Marinde J. G. Bond, MD; Karen Bolhuis, MD; Olaf J. L. Loosveld, MD
درمان سیستمیک القایی بهینه برای بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال و متاستازهای کبدی غیرقابل برداشت چیست؟
این یک بررسی موردی از یک کارآزمایی بالینی تصادفی بود که تجزیه‌و‌تحلیلی تعقیبی از یک کارآزمایی بالینی تصادفی چند مرکزی بود که بر روی ۵۳۰ بیمار مبتلا به سرطان کولورکتال با متاستازهای صرفاً کبدی انجام شد. نه‌تنها تفاوتی در بقای کلی بین درمان با اسید فولینیک، فلوراوراسیل و اگزالیپلاتین (FOLFOX) به‌همراه ایرینوتکان به‌علاوه بواسیزوماب (FOLFOXIRI) وجود نداشت، بلکه تفاوتی در بقای کلی بین درمان با FOLFOX/فولینیک اسید، فلوئورواوراسیل و ایرینوتکان (FOLFIRI) به‌همراه بواسیزوماب در بیماران مبتلا به تومورهای نوع RAS/BRAFV600E و/یا تومورهای سمت راست و همچنین بین افزودن پانیتوموماب در مقابل بواسیزوماب به FOLFOX/FOLFIRI در بیماران مبتلا به تومورهای نوع وحشی و سمت چپ RAS/BRAFV600E هم وجود نداشت.
یافته‌ها: نتایج این مطالعه استفاده از FOLFOX/FOLFIRI-بواسیزوماب را برای بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال که در ابتدا غیرقابل برداشت هستند و متاستازهای صرفاً کبدی صرف‌نظر از وضعیت نوع RAS/BRAFV600E و سمت تومور دارند، تایید می‌کند.
اهمیت: در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال و متاستازهای صرفاً کبدی غیرقابل برداشت (CRLM)، درمان با اسید فولینیک، فلورواوراسیل و اگزالی پلاتین (FOLFOX) به‌همراه ایرینوتکان (FOLFOXIRI) و بواسیزوماب در مقابل FOLFOX/فولینیک اسید، فلوئورواوراسیل و ایرینوتکان (FOLFIRI) به‌همراه بواسیزوماب بقای بدون پیشرفت، پاسخ و نرخ برداشتن/فرسایش R0/R1 و همچنین اثرات سمی را در نوع RAS/BRAFV600E و/یا تومورهای سمت راست افزایش می‌دهد.
FOLFOX / FOLFIRI-پانیتوموماب در مقابل FOLFOX/FOLFIRI-بواسیزوماب پاسخ را به قیمت اثرات سمی بیشتر در تومورهای نوع وحشی و سمت چپ RAS/BRAFV600E افزایش داد.
هدف: جهت ارائه نتایج طولانی مدت درمان به‌وسیله FOLFOXIRI به‌همراه بواسیزوماب در مقابل FOLFOX/FOLFIRI به‌همراه بواسیزوماب و FOLFOX/FOLFIRI به‌همراه پانیتوموماب در مقابل FOLFOX/FOLFIRI به‌علاوه بواسیزوماب.
طراحی، تنظیم، و شرکت کنندگان: کارآزمایی تصادفی فاز ۳ CAIRO5 که شامل بیماران مبتلا به CRLM غیرقابل برداشت بود، در ۴۶ مرکز هلندی و ۱ مرکز بلژیکی بین نوامبر ۲۰۱۴ و ژانویه ۲۰۲۲ مورد بررسی قرار گرفتند. یک پانل متخصص کبد مکرراً قابلیت برداشت را ارزیابی کرد.
مداخله: بیمارهای مبتلا به تومورهای نوع RAS/BRAFV600E و/یا سمت راست به‌طور تصادفی FOLFOX/FOLFIRI-بواسیزوماب (گروه ۱) یا FOLFOXIRI-بواسیزوماب (گروه ۲) را دریافت کردند و همچنین بیماران مبتلا به تومورهای نوع مهاجم RAS/BRAFV600E، سمت چپ به‌طور تصادفی FOLFOX/FOLFIRI-بواسیزوماب (گروه ۳) یا FOLFOX/FOLFIRI- پانیتوموماب (گروه ۴) را دریافت کردند. شیمی درمانی کمکی (ACT) پس از درمان کامل موضعی توصیه شد، اما استاندارد نبود.
پیامدها و معیارهای اصلی: بقای کلی (OS) به‌عنوان یک پیامد ثانویه مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج دیگر، تجزیه‌وتحلیل‌های تعقیبی بود.
نتایج: در مجموع ۵۳۰ بیمار (۳۲۷ مرد ۶۲% و ۲۰۳ زن ۳۸%؛ میانگین سنی ۶۲ سال، ۵۴ تا ۶۹ سال) تصادفی شدند: ۱۴۸ نفر در گروه ۱، ۱۴۶ در گروه ۲، ۱۱۸ در گروه ۳ و ۱۱۸ در گروه ۴ قرار گرفتند. میانگین OS در گروه ۱، ۲۳.۶ (۲۰.۱-۲۷.۵) در مقابل ۲۴.۱ (۲۱.۰-۳۰.۹) م اه در گروه ۲ (HR, 0.90؛ ۰.۷۰-۱.۱۷) و ۳۹.۹ (۳۰.۷-۴۴.۶) در گروه ۳ در مقابل ۳۸.۳ (۳۵.۳-۵۱.۳) ماه در گروه ۴ (HR، ۰.۹۵؛ ۰.۶۸-۱.۳۲) بود. OS پس از درمان کامل موضعی بدون عود زودهنگام (≤۶ ماه) عود (۶۴.۳ ماه؛ ۵۷.۶ تا نرسیده) و گزینه‌های درمانی موضعی نجات پس از عود زودرس (۵۸.۹؛ ۴۷.۳ تا نرسیده) طولانی‌ترین بود، پس از آن بیماران بدون درمان موضعی نجات پس از عود زودرس (۳۰.۵؛ ۲۴.۴-۳۳.۴) و با درمان موضعی ناقص (۲۸.۷؛ ۲۵.۹-۳۸.۳) قرار داشتند و بدترین حالت در بیمارانی مشاهده شد که عدم برداشتن مداوم (۱۸.۳؛ ۱۵.۷-۲۰.۰) داشتند.
پس از تعدیل مخدوش کننده، ACT با OC طولانی‌تر (HR، ۰.۶۶؛ ۰.۴۴-۰.۹۸) و بقای بدون عود (HR، ۰.۶۵؛ ۰.۴۸-۰.۸۸) و عود زودرس کمتر بدون درمان موضعی نجات (نسبت شانس، ۰.۴۶؛ ۰.۲۵-۰.۸۵) همراه بود.
نتیجه‌گیری و ارتباط: این نتایج به استفاده از FOLFOX/FOLFIRI- بواسیزوماب برای بیماران مبتلا به CRLM در ابتدا غیرقابل برداشت، بدون در نظر گرفتن وضعیت RAS/BRAFV600E و سمتی بودن تومور پشتیبانی می‌کند. بیماران با درمان موضعی کامل کبد طولانی‌ترین OS را با درمان موضعی نجات در صورت عود زودرس داشتند. ACT ممکن است برای این بیماران در نظر گرفته شود.
JAMA Oncol. November 21, 2024. doi:10.1001/jamaoncol.2024.5174
