مترجم: پروین امامی – پرستار
آیا تعدیل طبقه بندی الگوهای بیماری پیشرونده (PD) با بهبود پیش آگهی بقای پس از پیشروی در بیمارانی که با مهارکننده های چک پوینت ایمنی درمان می شوند، ارتباط دارد؟
یک طبقه بندی جدید بیماری پیشرونده در این مطالعه شامل ۵ کارآزمایی تصادفی شده فاز ۳ از ۱۳۷۷ بیمار مبتلا به بیماری پیشرونده که با اتزولیزوماب درمان شدند، ایجاد شد. این طبقه بندی بیماران را بر اساس پیشروی ضایعات موجود و وجود ضایعات جدید به سه سطح خطر (پایین، متوسط، و بالا) تقسیم بندی کرد؛ امتیاز همراه با بقای پس از پیشروی و اعتبار آن در بین انواع تومورهای متعدد تایید شد.
موضوع: نتایج مطالعه نشان داد که تعدیل طبقه بندی بیماری پیشرونده توانست پیش بینی بقا در بیمارانی که با مهارکننده های چک پوینت ایمنی درمان شده بودند را ارتقا دهد و با بهبود تصمیم گیری بالینی برای درمان PD همراه است.
پیامدهای بیماری پیشرونده در بیمارانی که با مهارکننده های چک پوینت ایمنی (ICIs) درمان شدند، طبق معیارهای نسخه ۱.۱ ارزیابی پاسخ در تومورهای سفت (RECIST) بسیار متفاوت بود. تلاش برای تعدیل RECIST جهت درمان ICI ناهمگنی در الگوهای PD را برطرف نکرد و یک چالش بالینی دربردارد.
هدف: توسعه و اعتباربخشی به تعدیل طبقه بندی PD براساس الگوهای PD و ارزیابی ارتباط آن با بقای پس از پیشروی (PPOS) در بیماران درمان شده با آتزولیزوماب آنتی بادی لیگاند پروتئین ۱ مرگ سلول برنامه ریزی شده در بین تومورهای سفت مختلف.
طرح، شرایط و شرکت کنندگان: این مطالعه داده ها از ۵ کارآزمایی فاز ۳ (IMmotion 151, IMvigor211, OAK, Impower133, IMspire150) شامل بیماران درمان شده با اتزولیزوماب برای کارسینوم سلول کلیوی (RCC)، کارسینوم اروتلیال، سرطان سلول کوچک ریه، سرطان غیر سلول کوچک ریه، و ملانوم را تجزیه و تحلیل کرد. این آنالیز post hoc از مارس تا سپتامبر ۲۰۲۴ انجام شد.
اکسپوژر: درمان با اتزولیزوماب
پیامدها و معیارهای اصلی : پیامد اولیه عبارت بود از ارتباط الگوهای PD با PPOS. هفت الگوی PD بر اساس بزرگی ضایعات هدف و غیر هدف یا ضایعات جدید و ترکیب آنها شناسایی شدند.
نتایج: در کل ۱۳۷۷ بیمار در ۵ کارآزمایی تجزیه و تحلیل شدند. در RCC، ۷ الگوی PD اثر قابل توجهی بر پیش آگهی داشت. احتمالات PPOS ۶ ماهه از ۲۶٪ برای پیشروی در ضایعات هدف و غیر هدف به اضافه ضایعات جدید تا ۹۰٪ برای پیشروی در ضایعات هدف یا غیر هدف به تنهایی متفاوت بود. تعدیل طبقه بندی PD نیز PD را به سه سطح خطر تقسیم بندی کرد: کم خطر (پیشروی ضایعات موجود)، خطر متوسط (ضایعات جدید بدون پیشروی ضایعات موجود)، و پر خطر (پیشروی ضایعات موجود به اضافه ضایعات جدید). این امتیاز با PPOS در RCC درمان شده با ICI ارتباط داشت و نسبت های خطر برای PD کم خطر و خطر متوسط در مقایسه با PD پر خطر به ترتیب عبارت بودند از ۰.۲۳ (۰.۴۱-۰.۱۳) و ۰.۳۹( ۰.۶۶- ۰.۲۳). اعتبار کارآزمایی های دیگر کاربرد امتیاز در بین تومورهای مختلف را تایید کرد.
نتیجه گیری و ارتباط: امتیاز بقا در این تحقیق بر اساس الگوهای PD ایجاد شد. طبقه بندی خطر با PPOS در بین تومورهای سفت مختلف درمان شده با ایمنی درمانی هر ماه موافق بود و بنابراین ممکن است پیش آگهی و تصمیم گیری بالینی را بهبود بخشیده و به طور بالقوه یک ابزار ارزشمند برای درمان بیماران مبتلا به بیماری پیشرفته که ایمنی درمانی دریافت می کنند، باشد.
Jonas Saal, MD; Markus Eckstein, MD; Manuel Ritter, MD
JAMA Oncol. December 26, 2024. doi:10.1001/jamaoncol.2024.5672
