داروهای ضد چاقی

1403-06-06
ارسال توسط Arseye Pezeshky

۰۶ شهریور

Kimberly A. Gudzune, MD, MPH; Robert F. Kushner, MD, MS

اهمیت: چاقی تقریباً ۱۹٪ از زنان و ۱۴٪ از مردان در سرتاسر دنیا را درگیر می کند و با افزایش بیماری همراه است. داروهای ضد چاقی (AOMs) فرایندهای بیولوژیکی که بر روی اشتها اثر میگذارند را تعدیل می کنند و پیامدهایی مانند دیابت نوع ۲، افزایش فشار خون، و دیس لیپیدمی را به طور قابل توجهی بهبود می دهند.

مشاهدات: AOMs باید در ترکیب با تغییر شیوه زندگی تجویز شوند و می توانند طبق مکانیسم عملکردشان طبقه بندی شوند. Orlistat جذب دستگاه گوارش را تغییر می دهد و در بیشتر از ۲۵٪ از بیماران اثرات مضر گوارشی ایجاد می کند مانند مدفوع تکه تکه روغنی و فوریت در دفع مدفوع. داروهایی که به طور مرکزی عمل می کنند مانند فنوترمین- توپیرامات و نالترکسون – بوپروپیون نیز اشتها را در مغز تنظیم می کنند و تقریباً در ۲۵٪ از بیماران با یبوست همراه هستند، اگرچه بروز عوارض و اثرات مضر دیگر (مانند اختلال حس، تهوع و غیره) در داروهای متفاوت مختلف هستند. داروهای مبتنی بر هورمون که توسط مواد مغزی تحریک شده اند مانند لیراگلوتاید، سماگلوتاید، و تیرزپاتاید از عملکرد هورمون های انتروپانکراتیک تقلید می کنند که تنظیم مرکز اشتها را تغییر می دهند و مزیت های متعدد کاهش وزن و کاردیومتابولیک دارند. اثرات مضر این داروها شامل تهوع (۲۸٪ تا ۴۴٪)، اسهال (۲۱٪ تا ۳۰٪)، و یبوست (۱۱٪- ۲۴٪) می باشد. توان نسبی داروهای ضد چاقی برای بزرگسالان در متاآنالیزها مورد مطالعه قرار گرفته است. Orlistat در مقایسه با پلاسبو یا دارونما ۳.۱٪ کاهش وزن بیشتری ایجاد کرد (۵۲ کارآزمایی تصادفی شده بالینی [ RCTs]؛ ۱۶۹۶۴ شرکت کننده)، فنوترمین- توپیرامات با ۸٪ کاهش وزنِ بیشتر همراه بود (۵ RCTs؛ ۳۴۰۷ شرکت کننده)، نالترکسون- بوپروپیون با ۴.۱٪ کاهش وزنِ بیشتر همراه بود (۶ RCTs؛ ۹۹۴۹ شرکت کننده)، لیراگلوتاید با ۴.۷٪ کاهش وزن بیشتر (۱۸ RCTs؛ ۶۳۲۱ شرکت کننده)، سماگلوتاید با ۱۱.۴ ٪ کاهش وزن بیشتر (۵ RCTs؛ ۴۴۲۱ شرکت کننده) و تیرزپاتاید ۱۵ میلی گرمی نیز با ۱۲.۴٪ کاهش وزن بیشتر همراه بود (۶ RCTs ؛‌۱۹۷۲ شرکت کننده).