Haleigh Dawn Stafford, B.A. Raegan D. Hunt, M.D., Ph.D
دختر ۱۰ ماهه ای که قبلاً سالم بود با سابقه ۶ ماهه ضایعه پوستی متناوب خارش دار و متورم گردنش که به تدریج اندازه آن افزایش یافته بود به کلینیک پوست اطفال ارجاع شد. در معاینه فیزیکی، یک پلاک نازک، به خوبی مشخص و برنزه روی گردن (پانل A) مشاهده شد. ضایعه به مدت ۵ ثانیه محکم با یک آبسلانگ مالیده شد و در عرض چند دقیقه با شعله ور شدن اریتم اطراف ادماتو شد – یافته ای که به عنوان علامت داریر (پانل B) شناخته می شود. تشخیص ماستوسیتوم انفرادی داده شد. ماستوسیتوم انفرادی شکل موضعی ماستوسیتوز پوستی است، وضعیتی که با تعداد بیش از حد ماست سل در پوست در غیاب بیماری سیستمیک ماست سل مشخص می شود. ماستوسیتوم های منفرد معمولاً در دوران نوزادی ایجاد می شوند و به تدریج در دوران کودکی برطرف می شوند. علامت داریر، که از دگرانولاسیون ماست سل و آزاد شدن هیستامین در هنگام مالش ضایعه پوستی ایجاد می شود، در اکثر ماستوسیتوم های منفرد دیده می شود و باعث تشخیص آن می شود (اگرچه این یافته معمولاً ظریف تر از آنچه در این بیمار مشاهده شده است). درمان با پماد گلوکوکورتیکوئید موضعی و دیفن هیدرامین خوراکی در صورت نیاز برای خارش و تورم انجام شد. پیگیری ماستوسیتوم منفرد معمولاً ضروری نیست مگر اینکه تغییرات غیرمنتظره ای در ارتباط با ضایعه وجود داشته باشد و برای این بیمار توصیه نشده باشد.
N Engl J Med 2025;392:494. VOL 392. NO 5. January 29, 2025
