Shalini H. Shah, D.O., Marissa Hauptman, M.D., M.P.H
یک دختر ۷ ساله به دلیل افزایش سطح سرب به اورژانس ارجاع داده شد. دو ماه قبل از مراجعه، به دلیل بلعیدن تراشه‌های رنگ سربی در طول سفر مهاجرتی خانواده‌اش به ایالات متحده، تشخیص کم‌خونی فقر آهن و مسمومیت با سرب برای او داده شده بود. سوابق پزشکی در دسترس نبود. در ارزیابی فعلی، بیمار بدون علامت بود، اما والدینش گزارش دادند که او همچنان به خوردن تراشه‌های رنگی ادامه می‌دهد. معاینه فیزیکی از نظر پوسیدگی دندان، رنگ‌پریدگی خفیف ملتحمه و عدم وجود علائم تأخیر در رشد عصبی قابل توجه بود. مطالعات آزمایشگاهی سطح سرب بیش از ۴۵ میکروگرم در دسی‌لیتر، سطح هموگلوبین ۱۰.۵ گرم در دسی‌لیتر (محدوده مرجع، ۱۱.۳ تا ۱۴.۶)، حجم متوسط گلبول‌های قرمز ۶۴.۴ fl (محدوده مرجع، ۷۷.۸ تا ۸۶.۵) و سطح فریتین ۸ نانوگرم در میلی‌لیتر (محدوده مرجع، ۱۰ تا ۳۲۰) را نشان داد. رادیوگرافی شکم، رادیودانسیته‌های داخل لومنی را در سراسر روده بزرگ نشان داد، یافته‌ای که با تراشه‌های رنگ سربی بلعیده شده مطابقت دارد. تشخیص مسمومیت با سرب به دلیل بلع تراشه‌های رنگ سربی ناشی از کم‌خونی فقر آهن و پیکای ناشی از فقر آهن داده شد. درمان کیلیت داخل وریدی و خوراکی انجام شد. کم‌خونی فقر آهن بیمار به کمبود رژیم غذایی نسبت داده شد. تقریباً ۶ ماه بعد، سطح سرب دوباره ۲۱ میکروگرم در دسی‌لیتر (۱.۰ میکرومول در لیتر) اندازه‌گیری شد. بیمار به دلیل خطر مواجهه مجدد با رنگ سربی ناشی از بی‌ثباتی محل سکونت، همچنان تحت نظر است.
N Engl J Med 2025;392:2150. June 4, 2025. VOL. 392 NO. 21
