بیماری منتریه

Xing Wang, M.D., Haifeng Liu, M.D., Ph.D

دختری ۱۶ ساله با سابقه ۲ ماهه تورم پا در بیمارستان بستری شد. او هیچ علائم گوارشی نداشت. در معاینه فیزیکی، ادم گوده‌گذار هر دو پا و ادم خفیف پری‌اوربیتال مشاهده شد. آزمایش‌های آزمایشگاهی سطح آلبومین سرم ۲۶ گرم در لیتر (محدوده طبیعی، ۳۸ تا ۵۴) را نشان داد؛ آزمایش ادرار و نتایج آزمایش‌های عملکرد کبد و کلیه طبیعی بود. برای جستجوی منابع گوارشی از دست دادن پروتئین، سی تی شکم (توموگرافی کامپیوتری) انجام شد و ضخیم شدن منتشر دیواره معده با چین‌های معده بزرگ شده (پانلA، فلش‌ها) را نشان داد. در گاستروسکوپی، چین‌های معده به طور قابل توجهی متورم، همراه با ندولاریته، فرسایش مخاطی و مخاط زرد پوشاننده (پانل B) مشاهده شد. بیوپسی مخاط معده، هیپرپلازی فوئولار با غدد پیچ‌خورده و گشاد شده را نشان داد. تشخیص بیماری منتریه – که به عنوان گاستروپاتی هیپرتروفیک نیز شناخته می‌شود – داده شد. بیماری منتریه یک اختلال تکثیر بیش از حد ایدیوپاتیک اپیتلیوم فوئولار معده است که در آن ترشح بیش از حد مخاط منجر به سوء جذب و گاستروپاتی از دست دهنده پروتئین می‌شود. بیماران معمولاً با علائم گوارشی، ادم محیطی و هیپوآلبومینمی مراجعه می‌کنند. درمان با رژیم غذایی پرپروتئین و همچنین داروهایی برای ریشه‌کنی عفونت همزمان با هلیکوباکتر پیلوری آغاز شد. در ویزیت پیگیری ۳ ماهه، ادم و هیپوآلبومینمی بیمار برطرف شده بود.

N Engl J Med 2025;392:1334. March 29, 2025. VOL. 392 NO. 13