مترجم: فرناز اخباری – ماما
در بیماران مبتلا به انسداد حاد عروق بزرگ که بین ۴.۵ تا ۲۴ ساعت پس از شروع علائم ظاهر می شود، آیا تنکتپلاز داخل شریانی پس از ترومبکتومی موفق (که به عنوان ترومبولیز گسترش یافته در انفارکتوس مغزی امتیاز ۲b-3 تعریف می شود) نتایج بالینی را بهبود می بخشد؟
در این کارآزمایی بالینی تصادفی که شامل ۲۵۶ بزرگسال بود، تنکتپلاز داخل شریانی در ۴۰.۵٪ بیماران در مقایسه با ۲۶.۴٪ از بیماران بدون تنکتپلاز داخل شریانی در ۹۰ روز، منجر به یک پیامد عملکردی عالی (نمره مقیاس رنکین اصلاح شده ۰ یا ۱) شد. این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود.
معنی در میان بیماران مبتلا به انسداد حاد عروق بزرگ و خونرسانی مجدد موفقیت آمیز به دنبال ترومبکتومی بین ۴.۵ تا ۲۴ ساعت، تنکتپلاز کمکی داخل شریانی در مقایسه با گروه درمان پزشکی استاندارد منجر به احتمال بیشتری برای نتیجه عصبی عالی در ۹۰ روز شد.
درمان اندوواسکولار یک درمان موثر برای سکته مغزی انسداد عروق بزرگ (LVO) است. با این حال، میزان پیامدهای ضعیف پس از کانال‌سازی مجدد موفقیت‌آمیز بالا باقی می‌ماند. دلایل متعددی برای پیامدهای بالینی ضعیف پس از کانالیزاسیون مجدد موفقیت آمیز وجود دارد، از جمله تکامل انفارکتوس مغزی در زمان کانالیزاسیون مجدد، بیماری های همراه بیمار و عوارض پزشکی پس از سکته مغزی. کانال‌سازی مجدد اندوواسکولار می‌تواند جریان خون را از طریق LVO هدف بازگرداند، اما ممکن است منجر به خونرسانی مجدد کافی در بافت‌های دیستال نشود. اینکه آیا ترومبولیز داخل شریانی پس از درمان اندوواسکولار می‌تواند نتایج بالینی را با افزایش خونرسانی مجدد بهبود بخشد، هنوز باید بررسی شود.
کارآزمایی فاز ۲b بهینه سازی شیمیایی آمبولکتومی مغزی (CHOICE) نشان داد که در بین بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک LVO و خونرسانی مجدد موفق به دنبال ترومبکتومی، استفاده از آلتپلاز داخل شریانی کمکی در مقایسه با دارونما احتمال بیشتری برای نتیجه عصبی عالی در ۹۰ روز داشت. با این حال، آزمایش زودتر متوقف شد و محدودیت هایی داشت. بر این اساس، مهم بود که این نتایج در یک کارآزمایی بالینی تصادفی جداگانه آزمایش شوند.
ترومبولیز TNK-tPA انسانی نوترکیب داخل شریانی برای LVO حاد پس از ترومبکتومی مکانیکی مجدد موفقیت آمیز (ANGEL-TNK) یک کارآزمایی فاز ۳ چند مرکزی، تصادفی، برچسب باز و نقطه پایانی کور است که توسط محقق آغاز شده است. بیمارانی که علائم سکته مغزی در ۴.۵ ساعت تا ۲۴ ساعت گذشته شروع شده و ترومبولیز داخل وریدی در هنگام پذیرش دریافت نکردند، با استفاده از سی تی و غربالگری تصویربرداری پرفیوژن وارد شدند.
این کارآزمایی بررسی کرد که آیا ترومبولیز تنکتپلاز داخل شریانی پس از درمان موفقیت آمیز درون عروقی LVO گردش خون قدامی می تواند نتیجه بالینی بیماران را در جمعیت چین بهبود بخشد.
اهمیت: نقش تنکتپلاز داخل شریانی برای سکته مغزی حاد انسداد عروق بزرگ (LVO) پس از درمان موفق اندوواسکولار نامشخص است.
هدف: ارزیابی اثربخشی و ایمنی تنکتپلاز داخل شریانی در بیماران با درمان موفق اندوواسکولار (تعریف شده به عنوان یک امتیاز در ترومبولیز گسترش یافته در مقیاس انفارکتوس مغزی [eTICI] از ۲b تا ۳) پس از درمان اندوواسکولار.
