Niklas Dyrby Johansen, M.D., Ph.D,. Daniel Modin, M.D. Matthew M. Loiacono, Ph.D
تخمین زده می‌شود که آنفولانزای فصلی سالانه باعث ۲۹۰،۰۰۰ تا ۶۵۰،۰۰۰ مرگ ناشی از علل تنفسی در سراسر جهان می‌شود و همچنین با افزایش خطر حوادث قلبی عروقی، از جمله حوادث آترواسکلروتیک و نارسایی قلبی همراه است. واکسیناسیون آنفولانزا به طور موثری خطر عفونت آنفولانزا و عوارض مرتبط با آن را کاهش می‌دهد.
با این حال، واکسن‌های معمولی معمولاً از ۳۰ تا ۵۰ درصد موارد آنفولانزا جلوگیری می‌کنند و در جمعیت‌های آسیب‌پذیر مانند بزرگسالان مسن‌تر، اثربخشی کمتری دارند. واکسن‌های جدیدتر آنفولانزا برای افزایش محافظت در بزرگسالان مسن‌تر توسعه یافته‌اند، از جمله واکسن آنفولانزای غیرفعال با دوز بالا که حاوی چهار برابر مقدار هماگلوتینین موجود در واکسن‌های آنفولانزای غیرفعال با دوز استاندارد است. در یک کارآزمایی دوسوکور قبلی که شامل بزرگسالان ۶۵ سال یا بالاتر بود، اثربخشی نسبی واکسن با دوز بالا در مقایسه با واکسن با دوز استاندارد، ۲۴.۲٪ (۹.۷ تا ۳۶.۵) در برابر آنفولانزای تایید شده آزمایشگاهی بود که معیار برتری را برآورده می‌کرد.
با این حال، به دلیل الزامات اندازه نمونه بسیار بزرگ ، داده‌های حاصل از کارآزمایی‌های تصادفی فردی برای ارزیابی اثربخشی نسبی واکسن با دوز بالا در مقایسه با واکسن با دوز استاندارد در برابر پیامدهای بالینی شدید، مانند بستری شدن در بیمارستان، در میان سالمندان در جمعیت عمومی محدود است. ما از ویژگی‌های ذاتی سیستم سلامت دانمارک، از جمله پایگاه‌های داده سلامت اداری سراسری و یک سیستم نامه الکترونیکی دولتی، برای انجام آزمایشی که اثربخشی نسبی واکسن با دوز بالا را در مقایسه با واکسن با دوز استاندارد در برابر پیامدهای شدید در سالمندان ارزیابی می‌کند، استفاده کردیم.
سابقه: نشان داده شده است که واکسن آنفولانزای غیرفعال با دوز بالا، محافظتی در برابر آنفولانزا ایجاد می‌کند که برتر از دوز استاندارد است. با این حال، داده‌های حاصل از کارآزمایی‌های تصادفی فردی در مورد اثربخشی واکسن با دوز بالا در برابر پیامدهای شدید محدود است.
روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی، کنترل‌شده و عمل‌گرا که در دانمارک در طول فصول آنفولانزای ۲۰۲۲-۲۰۲۳، ۲۰۲۳-۲۰۲۴ و ۲۰۲۴-۲۰۲۵ انجام شد، بزرگسالان مسن (۶۵ سال یا بیشتر) را برای دریافت دوز بالای واکسن آنفولانزای غیرفعال یا دوز استاندارد اختصاص دادیم. جمع‌آوری داده‌ها بر اساس ثبت‌های سلامت اداری سراسری انجام شد. هدف اصلی، بستری شدن در بیمارستان به دلیل آنفولانزا یا ذات‌الریه بود که از ۱۴ روز پس از واکسیناسیون تا ۳۱ مه سال بعد رخ داد.
نتایج: از ۳۳۲,۴۳۸ شرکت‌کننده‌ای که تحت تصادفی‌سازی قرار گرفتند، ۱۶۶۲۱۸ نفر برای دریافت واکسن دوز بالا و ۱۶۶۲۲۰ نفر برای دریافت واکسن دوز استاندارد اختصاص داده شدند. میانگین (±انحراف معیار) سنی شرکت‌کنندگان ۷۳.۷±۵.۸ سال بود و ۱۶۱۵۳۸ شرکت‌کننده (۴۸.۶٪) زن بودند. یک رویداد نقطه پایانی اولیه در ۱۱۳۸ شرکت‌کننده (۰.۶۸%) در گروه دوز بالا و در ۱۲۱۰ نفر (۰.۷۳%) در گروه دوز استاندارد رخ داد (اثربخشی نسبی واکسن، ۵.۹%؛ ۲.۱- تا ۱۳.۴). بستری شدن به دلیل آنفولانزا در ۰.۰۶% از شرکت‌کنندگان در گروه دوز بالا و در ۰.۱۱% از شرکت‌کنندگان در گروه دوز استاندارد رخ داد (اثربخشی نسبی واکسن، ۴۳.۶%؛ ۲۷.۵ تا ۵۶.۳)؛ بستری شدن به دلیل ذات‌الریه به ترتیب در ۰.۶۳% و ۰.۶۳% رخ داد (اثربخشی نسبی، ۰.۵%؛ ۸.۶- تا ۸.۸)؛ بستری شدن به دلیل بیماری قلبی-تنفسی در ۲.۲۵% و ۲.۳۸% رخ داد (اثربخشی نسبی، ۵.۷%؛ ۱.۴ تا ۹.۹)؛ بستری شدن در بیمارستان به هر علتی در ۹.۳۸٪ و ۹.۵۸٪ (اثربخشی نسبی، ۲.۱٪؛ -۰.۱ تا ۴.۳) و مرگ به هر علتی در ۰.۶۷٪ و ۰.۶۶٪ (اثربخشی نسبی، -۲.۵٪؛ -۱۱.۶ تا ۵.۹). میزان بروز عوارض جانبی جدی در دو گروه مشابه بود.
نتیجه‌گیری: در این آزمایش، واکسن آنفولانزای غیرفعال با دوز بالا، نسبت به دوز استاندارد، منجر به کاهش قابل توجه میزان بستری شدن در بیمارستان به دلیل آنفولانزا یا ذات‌الریه در میان سالمندان نشد.
NEJM.org. August 30, 2025. DOI: 10.1056/NEJMoa2509907
