پاراکوکسیدیوئیدومیکوزیس

Zemplen Pataki, B.A., Monika Pilichowska, M.D., Ph.D

پسر ۹ ساله ای که به تازگی از برزیل مهاجرت کرده بود با سابقه ۳ هفته ای تورم گردن، تب و کاهش وزن به اورژانس مراجعه کرد. در معاینه فیزیکی، لنفادنوپاتی حساس و ثابت در زنجیره خلفی گوش، زیر فکی و پس سری وجود داشت. هپاتواسپلنومگالی یا راش وجود نداشت. تست‌های آزمایشگاهی برای تعداد مطلق ائوزینوفیل ۱۲۸۷۸ در میلی‌متر مکعب (محدوده مرجع، ۰ تا ۴۰۰)، کم‌خونی، ترومبوسیتوز، هیپوآلبومینمی و آزمایش نسل چهارم منفی برای ویروس نقص ایمنی انسانی قابل توجه بود. سی تی گردن، لنفادنوپاتی بیش از حد ضعیف کننده گردن را در دو طرف نشان داد (پانل A). بیوپسی برشی از یک غده لنفاوی در ناحیه عمقی گردن چپ انجام شد و بررسی هیستوپاتولوژیک نمونه بیوپسی ائوزینوفیلی بافتی، تشکیلات گرانولوماتوز و ساختارهای گرد و آشکار (پانل B، رنگ هماتوکسیلین و ائوزین) و خوشه‌هایی از اشکال مخمر را نشان داد (پانل C، رنگ آمیزی نقره متنامین گروکوت-گومووری). آزمایش‌های کریپتوکوک و هیستوپلاسموز منفی بود، اما سنجش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز بافت غدد لنفاوی برای Paracoccidioides brasiliensis مثبت بود. تشخیص پاراکوکسیدیوئیدومیکوزیس داده شد. درمان با ایتراکونازول آغاز شد اما بعداً به دلیل عوارض جانبی نامطلوب به فلوکونازول تغییر یافت. دو ماه پس از مراجعه، علائم بیمار کاهش یافته بود. درمان ضد قارچی به مدت ۱ سال ادامه یافت.

N Engl J Med 2024; 390:357. January 25, 2024