Nicolas Kitic, M.D. Bahram Bodaghi, M.D., Ph.D
خانمی ۳۴ ساله با عفونت ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) با سابقه ۳ روزه نقطه کور در چشم راست خود به اورژانس چشم پزشکی مراجعه کرد. هفت ماه قبل،برای او تشخیص عفونت HIV و لنفادنیت سلی داده شده بود و شروع به دریافت درمان های ضد رتروویروسی و ضد سل کرده بود. دو ماه قبل از مراجعه، درمان با پردنیزون برای سندرم التهابی بازسازی ایمنی مرتبط با سل آغاز شده بود. یک هفته قبل از مراجعه فعلی، بار ویروسی HIVا ۵۷ کپی در میلی لیتر (مقدار مرجع، <20) و تعداد سلول های CD4ا ۸۱ در هر میلی متر مکعب (محدوده مرجع، ۵۰۰ تا ۱۵۰۰) بود. در معاینه چشم، حدت بینایی در چشم راست ۲۰/۵۰ و در چشم چپ ۲۰/۲۰ بود. فوندوسکوپی چشم راست، رتینیت برق آسا را با نواحی متراکم نکروز و خونریزی شبکیه نشان داد (پانل A). چشم چپ که بدون علامت بود، تغییرات مشابهی داشت (پانل B). برای تأیید رتینیت ویروسی، پاراسنتز اتاق قدامی انجام شد و بار ویروسی بالایی از سیتومگالوویروس (CMV) در روش کمی واکنش زنجیره‌ای پلیمراز یافت شد. تشخیص رتینیت CMV تایید شد. درمان با فوسکارنت داخل وریدی و گانسیکلوویر داخل زجاجیه آغاز شد. یک ماه پس از اتمام درمان، جداشدگی شبکیه در هر دو چشم رخ داد. چهار ماه پس از ترمیم جراحی شبکیه، اختلال بینایی بیمار تثبیت شده بود.
N Engl J Med 2025;392:382. VOL. 392 NO. 4. January 22, 2025
