Samantha Lörstad, MD. Shajan Shekarestan, MD. Tomas Jernberg, MD, PhD
تاریخچه: مطالعات قبلی با استفاده از سطوح تروپونین قلبی برای بررسی رابطه بین آسیب میوکارد و مرگ و میر در بیماران مبتلا به سپسیس ضد و نقیض بود. هدف ما بررسی رابطه بین سطح تروپونین T قلبی پلاسما با حساسیت بالا (hs-cTnT) و مرگ و میر طی ۳۰ روز و یک سال در بیماران مبتلا به سپسیس و مرگ و میر ۳۰ روزه و ۳۶۵ روزه در بازماندگان مبتلا به سپسیس بود.
روش ها: بیماران مبتلا به سپسیس نیازمند حمایت وازوپرسور که بین سال های ۲۰۱۲ و ۲۰۲۱ به موسسه ما پذیرش شدند، در این مطالعه گروهی گذشته نگر گنجانده شدند. افزایش ارزش های hs-cTnT (≥۱۵ng/L) به کوارتیل های زیر تقسیم شدند :
Q1 ۱۵-۳۵ ng/L
Q2 ۳۶-۶۱ ng/L
Q3 ۶۲-۱۲۵ ng/L
Q4 ۱۲۶-۸۶۳۰ ng/L.
منحنی های طبقه بندی شده کاپلان – مییر و واگشت چند متغیری Cox برای آنالیز بقا مورد استفاده قرار گرفتند.
نتایج: اولین hs-cTnT نمونه گیری شده در ۵۲۹ (۹۰٪) نفر از بیماران افزایش یافت. مرگ و میر طی یک سال معادل ۴۵٪ (n=264) بود. افزایش سطح hs-cTnT به طور مستقل در مقایسه با سطح طبیعی با نسبت های خطر تعدیل شده بالاتر (HR) برای مرگ و میر طی یک سال همراه بود:
Q1 HR 2.9 (1.03-8.1)
Q2 HR 3.5 (1.2-9.8)
Q3 HR 4.8 (1.7-13.4)
Q4 HR 5.7 (2.1-16).
در بازماندگان فاز حاد، اولین hs-cTnT نمونه گیری شده یک پیش بینی کننده مستقل از مرگ و میر طی ۳۰ تا ۳۶۵ روز بود. (HR 1.3; 1.1-1.6 per loge hs-cTnT).
نتیجه گیری: اولین hs-cTnT نمونه گیری شده از پلاسما در بیماران مبتلا به بیماری شدید سپسیس به طور مستقل با مرگ و میر طی ۳۰ روز و یک سال ارتباط داشت. مهم این است که اولین hs-cTnT نمونه گیری شده با مرگ و میر طی دوره نقاهت (۳۰ تا ۳۶۵ روز) ارتباط داشت و می تواند یک نشانگر احتمالی برای شناسایی بازماندگان فاز حاد در معرض خطر بالای مرگ باشد.
The American Journal of Medicine. VOLUME 136, ISSUE 8, P814-823.E8, AUGUST 2023
