL. 392 NO. 1. January 1, 2025
