سندرم پنکیک! بیمار واقعاً چه چیزی خورده بود؟

Yasuhiro Kano, MD ∙ Kengo Murata, MD, PhD

بیمار آقایی ۱۷ ساله برای ارزیابی یک دوره گذرا از یک مورد ظاهری آلرژی که روز قبل پس از مصرف پنکیک‌های ساخته شده از مخلوط موجود در بازار که بیش از ۱.۵ سال در بسته‌بندی بدون پلمپ در دمای اتاق نگهداری شده بود، رخ داده بود، مراجعه کرد. او سه پنکیک خورده بود در حالی که پدرش فقط یک پنکیک خورده بود. ده دقیقه بعد، بیمار به تنهایی کهیر، پرخونی ملتحمه، آبریزش بینی، تنگی نفس و اسهال را تجربه کرد که همگی در عرض چند ساعت خود به خود برطرف شدند. در زمان مراجعه، او بدون علامت بود. او رینیت مزمن داشت اما سابقه آلرژی غذایی نداشت. پدرش سابقه آلرژی غذایی یا رینیت مزمن نداشت. مشاهده با میکروسکوپ نوری مستقیم از نمونه‌ای از مخلوط که توسط بیمار به بیمارستان آورده شده بود، بندپایان زنده متعددی را نشان داد (شکل A). استریومیکروسکوپی، ارگانیسم‌ها را به عنوان Dermatophagoides farinae (D. farinae) شناسایی کرد (شکل B)، که در مخلوط با غلظت ۲۳۰۷۷ مایت در هر گرم وجود داشتند. همچنین تعداد کمی از گونه‌های Cheyletidae وجود داشت که فرض می‌شد farinae D. را شکار می‌کنند. غلظت آلرژن‌های Der f1 و Der f2 در مخلوط به ترتیب ۴۷.۳۱ و ۴.۳۵ میکروگرم در گرم بود. آزمایش IgE اختصاصی آلرژن، تیتر آنتی‌بادی ۲۴.۲UA/mL (مقدار مرجع: <0.35UA/mL) را نشان داد که حساسیت شدید به D. farinae را تأیید می‌کند. آزمایش IgE اختصاصی آلرژن برای گندم منفی بود. بر اساس این یافته‌ها، آنافیلاکسی مایت دهانی (OMA) تشخیص داده شد. به بیمار اطلاع داده شد که به جای آلرژی به گندم، به مایت حساسیت دارد و بنابراین هیچ محدودیت غذایی لازم نیست. به او توصیه شد که آرد را در یخچال نگهداری کند.

The American Journal of Medicine. Volume 138, Issue 8. E148-E149. August 2025