Ricky Cohen, D.O. Patrick Hammill, M.D
آقای ۳۹ ساله بدون سابقه پزشکی شناخته شده با سابقه ۱ روزه درد زیر شکم به اورژانس مراجعه کرد. فشار خون ۱۳۲/۲۰۳ میلی متر جیوه بود. معاینه فیزیکی برای تندرنس سوپراپوبیک قابل توجه بود. سی تی شکم یک توده خلفی صفاقی را در زیر دو شاخه شدن آئورت نشان داد (پانل A، ستاره). به دلیل نگرانی در مورد تومور ترشح کننده کاتکول آمین، سطح متانفرین پلاسما بررسی شد. سطح متانفرین ۶۰ پیکو گرم در میلی لیتر (محدوده مرجع، ۰ تا ۸۸)، و سطح نورمتانفرین ۲۳۳۰ پیکو گرم در میلی لیتر (محدوده مرجع، ۰ تا ۲۱۰) بود. توموگرافی با گسیل پوزیترون-توموگرافی کامپیوتری (PET-CT) با گالیم-۶۸-داتات جذب توده را نشان داد (پانل B، پیکان، تصویر برون‌تابی حداکثر شدت؛ پانل C، فلش، تصویر PET-CT ذوب شده)، که بیانگر بیش از حد متراکم گیرنده‌های سوماتوستاتین بود. جذب فیزیولوژیک در سایر اندام ها و ردیاب دفع شده در مثانه مشاهده شد. برداشتن جراحی تومور انجام شد. تجزیه و تحلیل هیستوپاتولوژیک یک نمونه تومور، لانه های سلولی بزرگ و نامنظم کانونی را نشان داد.
رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی برای کروموگرانین، سیناپتوفیزین، GATA3 و S100 مثبت بود. تشخیص پاراگانگلیوما در اندام زاکرکندل – مجموعه ای از پاراگانگلیون که در امتداد آئورت شکمی یافت می شود – انجام شد. بیمار به خوبی بهبود یافت و سطح نورمتانفرین پلاسما در یک ویزیت پیگیری ۲ هفته ای پس از عمل طبیعی بود. او برای مراقبت بیشتر مراجعه نکرد، بنابراین آزمایش ژنتیکی انجام نشد.
N Engl J Med 2025;393:798. August 16, 2025. VOL. 393 NO. 8
