Shiori Kitaya, MD, PhD ∙ Reina Iyobe, MD ∙ Hajime Kanamori, MD, PhD
چالش ها برای پیشگیری از سرایت بیماری قبل از تشخیص
یک خانم ۷۹ ساله که به خاطر سرطان پانکراس تحت شیمی درمانی قرار گرفته بود و برای آرتریت روماتوئید درمان سرکوب کننده ایمنی دریافت می کرد، با تب به بخش اورژانس مراجعه کرد.
دمای بدن بیمار هنگام رسیدن به بیمارستان معادل ۳۸.۲ درجه سانتی گراد بود و هماتولوژی پان سیتوپنی را نشان داد (تعداد گلبول های سفید خون ۰.۶×۱۰۹/L؛ و تعداد پلاکت ها ۱۴۵×۱۰۹/L؛ محدوده مرجع ۱۵۸-۳۴۸×۱۰۹/L). بیمار در بیمارستان بستری شد و مروپنم داخل وریدی (۲ گرم در ۲۴ ساعت به مدت ۳ روز) و درمان با فاکتور تحریک کننده کولونی گرانولوسیت برای او تجویز شد. بیمار در روز دوم دچار بثورات وزیکولار متعدد و پوسته پوسته روی سر، صورت، و تنه شد (شکل). تست Tzanck در روز سوم سلول های غول پیکر چند هسته ای در مایع وزیکل را نشان داد و تست ایمونوکروماتوگرافی برای آنتی ژن ویروس واریسلا زوستر (VZV) مثبت بود. بیمار به هرپس زوستر منتشر تشخیص داده شد، و اقدامات احتیاطی برای انتقال هوایی ویروس و معیارهای ایزولاسیون اجرا شدند. بیمار با آسیکلوویر (۳۶۰ میلی گرم هر هشت ساعت به مدت ۷ روز) درمان شد. شرایط بیمار بهبود یافت و او در روز دهم ترخیص شد.
بیمار قبل از تشخیص DHZ با سه بیمار دیگر در یک اتاق بستری بودند. این بیماران برای وضعیت واکسیناسیون VZV، سابقه عفونت، و سطوح VZV IgG ارزیابی شده بوذند. یکی از بیماران دیگر نیز والاسیکلوویر خوراکی برای پیشگیری دریافت کرد؛ البته یک بیمار ترخیص شده بود و تلاش برای کنترل عفونت و پیگیری را پیچیده کرد.
شکل: جوش های واسکولار با بثورات پاپولووزیکولار و پوسته هایی که در قطعات متعدد در سطح پوست گسترش یافتند. (A) لاله گوش و سر، (B) پشت.
DHZ به دلیل فعالیت مجدد VZV ایجاد می شود و به وسیله وجود بیشتر از ۲۰ ضایعه پوستی در عرض درماتوم های متعدد مشخص می گردد. این بیماری ابتدا در بیماران سرکوب شده ایمنی گزارش می شود، مانند افرادی که به علونت HIV، و سرطان مبتلا هستند، تحت شیمی درمانی قرار دارند، و یا به اختلالات ایمونولوژیکی مبتلا هستند، یا گیرنده پیوند مغز استخوان می باشند. از آنجایی که DHZ می تواند از طریق راه هوایی سرایت کند، اقدامات احتیاطی تماسی و هوایی برای پیشگیری از گسترش عفونت ضروری می باشند. البته در کشورهایی که اتاق های مشترک بیمارستانی رایج هستند، بیماران مشکوک به DHZ ممکن است تا زمانی که تشخیص قطعی گذاشته شد، در اتاق مشترک بمانند. این مسئله سبب می شود بیماران دیگر همان اتاق نیز در معرض خطر بیماری قرار گیرند. برای بیماران پر خطر مانند افرادی با شرایط سرکوب شده ایمنی که دچار ضایعات پوستی گسترده می شوند، لازم است تا زمانی که DHZ کنار گذاشته شود اقدامات احتیاطی تماسی و هوایی فوراً بکار گرفته شود.
The American Journal of Medicine. Volume 138, Issue 2. E9-E10. February 2025