طراحی، تنظیم، و شرکت کنندگان: این یک کارآزمایی تصادفی شده، آینده نگر، با لیبل باز، نقطه پایانی کور بود. انتخاب بیماران بین ۱۶ فوریه ۲۰۲۳ و ۲۳ مارس ۲۰۲۴ با پیگیری نهایی در ۴ ژوئیه ۲۰۲۴ انجام شد. این مطالعه در ۱۹ مرکز در چین انجام شد. بیماران مبتلا به LVO گردش خون قدامی حاد تحت درمان بین ۴.۵ تا ۲۴ ساعت از زمانی که بیمار آخرین بار خوب شناخته شده بود، وارد شدند.
مداخله پس از کانالیزاسیون مجدد اندوواسکولار موفق، که به عنوان eTICI 2b یا بیشتر تعریف شد، بیماران برای دریافت تنکتپلاز داخل شریانی با دوز ۰.۱۲۵ میلی گرم بر کیلوگرم (۱۲۶=n) یا درمان پزشکی استاندارد (n=129) تصادفی شدند.
پیامدها و معیارهای اصلی: نقطه پایانی اولیه، نتیجه عالی در ۹۰ روز بود، که به عنوان امتیاز مقیاس رنکین اصلاح شده (mRS) از ۰ تا ۱ (محدوده: ۰، بدون علامت؛ تا ۶، مرگ) تعریف شد. در مجموع ۷ نقطه پایان اثربخشی ثانویه وجود داشت (امتیاز mRS 0-1 در ۹۰ روز، امتیاز mRS در ۹۰ روز، امتیاز mRS 0-2 در ۹۰ روز، امتیاز mRS 0-3 در ۹۰ روز، امتیاز مقیاس سکته مغزی موسسه ملی بهداشت ۰-۱ یا بهبود یافته ≥۱۰ امتیاز آنالیز زندگی در ۳ ساعت کیفیت زندگی ۹۰ روز، زمان رسیدن به حداکثر حجم بیش از ۶ ثانیه در ۲۴ ساعت، و تغییر حجم هسته انفارکتوس از پایه) و ۳ نقطه پایانی ایمنی، از جمله خونریزی داخل جمجمه ای علامت دار (sICH) در عرض ۴۸ ساعت، هر خونریزی داخل جمجمه ای در عرض ۴۸ ساعت، و مرگ و میر ناشی از همه علل در ۹۰ روز.
نتایج: از میان ۲۵۶ بیمار که تصادفی شدند (سن متوسط، ۷۱.۶؛ ۶۱.۳-۷۹.۲ سال؛ ۴۴.۱% زن)، ۲۵۵ (۹۹.۶%) کارآزمایی را تکمیل کردند. میزان بیماران با نمره mRS 0 تا ۱ در ۹۰ روز ۴۰.۵% در گروه تنکتپلاز داخل شریانی (n = ۵۱) و ۲۶.۴% در گروه درمان پزشکی استاندارد (n=34) بود (خطر نسبی، ۱.۴۴، ۱.۰۶-۱.۹۵). از ۷ نقطه پایان کارآیی ثانویه از پیش تعیین شده، هیچ یک تفاوت معنی داری نشان نداد. تنکتپلاز داخل شریانی پس از درمان اندوواسکولار، بروز sICH را در ۴۸ ساعت پس از درمان در مقایسه با درمان پزشکی استاندارد افزایش نداد (۵.۶٪ در مقابل ۶.۲٪؛ خطر نسبی، ۰.۹۵، ۰.۳۶-۲.۵۳). مرگ و میر در ۹۰ روز با تنکتپلاز داخل شریانی ۲۱.۴% و با درمان استاندارد پزشکی ۲۱.۷% بود (خطر نسبی، ۰.۷۶، ۰.۴۰-۱.۴۳).
نتیجه‌گیری و ارتباط: در بیماران مبتلا به LVO حاد که بین ۴.۵ تا ۲۴ ساعت شروع علائم نشان می‌دهند، تنکتپلاز داخل شریانی پس از ترومبکتومی موفقیت‌آمیز احتمال بیشتری برای پیامد عصبی عالی در ۹۰ روز بدون افزایش خطر sICH یا مرگ‌ومیر داشت. با این حال، از آنجایی که هیچ یک از تحلیل‌های اثربخشی ثانویه از یافته‌های اولیه پشتیبانی نمی‌کنند، آزمایش‌های بیشتری برای تأیید نتایج مورد نیاز است.
Zhongrong Miao, PhD; Gang Luo, PhD; Ligang Song, MD
jamanetwork. July 5, 2025 doi: 10.1001/jama.2025.10800
