سال 19, شماره 147, ماهنامه عرصه پزشکی

ریگورژیتاسیون میترال ناشی از پارگی عضله پاپیلاری ایسکمیک

Priyanka Bhugra, M.D., Nadia Fida, M.D

یک خانم ۵۹ ساله با سابقه ۲ روزه تنگی نفس پیشرونده به درمانگاه مراجعه کرد. فشار خون بیمار ۹۰/۱۴۰ میلی گرم جیوه، تعداد تنفس ۴۰ تنفس در دقیقه، و اشباع اکسیژن خون او ۹۰٪ بود در حالیکه اکسیژن ۱۰۰٪ از طریق ماسک دریافت می کرد. بیمار در معاینه فیزیکی رال هایی در هر دو ریه و سوفل پان سیستولیک در اپکس قلب داشت. الکتروکاردیوگرام تاکیکاردی سینوسی با موج T معکوس در لیدهای انتریور را نشان داد اما امواج Q و افزایش قطعه ST وجود نداشت. سنجش تروپونین با حساسیت بالا نیز سطح تروپونین را ۱۰۹۳ نانوگرم در لیتر نشان داد (ارزش مرجع <۱۹ می باشد). اکوی ترنس توراسیک نیز ریگورژیتاسیون شدید میترال با کوبش لت آنتریور دریچه میترال را نشان داد. همچنین اکوکاردیوگرافی مری نیز پارگی عضله پاپیلاری انترولترال با پرولاپس به داخل دهلیز چپ (شکل A پیکان) و ریگورژیتاسیون شدید میترال (شکل B) را نشان داد. تشخیص ریگورژیتاسیون میترال به دلیل پارگی عضله ایسکمیک پاپیلاری برای بیمار گذاشته شد. عضله پاپیلاری انتریولترال به دلیل منبع دهلیزی دوگانه اش نسبت به عضله پاپیلاری خلفی- میانی که به وسیله یک شریان تامین می گردد، کمتر پاره می شود. در این مورد آنژیوگرافی کرونری بیماری چند رگی (MVD) با استنوز شدید شاخه OM بزرگ شریان سیرکومفلکس چپ را نشان داد که به نظر ضایعه دلیل بیماری می باشد. عمل جراحی تعویض دریچه میترال به طور اورژانسی برای بیمار انجام شد، اما به دلیل ضعف در عروق هدف دیستال، بای پس گرفت شریان کرونری انجام نشد. بیمار از انجام اقدامات کرونری جلدی امتناع کرد اما طی پیگیری یک ساله با درمان طبی خوب شد.

N Engl J Med 2025;392: e26. March 1, 2025. VOL. 392 NO. 10