Tatsuya Masuyama, MD. Joel Branch, MD. Kosuke Ishizuka, MD, PhD, FHGM
خانم ۸۶ ساله ای با تب، گردن درد و ضعف اندام فوقانی به دنبال یک زمین خوردن جزئی مراجعه کرد. پس از ورود، علائم حیاتی او عبارت بودند از: درجه حرارت ۳۸.۰ درجه سانتی گراد، فشار خون ۱۶۶/۱۰۰ میلی متر جیوه، ضربان قلب ۹۸ ضربه در دقیقه، تعداد تنفس ۲۶ تنفس در دقیقه، و ۹۸% پالس اکسیمتری در هوای محیط. معاینه فیزیکی، تندرنس مهره های گردنی و ضعف دیستال اندام فوقانی را نشان داد. مطالعات آزمایشگاهی لکوسیتوز، افزایش نشانگرهای التهابی و پیوری را نشان داد. تشخیص احتمالی بستری به ترتیب عفونت دستگاه ادراری و آسیب نخاعی گردنی بود. در روز سوم بستری شدن در بیمارستان، پیشرفت مشخصی از ضعف وجود داشت.
MRI گردن، استئومیلیت مهره های گردنی و آبسه اپیدورال را نشان داد. او پس از جداسازی استافیلوکوکوس اورئوس حساس به متی سیلین از کشت خون، وانکومایسین را شروع کرد و بعداً برای درمان طولانی مدت به مینوسیکلین خوراکی روی آورد. ده هفته پس از شروع مینوسیکلین، ۷ میلی متر تغییر رنگ خاکستری مایل به آبی در بستر ناخن او مشاهده شد که در هفته چهاردهم به ۹ میلی متر افزایش یافت (شکل ۱ و ۲).
ما “ناخن آبی” ناشی از مینوسیکلین را بر اساس طول تقریبی رنگدانه مربوط به مدت زمان تجویز دارو و عدم وجود عوامل دیگر تشخیص دادیم.
The American Journal of Medicine. Volume 137, Issue 10. E190-E191. October 2024
