اختلالات اسکلتی-عضلانی سالمندان

Edward J. Goetzl, MD ∙ Brian Feeley, MD

سالمندان بالای ۶۵ سال یا مساوی ۶۵ سال تقریباً ۲۰٪ از جمعیت ایالات متحده را تشکیل می‌دهند. عملکردهای فیزیولوژیکی تقریباً تمام سیستم‌های اندامی کاهش می‌یابد و شیوع بیماری‌های عمده با افزایش سن افزایش می‌یابد. ناتوانی‌های اسکلتی-عضلانی پیشرونده سالمندان با اختلال عملکرد عصبی دهلیزی و حس عمقی منجر به تعادل ضعیف، راه رفتن ناپایدار و زمین خوردن‌های مکرر می‌شود که علت اصلی آسیب‌های کشنده و غیرکشنده در افراد بالای ۶۵ سال یا مساوی ۶۵ سال است.

پوکی استخوان که با کاهش قابل توجه تراکم معدنی استخوان تعریف می‌شود، همانطور که توسط جذب سنجی اشعه ایکس با انرژی دوگانه تعیین می‌شود، در سنین بالای ۵۰ سال شایع است و افراد مسن را مستعد شکستگی‌های های ناشی از شکنندگی باسن، لگن، مهره‌ها، استخوان هومروس (بازو) پروگزیمال، رادیوس دیستال و مچ دست می‌کند. ارزیابی دقیق داروها یا مصرف الکل که می‌تواند تعادل را مختل کند، موانع خانگی یا سطوحی که نیاز به نگه داشتن میله دارند، بینایی و قدرت عضلات ممکن است نقایص قابل اصلاح را آشکار کند. پیشگیری از شکستگی‌های ناشی از شکنندگی همچنین نیاز به رژیم غذایی مطلوب، تمرینات مقاومتی منظم و درمان پوکی استخوان دارد. دخالت ارتوپدی به ویژه برای شکستگی‌های با الگوی پیچیده، شکستگی‌های سر استخوان ران، لگن، مهره‌ها، فیبولا دیستال و استخوان کارپال اسکافوئید و همچنین پارگی‌های روتاتور کاف ضروری است.

The American Journal of Medicine. Volume 138, Issue 9. P1197-1200. September 2025