سال 20, شماره 151, ماهنامه عرصه پزشکی

Elinzanetant برای علائم وازوموتورناشی از درمان غدد درون ریز برای سرطان پستان

مترجم: فرناز اخباری ماما

سرطان سینه ۳۰% از کل سرطان‌ها را در زنان تشکیل می‌دهد و سرطان‌های گیرنده هورمونی (HR) مثبت تقریباً ۷۰% از کل سرطان‌های سینه را تشکیل می‌دهند. دستورالعمل ها توصیه می کنند که زنان مبتلا به سرطان سینه HR مثبت حداقل به مدت ۵ سال (و تا ۱۰ سال) تحت درمان قرار گیرند.

این درمان با غدد درون ریز (عوامل آنتی استروژن مانند تاموکسیفن و مهارکننده های آروماتاز) با یا بدون آنالوگ های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH) می باشند، زیرا این رژیم به طور قابل توجهی میزان بهبودی و عود مجدد بیماری را کاهش می دهد.

علائم وازوموتور (همچنین به عنوان گرگرفتگی شناخته می شود) واکنش های نامطلوب رایج به درمان غدد درون ریز است. علائم وازوموتور مرتبط با درمان غدد درون ریز می تواند شدیدتر از علائم مرتبط با یائسگی طبیعی باشد، به ویژه در زنان جوان تر که اغلب آنالوگ های GnRH را به طور همزمان دریافت می کنند. واکنش های نامطلوب به درمان غدد درون ریز بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت تأثیر منفی می گذارد و می تواند منجر به عدم پایبندی شود.

Elinzanetant یک درمان هدفمند نوروکینین (NK) در حال توسعه برای درمان علائم وازوموتور مرتبط با یائسگی است که به طور خاص به صورت آنتاگونیست هر دو گیرنده NK-1 و NK-3 عمل می کند. شواهد فزاینده نشان می‌دهد که نورون‌های هیپوتالاموس کیس‌سپپتین- نوروکینین-دینورفین (KNDy) در تنظیم حرارت نقش دارند. نورون‌های KNDy سیستم‌های گیرنده لیگاند، از جمله گیرنده‌های NK-1 و NK-3 و لیگاندهای مربوطه، ماده P و نوروکینین B را بیان می‌کنند.

کاهش فعالیت استروژنیک ناشی از یائسگی طبیعی یا درمان غدد درون ریز منجر به هیپرتروفی و ​​بیش فعالی نورون های KNDy می شود. هیپرتروفی و ​​بیش فعالی حاصل با افزایش بیان نوروکینین B و ماده P همراه است که تنظیم حرارت را مختل می کند و منجر به علائم وازوموتور بعدی می شود. گیرنده های NK-1 ممکن است در اتساع عروق محیطی و بی خوابی اولیه نیز نقش داشته باشند.

در دو کارآزمایی محوری فاز ۳، ۲۶ هفته‌ای (OASIS-1 و OASIS-2) که شامل زنان با علائم وازوموتور مرتبط با یائسگی بود، درمان با الین‌زانتانت منجر به فرکانس و شدت کمتر علائم متوسط ​​تا شدید وازوموتور، کاهش بیشتر در اختلالات خواب در بهبود کیفیت زندگی و عدم استفاده از مکان شد.

کارآزمایی OASIS-3 این نتایج را در مدت طولانی‌تر تا ۵۲ هفته پشتیبانی کرد. کارآزمایی فعلی، OASIS-4، کارایی و ایمنی الین‌زانتانت را با دوز ۱۲۰ میلی‌گرم برای درمان علائم وازوموتور مرتبط با درمان غدد درون ریز در میان زنان مبتلا به سرطان پستان HR مثبت یا در معرض خطر بالای آن ارزیابی کرد.

مقدمه:زنانی که درمان غدد درون ریز برای سرطان پستان مثبت گیرنده هورمونی (HR) یا پیشگیری از آن در میان افرادی که در معرض خطر بالای سرطان پستان هستند، معمولاً دارای علائم وازوموتور هستند. اطلاعات در مورد اثرات elinzanetant، یک درمان با هدف نوروکینین که در درمان علائم وازوموتور موثر است، در این جمعیت وجود ندارد.

روش ها: ما یک کارآزمایی فاز ۳ را شامل زنان ۱۸ تا ۷۰ ساله با علائم وازوموتور متوسط ​​تا شدید مرتبط با درمان غدد درون ریز برای سرطان پستان HR مثبت یا پیشگیری از آن انجام دادیم. زنان به طور تصادفی در نسبت ۲:۱ برای دریافت elinzanetant یک بار در روز با دوز mg120 به مدت ۵۲ هفته یا دارونما یک بار در روز به مدت ۱۲ هفته و سپس یک بار در روز elinzanetant با دوز mg120 به مدت ۴۰ هفته قرار گرفتند. نقطه پایانی اولیه تغییر در میانگین فرکانس روزانه علائم وازوموتور متوسط ​​تا شدید از پایه تا هفته چهارم و تا هفته ۱۲ بود.

نتایج: در مجموع ۳۱۶ شرکت‌کننده به گروه elinzanetant و ۱۵۸ به گروه دارونما-elinzanetant اختصاص داده شدند. در ابتدا، میانگین فراوانی روزانه علائم وازوموتور متوسط ​​تا شدید ۱۱.۴ قسمت (۱۰.۷ تا ۱۲.۲) در گروه elinzanetant و ۱۱.۵ قسمت (۱۰.۵ تا ۱۲.۵) در گروه دارونما-elinzanetant بود.

در هفته ۴، میانگین تغییر از پایه در میانگین فرکانس روزانه علائم وازوموتور متوسط ​​تا شدید، ۶.۵- قسمت (۷.۲- تا ۵.۸-) در بین افرادی بود که الینزانتانت دریافت می کردند و ۳.۰- قسمت (۳.۹- تا -۲.۲-) در بین افرادی که دارونما دریافت می کردند. -۲.۶). در هفته ۱۲، میانگین تغییر ۷.۸- قسمت (-۸.۵- تا ۷.۱-) در بین کسانی که elinzanetant دریافت کردند و ۴.۲- قسمت (۵.۲- تا ۳.۲-) در بین کسانی که دارونما دریافت کردند (حداقل میانگین اختلاف، ۳.۴- قسمت؛ ۴.۲- تا ۲.۵-) بود. در طول هفته‌های ۱ تا ۱۲، در مجموع ۲۲۰ شرکت‌کننده (۶۹.۸%) که الین‌زانتانت و ۹۸ (۶۲.۰%) دارونما دریافت کردند، حداقل یک عارضه نامطلوب را گزارش کردند که در حین دریافت elinzanetant یا دارونما رخ داده است که شایع‌ترین آنها سردرد، خستگی و خواب‌آلودگی بود. عوارض جانبی جدی در طول هفته های ۱ تا ۱۲ در ۸ شرکت کننده (۲.۵٪) دریافت کننده elinzanetant و ۱ شرکت کننده (۰.۶٪) دریافت کننده دارونما رخ داد.

نتیجه گیری: Elinzanetant منجر به کاهش قابل توجهی از علائم وازوموتور مرتبط با درمان غدد درون ریز نسبت به دارونما شد.

Fatima Cardoso, M.D., Susanne Parke, M.D., Donal J. Brennan, M.B., Ph.D

N Engl J Med 2025;393:753-763. June 2, 2025. VOL. 393 NO. 8