Su-Chi Ku, M.D. Ying-Yi Chiang, M.D
خانمی ۵۴ ساله با کارسینوم مجرایی تهاجمی پستان و پسوریازیس پلاک مزمن کنترل‌شده با سابقه ۲ روز بثورات دردناک و تب به اورژانس مراجعه کرد. پنج روز قبل از شروع بثورات، بیمار یک دوره ۲ هفته‌ای گلوکوکورتیکوئیدهای سیستمیک را برای درمان عوارض جانبی شیمی‌درمانی تکمیل کرده بود. دمای بدن ۳۸.۲ درجه سانتیگراد و ضربان قلب ۱۳۷ ضربه در دقیقه بود. در معاینه فیزیکی، لکه‌های قرمز گسترده با جوش‌های چرکی و به هم پیوسته روی تنه (پانل A)، بازوها (پانل B)، پاها، صورت و پوست سر مشاهده شد و سطوح مخاطی به ندرت دیده می‌شدند. تست‌های آزمایشگاهی برای لکوسیتوز نوتروفیل و افزایش سطح پروتئین واکنشی C قابل توجه بود. بیوپسی از بثورات در ناحیه اطراف ناف، جوش‌های چرکی غنی از نوتروفیل را در اپیدرم در آزمایش هیستوپاتولوژیک نشان داد. تشخیص پسوریازیس پوسچولار جنرالیزه – یک بیماری پوستی نادر و خودالتهابی که به صورت جوش‌های چرکی استریل گسترده و علائم سیستمیک بروز می‌کند – داده شد. پسوریازیس پوسچولار جنرالیزه اغلب در بیماران مبتلا به پسوریازیس پلاکی رخ می‌دهد. این بیماری ممکن است خود به خودی باشد یا توسط عوامل استرس‌زای فیزیولوژیکی مانند قطع دارو ایجاد شود – همانطور که در اینجا با قطع گلوکوکورتیکوئیدها تصور می‌شد. دو دوز گوسلکوماب تجویز شد. جوش‌های چرکی ظرف ۱ هفته برطرف شدند و در ویزیت پیگیری ۳ ماهه، فقط پچ های پراکنده پوسته‌دار باقی ماندند.
N Engl J Med 2025;392:2367. June 18, 2025. VOL. 392 NO. 23
