Kosuke Ishizuka, MD, PhD, FHGM ∙ Yoshiyuki Ohira, MD, PhD
یک خانم ۳۰ ساله ژاپنی با سابقه ۱ ماهه توده های دردناک دو طرفه اینگوینال مراجعه کرد. سابقه پزشکی و داروهای وی مشکلی وجود نداشت. تنها شریک جنسی او شوهرش است و هیچ سابقه رابطه جنسی محافظت نشده ندارد.
معاینه فیزیکی دمای ۳۶.۵ درجه سانتی گراد، ضربان نبض ۸۰ ضربه در دقیقه، فشار خون ۱۱۵/۸۲ میلی متر جیوه، تعداد تنفس ۱۸ تنفس در دقیقه و SpO۲ا۹۸% (هوای اتاق) بود. درمعاینه لنفادنوپاتی افقی دو طرفه اینگوینال قابل لمس، با گره های الاستیک، متحرک، حساس، اما بدون اریتم یا نشانه های ضربه در پاها یا کشاله ران بود، لنفادنوپاتی سطحی دیگر، هپاتواسپلنومگالی، یا بثورات پوستی دیده نشد، و فارنکس و حفره دهانی نرمال بود.در آزمایشهای تعداد گلبولهای سفید خون ۵۷۰۰ سلول در میکرولیتر را با افزایش نسبت لنفوسیتهای غیر معمول (۴% لنفوسیتها) و افزایش سطح آسپارتات آمینوترانسفراز (U/L101) و آلانین آمینوترانسفراز (U/L248) بود. در سونوگرافی یک غده لنفاوی بزرگ و بیضی شکل (mm11.9×۹.۵×۶.۲) را در کشاله ران راست و دیگری (۳۲.۰×۱۰.۳×۶.۹×۳۲.۰ میلی متر) در کشاله ران چپ بود (شکل های a و b). این یافته ها به نفع مونونوکلئوز عفونی (IM) است.
آزمایشات اضافی نشان داد که تیتر آنتی بادی IgM و IgG نسبت به آنتی ژن کپسید ویروسی اپشتین بار (VCA) افزایش یافته است، اما آنتی بادی IgG به آنتی ژن هسته ای ویروس اپشتین بار (EBNA) منفی بود. علائم به طور خود به خود در عرض ۱ ماه برطرف شد.
The American Journal of Medicine. Volume 139, Issue 1E15-E16January 2026
