Chung-woo Lee, MD ∙ Seung-Kwon Myung, MD, PhD
مطالعات مشاهدهای قبلی در مورد ارتباط بین مصرف آب میوه و خطر ابتلا به دیابت نوع ۲، یافتههای متناقضی را گزارش کردهاند. ما این ارتباط را با استفاده از متاآنالیز مطالعات کوهورت آیندهنگر بررسی کردیم.
روشها: مطالعات از طریق جستجوهای PubMed و EMBASE از زمان آغاز تا ۳ آگوست ۲۰۲۴ شناسایی شدند. ما خطرات نسبی (RR) و فواصل اطمینان ۹۵٪ (CI) را محاسبه کردیم. مصرف آب میوه به آب میوه خالص و ۱۰۰%و آب میوه ی غیر ۱۰۰٪ طبقهبندی شد. پیامد اولیه، میزان بروز دیابت نوع ۲ بود.
نتایج: از بین ۱۵۹۱ مقاله، ۱۴ مطالعه کوهورت آیندهنگر در تجزیه و تحلیل نهایی گنجانده شدند. در متاآنالیز کل مطالعات، هیچ ارتباط معنیداری بین مصرف کلی آب میوه و خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ وجود نداشت (RR، ۱.۰۶، ۰.۹۸-۱.۱۵). در متاآنالیز زیرگروهی بر اساس نوع آبمیوه، آبمیوه غیر ۱۰۰٪ از نظر آماری ارتباط معنیداری با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ داشت (RR، ۱.۱۵، ۱.۰۳-۱.۲۸)، در حالی که هیچ ارتباط معنیداری بین مصرف آبمیوه ۱۰۰٪ و خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ وجود نداشت. افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ توسط آبمیوه فقط در جمعیتهای آسیایی مشاهده شد (RR، ۱.۱۷، ۱.۰۲-۱.۳۴).
نتیجهگیری: مصرف آبمیوه غیر ۱۰۰٪ ، خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش داد. برخلاف مصرف میوه کامل، آبمیوه ۱۰۰٪ ، هیچ تأثیر مفیدی بر خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ نداشت.
The American Journal of Medicine. Volume 138, Issue 10. P1428-1437. October 2025
