Sergio Raposeiras-Roubin, M.D., Ph.D., Ignacio J. Amat-Santos, M.D., Ph.D., Xavier Rossello, M.D., Ph.D
استنوز یا تنگی آئورت شایع ترین بیماری دریچه قلب در کشورهای غربی است و رواج این بیماری به دلیل سالمند شدن جمعیت رو به افزایش می باشد. ابداع شیوه کاشت دریچه آئورت از طریق ترنس کاتتر (TAVI) چگونگی درمان تنگی آئورت را تغییر داده است و TAVI به استاندارد مراقبت مخصوصاً برای بیماران سالمند تبدیل شده است. بسیاری از بیماران مبتلا به استنوز آئورت که تحت درمان با TAVI قرار می گیرند هنوز با خطر بالای بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی قرار دارند که این مسئله با مرگ و میر بالا در بین این بیماران همراه است.
مهارکننده های کو ترانسپورتر ۲ سدیم- گلوکز (SGLT2) در کاهش طیف وسیعی از بیماران پرخطر که به دلیل نارسایی قلبی بستری می شوند، موثر بوده است. رهنمودهای طب بالینی اروپا و ایالات متحده امریکا، هر دو استفاده از مهارکننده های SGLT2 در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی را بدون توجه به EF بطن چپ آنها یا وضعیت دیابت بیماران توصیه می کنند. البته قطعیت شواهدِ حمایت کننده از این توصیه ها زمانی کاهش می یابد که بیماران مبتلا به نارسایی قلبی به دلیل شرایط برگشت پذیری مانند استنوز آئورت مراجعه کنند.
اغلب بیماران مبتلا به بیماری شدید دریچه قلب و افرادی که تحت اقدامات ترنس کاتتر قرار می گیرند از کارآزمایی های کنترل شده راندم بررسی مهارکننده های SGLT2 کنار گذاشته شده اند. به علاوه بیمارانی که تحت TAVI قرار می گیرند معمولاً سن بالا دارند و افرادی که مسن تر از ۸۰ سال هستند، در کارآزمایی های بالینی ارزیابی مهارکننده های SGLT2 معرفی نمی شوند. در نتیجه میزان تجویز داروی مهارکننده های SGLT2 در بین سالمندان پایین است. ما با وجود شواهد محدود درباره اثربخشی مهارکننده های SGLT2 در بیماران سالمند مبتلا به استنوز آئورت که تحت TAVI قرار میگیرند، یک کارآزمایی راندم و کنترل شده Dapa TAVI (مصرف داروی داپاگلیفلوزین در بیماران تحت ایمپلنت دریچه ائورت از طریق ترنس کاتتر) برای ارزیابی اثربخشی و ایمنی مصرف داروی داپاگلیفلوزین در این جمعیت بیمار انجام دادیم.
تاریخچه: داروهای مهارکننده ترنسپورتر ۲ سدیم- گلوکز (SGLT2) خطر بستری ناشی از نارسایی قلبی در بین بیماران پرخطر را کاهش می دهند. البته اغلب بیماران مبتلا به بیماری دریچه قلب شامل افرادی که تحت ایمپلنت دریچه آئورت از طریق ترنس کاتتر (TAVI) قرار می گیرند، از کارآزمایی راندم کنار گذاشته شده اند.
روش ها: ما این کارآزمایی کنترل شده و راندم را در اسپانیا برای ارزیابی اثربخشی داپاگلیفلوزین (در دُز ۱۰ میلیگرم یکبار در روز) در مقایسه با مراقبت استاندارد به تنهایی، در بیماران مبتلا به تنگی آئورت که تحت عمل TAVI قرار می گیرند انجام دادیم. همه بیماران سابقه نارسایی قلبی به اضافه حداقل یکی از شرایط زیر را داشتند: نارسایی کلیوی، دیابت، یا اختلال عملکرد سیستولیک بطن چپ. پیامد اولیه شامل ترکیبی از مرگ به هر علت یا بدتر شدن نارسایی قلبی که به صورت بستری شدن یا ویزیت فوری طی یک سال پیگیری بیمار می باشد.
نتایج: در کل ۶۲۰ بیمار به طور تصادفی به گروه دریافت کننده داروی داپاگلیفلوزین و ۶۳۷ بیمار نیز به گروه دریافت مراقبت استاندارد به تنهایی بعد از TAVI اختصاص داده شدند؛ بعد از کنار گذاشتن شرکت کنندگانی که واجد شرایط نبودند، در کل ۱۲۲۲ بیمار در آنالیز اولیه گنجانده شدند. یک واقعه پیامد اولیه در ۹۱ بیمار (۱۵٪) در گروه داپاگلیفلوزین و در ۱۲۴ بیمار (۲۰.۱٪) در گروه مراقبت استاندارد رخ داد. (hr, 0.72; 0.55 to 0.95). مرگ به هر علت در ۴۷ بیمار (۷.۸٪) در گروه داپاگلیفلوزین و در ۵۵ بیمار (۸.۹٪) در گروه مراقبت استاندارد رخ داد (hr, 0.87; 0.59 to 1.28). همچنین نارسایی قلبی در ۹.۴٪ و ۱۴.۴٪ از بیماران به ترتیب در هرگروه نیز بدتر شد (sr, 0.63; 0.45 to 0.88). عفونت ژنیتال و افت فشار خون در بین گروه داپاگلیفلوزین به طور قابل توجهی شایع تر بود.
نتیجه گیری: مصرف داروی داپاگلیفلوزین در بیماران سالمند مبتلا به استنوز آئورت که تحت عمل TAVI قرار میگیرند و برای ابتلا به نارسایی قلبی پرخطر هستند در مقایسه با بیمارانی که فقط مراقبت استاندارد دریافت می کنند، به شیوع بسیار پایین تر مرگ به هر علت یا بدتر شدن نارسایی قلبی منجر می شود.
N Engl J Med 2025;392:1396-1405. March 29, 2025. VOL. 392 NO. 14
