Amit Garg, MD; Erica Cohn, MD; Bria Midgette, BS
اثربخشی، ایمنی و تحمل‌پذیری مقایسه‌ای درمان‌ها برای هیدرآدنیت چرکی (HS) متوسط تا شدید چیست؟
در این متاآنالیز شبکه‌ای از ۲۵ کارآزمایی بالینی تصادفی، درمان‌های دارای بالاترین رتبه بر اساس پاسخ بالینی هیدرآدنیت چرکی (HiSCR)-50 به شرح زیر بودند: سونلوکیماب، ۱۲۰ میلی‌گرم، هر ۴ هفته؛ آدالیموماب، ۴۰ میلی‌گرم، یک بار در هفته؛ سونلوکیماب، ۲۴۰ میلی‌گرم، هر ۴ هفته؛ لوتیکیزوماب، ۳۰۰ میلی‌گرم، هر ۲ هفته؛ و بیمکیزوماب، ۳۲۰ میلی‌گرم، هر ۲ هفته.
معنی: در غیاب کارآزمایی‌های مقایسه‌ای فعالِ سر به سر، این تجزیه و تحلیل ممکن است به تصمیم‌گیری‌های درمانی برای پزشکان و بیماران مبتلا به HS کمک کند.
اهمیت: اطلاعات مقایسه‌ای محدودی در مورد درمان‌های مورد تایید قانونی و در حال انجام در هیدرآدنیت چرکی (HS) وجود دارد.
هدف: مقایسه اثربخشی، ایمنی و تحمل‌پذیری درمان‌ها برای HS متوسط تا شدید.
منابع داده: MEDLINE، Embase، ClinicalTrials.gov و پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین، از آغاز تا ۲۸ ژوئن ۲۰۲۴ جستجو شدند.
انتخاب مطالعه: کارآزمایی‌های بالینی تصادفی فاز ۲ و ۳ از مداخلات پزشکی (مهارکننده‌های سیتوکین، مهارکننده‌های مولکول کوچک، مهارکننده‌های سلولی و سایر اصلاح‌کننده‌های جدید ایمنی یا التهابی) برای بزرگسالان مبتلا به HS متوسط تا شدید که ارزیابی‌های اولیه اثربخشی آنها بین ۱۲ تا ۱۶ هفته انجام شده است.
استخراج و ترکیب داده‌ها: استخراج داده‌ها و ارزیابی ریسک سوگیری توسط ۲ داور به طور مستقل انجام شد. پیامدهای اثربخشی با استفاده از متاآنالیز شبکه‌ای اثرات تصادفی تجزیه و تحلیل شدند. پیامدهای ایمنی و تحمل‌پذیری با استفاده از متاآنالیزهای اثر ثابت دو به دو در مقابل دارونما تجزیه و تحلیل شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها بین ۲۲ آگوست ۲۰۲۴ و ۷ آوریل ۲۰۲۵ انجام شد.
پیامدها و اقدامات اصلی: پیامدهای اولیه اثربخشی، ایمنی و تحمل‌پذیری به ترتیب پاسخ بالینی هیدرآدنیت چرکی (HiSCR)-50، وقوع عوارض جانبی جدی (SAE) و قطع درمان به دلیل عوارض جانبی بود. HiSCR-75 یک پیامد ثانویه اثربخشی بود.
نتایج: از ۲۶ کارآزمایی واجد شرایط، ۲۵ مورد داده‌های HiSCR-50 موجود داشتند، شامل ۵۷۶۷ بیمار در کل و ۳۹ درمان منحصر به فرد. در مقایسه با دارونما، درمان‌های زیر با میزان پاسخ HiSCR-50 به طور قابل توجهی بالاتر همراه بودند: سونلوکیماب، ۱۲۰ میلی‌گرم، هر ۴ هفته؛ لوتیکیزوماب، ۳۰۰ میلی‌گرم، هر ۲ هفته؛ آدالیموماب، ۴۰ میلی‌گرم، یک بار در هفته؛ سونلوکیماب، ۲۴۰ میلی‌گرم، هر ۲ هفته؛ بیمکیزوماب، ۳۲۰ میلی‌گرم، هر ۲ هفته؛ پوورسیتینیب، ۱۵ میلی‌گرم، یک بار در روز؛ بیمکیزوماب، ۳۲۰ میلی‌گرم، هر ۴ هفته؛ سکوکینوماب، ۳۰۰ میلی‌گرم، هر ۴ هفته؛ و سکوکینوماب، ۳۰۰ میلی‌گرم، هر ۲ هفته. اکثر تفاوت‌ها بین آدالیموماب، ۴۰ میلی‌گرم، یک بار در هفته و سایر درمان‌های هدفمند از نظر آماری معنی‌دار نبود. درصد بیمارانی که عوارض جانبی جانبی (SAE) را تجربه کردند، در گروه‌های دارونما از ۰% تا ۱۰%، در گروه‌های آدالیموماب (۴۰ میلی‌گرم، یک بار در هفته) از ۰% تا ۸% و در سایر گروه‌های درمانی فعال از ۰% تا ۶% متغیر بود. درصد بیمارانی که به دلیل عوارض جانبی، درمان را قطع کردند، در گروه‌های دارونما از ۰% تا ۱۰%، در گروه‌های آدالیموماب (۴۰ میلی‌گرم، یک بار در هفته) از ۰% تا ۴% و در سایر گروه‌های درمانی فعال از ۰% تا ۱۵% (روپساسیتینیب) متغیر بود.
نتیجه‌گیری و ارتباط: این متاآنالیز شبکه‌ای، شواهدی را برای اثربخشی و ایمنی مقایسه‌ای داروهای تأیید شده و در حال تولید فعلی برای HS متوسط تا شدید، در غیاب کارآزمایی‌های رو در رو، ارائه می‌دهد.
JAMA Dermatol. July 2, 2025. doi: 10.1001/jamadermatol.2025.1976
