لیپوهایپرتروفی ناشی از انسولین

Nirmalya Roy, M.B., B.S., M.D., Mainak Mandal, M.B., B.S

مردی ۶۵ ساله مبتلا به دیابت نوع ۲ با شرایط هایپرگلیسمی هایپراسمولار در بیمارستان بستری شد. دو هفته قبل از بستری، دوز انسولین بیمار به‌دلیل عدم کنترل کافی قندخون افزایش پیدا کرده بود. معاینه فیزیکی از نظر گیجی و سارکوپنی قابل‌توجه بود. همچنین توده‌های زیر جلدی در دو طرف ناف وجود داشت که در آن نواحی بیمار مکرراً انسولین تزریق می‌کرد – پدیده‌ای که به‌عنوان لیپوهایپرتروفی ناشی از انسولین شناخته می‌شود. لیپوهایپرتروفی ناشی از انسولین نوعی لیپودیستروفی موضعی است که از طریق تزریق‌های زیر جلدی مکرر در همان محل ایجاد می‌شود. این موضوع ممکن است منجر به کاهش پاسخ به انسولین درمانی و سطوح گلیسمی فرار شود. تشخیص لیپوهایپرتروفی در بیماران مبتلا به چاقی ممکن است دشوار باشد، اما توده‌ها معمولاً در معاینه شکمی قابل لمس هستند. بیمارانی که از انسولین زیر جلدی استفاده می‌کنند باید در هر سری مراجعه به کلینیک از نظر عوارض محل تزریق معاینه شوند و همچنین درمورد اهمیت چرخش محل‌های تزریق جهت بهبود محل‌ها، مشاوره دریافت کنند. در این بیمار، مطالعات آزمایشگاهی برای سطح هموگلوبین گلیکوزیله ۱۱.۴٪ را نشان داد که قابل‌توجه بود (محدوده مرجع، <7 است). پس از ۴۸ ساعت درمان با انسولین و مایعات داخل وریدی، وضعیت هایپراسمولار هایپرگلیسمی بیمار برطرف شد. او پس از دریافت دستورالعمل تجویز صحیح انسولین زیر جلدی، از بیمارستان ترخیص شد.

N Engl J Med 2024;390: e60. une 19, 2024. VOL. 390 NO. 23