Svein Dueland, MD, PhD; Tor Magnus Smedman, MD, PhD; Trygve Syversveen, MD, PhD
آیا پیوند کبد می تواند بقای طولانی مدت و درمان احتمالی را در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال با متاستازهای کبدی غیرقابل برداشت و بار گسترده تومور فراهم کند؟
در این کارآزمایی کنترل‌شده غیرتصادفی بر روی ۶۱ بیمار که تحت پیوند کبد قرار گرفته‌اند، بر اساس عوامل پیش‌بینی‌کننده بالینی مختلف، ممکن است در موارد منتخب، بقای کلی ۱۰ ساله ۸۰ درصد یا بیشتر حاصل شود.
معنی یافته ها نشان می دهد که بیماران مبتلا به متاستازهای کبدی کولورکتال غیرقابل برداشت، در صورت درمان با رژیم های معمول، احتمال بقای طولانی مدت کمی دارند. بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال به دقت انتخاب شده ممکن است پس از پیوند کبد، بقای طولانی مدت مشابهی با بیماران با سایر تشخیص های بدخیم و غیر بدخیم دریافت کنند که در حال حاضر پیوند کبد را به عنوان درمان استاندارد دریافت می کنند.
اهمیت پیوند کبد برای سرطان کولورکتال با متاستازهای کبدی در دهه ۱۹۹۰ به دلیل بقای کلی ضعیف رها شد. از سال ۲۰۰۶، پیوند کبد برای متاستازهای کبدی کولورکتال غیرقابل برداشت از طریق کارآزمایی‌های آینده‌نگر مختلف مورد بررسی مجدد قرار گرفته است.
هدف: تعیین عوامل پیش بینی کننده برای بقای طولانی مدت پیوند و درمان پس از پیوند کبد.
طراحی، محیط و شرکت کنندگان: این یک مطالعه کوهورت کنترل شده آینده نگر و غیرتصادفی بود که از کارآزمایی های بالینی مختلف بر روی پیوند کبد برای متاستازهای کبدی کولورکتال از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۲۰ در بیمارستان دانشگاه اسلو به دست آمد. کارآزمایی‌ها در معیارهای ورود پیش آگهی متفاوت بودند، اما طرح از نظر طرح پیگیری برای تعیین عود بیماری، بقای کلی و بقای پس از عود یکسان بود. تجزیه و تحلیل داده های نهایی در ۳۱ دسامبر ۲۰۲۱ انجام شد. همه بیماران مبتلا به متاستازهای کبدی کولورکتال از مطالعات پیوند کبد آینده نگر مقایسه شدند.
مواجهه: پیوند کبد.
پیامدها و معیارهای اصلی: بقای بدون بیماری، بقای کلی و زمان بقا پس از عود در همه شرکت‌کنندگان تعیین شد.
نتایج : از مجموع ۶۱ بیمار (سن متوسط، ۵۷.۸؛ ۲۸.۷-۷۱.۱ سال؛ ۳۵ مرد، ۵۷.۴٪) در بیمارستان دانشگاه اسلو تحت پیوند کبد قرار گرفتند. زمان مشاهده پس از پیوند بین ۱۶ تا ۱۶۵ ماه متغیر بود و هیچ بیماری برای پیگیری، از دست نرفت. میانگین دوره بدون بیماری، بقای کلی و بقا پس از عود به ترتیب ۱۱.۸ (۹.۳-۱۴.۲) ماه، ۶۰.۳ (۴۴.۳-۷۶.۴) ماه و ۳۷.۱ (۴.۶-۶۹.۵) ماه بود. عوامل پیش‌بینی‌کننده منفی برای بقای کلی شامل موارد زیر بود: بزرگ‌ترین اندازه تومور بزرگ‌تر از ۵.۵ سانتی‌متر (۲۵.۳؛ ۱۵.۸-۳۴.۸ ماه)، بیماری پیشرونده در حین دریافت شیمی‌درمانی (۳۹.۸؛ ۲۸.۸-۵۰.۷ ماه)، مقادیر بیشتر از ۸۰ میکروگرم در لیتر آنتی ژن کارسینوامبریونیک پلاسما (۲۶.۶؛ ۲۲.۷-۳۰.۶ ماه)، حجم تومور متابولیک کبد در توموگرافی انتشار پوزیترون بیش از ۷۰ سانتی متر مکعب (۲۶.۶ ماه؛ ۱۱.۸-۴۱.۵ ماه)، تومور اولیه در کولون صعودی (۱۷.۹ ماه؛ ۰-۳۷.۵ ماه)، امتیاز بار تومور ۹ یا بالاتر (۲۳.۳ ماه ۱۹.۲-۲۷.۴ ماه) و ۹ یا بیشتر ضایعات کبدی (۴۲.۵؛ ۱۷.۲-۶۷.۸ ماه). امتیاز ۰ (صفر) اسلو یا امتیاز خطر بالینی فونگ ۱ به ترتیب ۸۸.۹٪ و ۸۰.۰٪ بقای ۱۰ ساله را به همراه داشت.
نتیجه‌گیری و ارتباط: نتایج این کارآزمایی کنترل‌شده غیرتصادفی نشان می‌دهد که بیماران منتخب با متاستازهای فقط کبدی و امتیاز پیش‌آگهی مطلوب قبل از پیوند، بقای طولانی‌مدت قابل مقایسه با اندیکاسیون‌های مرسوم پیوند کبد داشتند، بنابراین یک گزینه درمانی بالقوه برای بیمارانی که تنها مراقبت‌های تسکینی پیشنهاد میشد را ارائه می کرد.
JAMA Surg. July 26, 2023. doi:10.1001/jamasurg.2023.2932
