Ashwin Bhaskaran, MBBS, MSc (Int, Med); Rabah Ben Yaou, MD; Adam S. Helms, MD, MS
در این مطالعه کوهورت چند مرکزی که شامل ۷۱۸ بیمار مبتلا به کاردیومیوپاتی LMNA بود، واریته‌هایی که بر دامنه دم LMNA تأثیر می‌گذاشتند، خطر کمتری برای آریتمی‌های بطنی بدخیم و نارسایی قلبی در مرحله پایانی حادثه داشتند. گونه های کوتاه کننده پیامدهای آریتمی بدتری داشتند. با این حال، مکان آنها با نتایج مرتبط نبود.
معنی: در حالی که مکان انواع LMNA نادرست مرتبط است، به نظر نمی‌رسد که مکان انواع کوتاه‌کننده با پیامدهای قلبی مرتبط باشد. به طور کلی، اثر و مکان انواع LMNA می‌تواند یافته‌های فرضیه‌سازی را برای درمان‌های دقیق آینده ارائه دهد.
اهمیت مطالعات قبلی نشان داده است که بیماران مبتلا به انواع غیرمعنا (یعنی کوتاه کننده) که باعث کاردیومیوپاتی LMNA می شوند، نتایج آریتمی بدتری در مقایسه با آنهایی که واریانت های نادرست دارند، داشت. با این حال، اثر توزیع فضایی انواع نادرست و کوتاه بر نتایج بالینی به خوبی شناخته نشده است.
هدف: تعیین ارتباط توزیع فضایی انواع LMNA نادرست و کوتاه با پیامدهای قلبی.
طراحی، تنظیم، و شرکت کنندگان: این مطالعه کوهورت مشاهده ای چند مرکزی، گذشته نگر، از داده های یک ثبت بین المللی (از ژانویه ۲۰۱۳ به بعد) و داده های به دست آمده از مراکز کاردیومیوپاتی درجه سوم (ژانویه ۲۰۰۰ و ژوئن ۲۰۱۷) استفاده کرد. بیماران با انواع LMNA بیماری زا/بیماری زا و بدون آریتمی بدخیم بطنی قبلی (VA) واجد شرایط ورود بودند. تجزیه و تحلیل داده ها از مارچ ۲۰۲۲ تا مارچ ۲۰۲۵ تکمیل شد.
پیامدها و معیارهای اصلی: پیامد اولیه زمان VA به عنوان مرگ ناگهانی قلبی، درمان مناسب کاشتنی قلب-دفیبریلاتور یا سایر تظاهرات VA ناپایدار همودینامیکی تعریف شد. نتیجه مرکب ثانویه نارسایی قلبی پیشرفته به صورت مرگ غیر ناگهانی قلبی، کاشت دستگاه کمکی بطن چپ یا پیوند قلب تعریف شد. نتایج بر اساس نوع واریانت (نادرست یا کوتاه کردن)، موقعیت رونوشت تحت تأثیر (سر، میله یا دم)، و محل روی ژن LMNA طبقه بندی شدند.
نتیجه گیری: در مجموع ۷۱۸ بیمار وارد شدند که در میان آنها میانگین (SD) سن ۴۱.۱ (۱۴.۳) سال، ۳۸۱ بیمار (۵۳.۱٪) زن و میانگین (SD) اجکشن فراکشن بطن چپ پایه ۵۵.۸٪ (۱۳.۳٪) بود. طی یک پیگیری متوسط ۴.۲ ساله، ۲۲۳ بیمار پیامد اولیه بدخیم VA و ۱۰۹ بیمار پیامد ثانویه نارسایی قلبی پیشرفته را تجربه کردند. بیماران با واریانت های کوتاه کننده خطر ابتلا به VA (1.72؛ ۱.۱۹-۲.۴۸) بیشتر داشتند اما تفاوتی در نارسایی قلبی پیشرفته (۰.۹۴؛ ۰.۶۴-۱.۴۰) در مقایسه با بیماران با واریانت های نادرست داشتند. در هنگام طبقه‌بندی واریانت‌های کوتاه‌کننده بر اساس مکان روی ژن LMNA یا موقعیت رونوشت، تفاوت معنی‌داری در پیامدهای اولیه و ثانویه وجود نداشت. در مقابل، در تجزیه و تحلیل چند متغیره، واریانت‌های نادرست مؤثر بر دامنه دم LMNA (0.35؛ ۰.۱۶-۰.۷۸) و واقع در اگزون‌های ۷ تا ۱۲ (۰.۳۹؛ ۰.۱۷-۰.۸۹) با خطر قابل‌توجهی کمتر پیامد اولیه بدخیم VA همراه بود.
نتیجه‌گیری و ارتباط: در این مطالعه کوهورت گذشته‌نگر، گونه‌های کوتاه‌کننده LMNA با پیامدهای آریتمی بدتری مستقل از موقعیت متغیر مرتبط بودند، در حالی که واریانت‌های نادرست که بر دامنه دم تأثیر می‌گذارند و در اگزون‌های ۷ تا ۱۲ قرار دارند، نتایج آریتمی و نارسایی قلبی بهتری داشتند. درک مکانیسم های زیربنایی این تفاوت ها ممکن است پیامدهای درمانی آینده داشته باشد.
JAMA Cardiol. July 2, 2025. doi: 10.1001/jamacardio.2025.2069
