سال 18, شماره 139, ماهنامه عرصه پزشکی

ایمونوتراپی یا بهترین مراقبتهای حمایتی برای مبتلایان به سرطان کبد Child-Pugh کلاس B

Claudia Angela Maria Fulgenzi, MD; Bernhard Scheiner, PhD; Antonio D’Alessio, MD

آیا بیماران مبتلا به کارسینوم هپاتوسلولار غیرقابل برداشت (HCC) و عملکرد نابهینه کبد از ایمونوتراپی در مقایسه با بهترین مراقبت های حمایتی سود می برند؟

در این مطالعه از ۳۴۳ بیمار مبتلا به اختلال عملکرد کبدی Child-Pugh کلاس B، درمان سیستمیک مبتنی بر ایمونوتراپی با کاهش قابل‌توجهی در خطر مرگ در مقایسه با بهترین مراقبت‌های حمایتی همراه بود.

مفهوم: نتایج این مطالعه نشان می دهد که ایمونوتراپی می تواند یک گزینه ایمن و موثر برای بیماران مبتلا به کارسینوم  هپاتوسلولار غیرقابل برداشت باشد.

اهمیت: آیا بیماران مبتلا به سرطان Child-Pugh کلاس Bا (CP-B) با کارسینوم کبدی غیرقابل برداشت (uHCC) از درمان ایمونوتراپی در مقایسه با بهترین مراقبت حمایتی (BSC) سود می برند یا خیر، مورد بحث است.

هدف: ارزیابی ارتباط درمان‌های مبتنی بر مهارکننده ایست بازرسی ایمنی (ICI) در مقابل BSC با بقای کلی (OS) بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کبدی uHCC و CP-B.

این مجموعه موارد بالینی بین‌المللی گذشته‌نگر، چند مرکزی، داده‌های بیماران مبتلا به CP-B با uHCC را که درمانهای خط اول مبتنی بر ICI را از سپتامبر ۲۰۱۷ تا دسامبر ۲۰۲۲ دریافت می‌کردند، بررسی کرد که داده‌های آن از یک کنسرسیوم بین‌المللی استخراج و با گروهی از بیماران مبتلا به CP-B که BSC دریافت می کنند مقایسه شد. بیماران در مراکز مراقبت های عالی در سراسر اروپا، ایالات متحده و آسیا توسط روشهای بالینی معمول تحت درمان قرار گرفتند. پس از اعمال معیارهای ورود، ۱۸۷ و ۱۵۶ بیمار به ترتیب در گروه ICI و BSC باقی ماندند. امتیاز  برای متغیرهای زیر محاسبه شد: سن، سطوح آلفا-فتوپروتئین، امتیاز Child-Pugh، گسترش خارج کبدی، ترومبوز تومور ورید پورتال، سیروز، آسیت و وضعیت عملکرد گروه انکولوژی.

مواجهه: بیماران در گروه ICI درمان سیستمیک خط اول را با آتزولیزوماب به همراه بواسیزوماب (A+B) (141=n) یا نیولوماب (۴۶=n) دریافت کردند.

پیامدها و معیارهای اصلی: بقای کلی پیامد اصلی بود و با روش کاپلان مایر برآورد شد. برای مقایسه بین دو گروه از آزمون رگرسیون کاکس تک متغیره استفاده شد.

نتیجه گیری:  میانگین سنی ۶۶ (۶۱-۷۲) و ۷۳ (۶۶-۸۱) سال در گروه ICI (33 زن ۱۸%) و BSC (41 زن ۲۶%) بود. متوسط ​​بقای کلی در گروه ICI (7.50 ماه؛ ۵.۶۲-۱۱.۱۵) در مقایسه با BSC (4.04 ماه؛ ۳.۰۳-۵.۰۳) به طور قابل توجهی طولانی تر بود. تجزیه و تحلیل چند متغیره تأیید کرد که قرار گرفتن در معرض ایمونوتراپی  با کاهش تقریباً ۵۰ درصدی خطر مرگ و وجود ترومبوز تومور ورید پورتال، نمره عملکرد گروه انکولوژی بیش از ۱ و سطوح آلفا فتوپروتئین ۴۰۰ نانوگرم در میلی لیتر یا بیشتر با افزایش خطر مرگ مرتبط بود.

نتیجه گیری و ارتباط: نتایج این مشاهدات  بهبود بقا در ارتباط با درمان ایمونوتراپی در مقایسه با مراقبتهای حمایتی در بیماران مبتلا به uHCC با اختلال عملکرد کبدی CP-B ارائه می دهد.

JAMA Oncol. July 18, 2024. doi:10.1001/jamaoncol.2024.2166