Xinyi Liu, MSN ∙ Yanchun Zhou, MD ∙ Weiwei Bian, PhD
بیمار، آقای آسیایی ۵۲ ساله، با سابقه بزرگ شدن توده مکرر در غده پاروتید چپ در طی ۳ سال گذشته به بخش ما مراجعه کرد. توده یک سال قبل در یک بیمارستان محلی با جراحی برداشته شد، اما متعاقبا عود کرد و به تدریج بزرگ شد. درمعاینه فیزیکی ، یک تورم نرم و غیر حساس با مرزهای نامنظم در ناحیه بوکال و زیگوماتیک چپ را نشان داد که نشان دهنده بزرگ شدن غده پاروتید است (شکل، A). درسونوگرافی بزرگ شدن غده پاروتید چپ با تغییرات منتشر وجود داشت که با اکوهای افزایش یافته و coarsened، توزیع ناهمگن و افزایش عروق داخلی مشخص می شود. چندین غده لنفاوی بزرگ شده در غده پاروتید چپ مشاهده می شود.
در غده پاروتید راست هیچ ناهنجاری قابل توجهی وجود نداشت. علاوه بر این، غدد لنفاوی بزرگ شده در نواحی ساب مندیبولار چپ، پست اوریکولار و گردن مشاهده شد. در CT توده ای به قطر ۵×۳×۳ سانتی متر در غده پاروتید چپ وجود داشت (شکل، B). در بررسی مجدد اسلایدهای پاتولوژی جراحی از ۱ سال قبل، هیپرپلازی لنفوئیدی همراه با تشکیل فولیکول لنفوئیدی، همراه با تعداد زیادی انفیلتراسیون ائوزینوفیل و رنگ آمیزی منفی ایمونوگلوبولین G4آ(IgG4) وجود داشت.
در آزمایشات ائوزینوفیل خون محیطی (Lا/۱۰⁹×۴.۳۱)، سطح IgG4 طبیعی و افزایش سطح ایمونوگلوبولین Eا(IgE) سرم را نشان داد. سطح آنتی بادی ضد هسته ای، فاکتور روماتوئید و آنتی بادی سیتوپلاسمی ضد نوتروفیل در محدوده طبیعی بود. بیماری کیمورا تشخیص داده شد.
به دنبال یک رژیم ۲ هفته ای پردنیزولون ۳۰ میلی گرم دو بار در روز همراه با سیکلوفسفامید ۰.۶ گرم از طریق انفوزیون داخل وریدی، توده به سرعت کاهش یافت و با پیگیری ۳ ماهه به وضوح کامل رسید (شکل، C).
The American Journal of Medicine. Volume 138, Issue 10. E202-E203. October 2025
