مترجم: فاطمه عطارزاده – ارشد بیوشیمی
انجمن قلب آمریکا/ کالج قلب آمریکا و سایر انجمن‌های حرفه‌ای اخیراً به‌روزرسانی نسخه‌های قبلی را برای غربالگری و مدیریت بعد از عمل منتشر کرده‌اند. این به‌روزرسانی منبعی جامع برای مدیریت قلب و عروق بعد از عمل بیمارانی است که تحت عمل جراحی غیرقلبی قرار می‌گیرند. بر مراقبت فردی، همکاری بین رشته ای و مداخلات مبتنی بر شواهد تأکید دارد.
در زیر برخی نکات کلیدی و ملاحظات بر اساس توصیه های ذکر شده در به روز رسانی آورده شده است:
- غربالگری قبل از عمل: این دستورالعمل بر اهمیت اعمال معیارهای منسجم برای غربالگری قبل از عمل مانند مواردی که برای بیماران غیرجراحی استفاده می شود، تأکید می کند. نشانه‌ها باید یکسان باشد: پزشکان باید همان استانداردهای مبتنی بر شواهد را برای غربالگری قبل از عمل مانند مراقبت‌های معمول در بیماران غیرجراحی رعایت کنند. آزمایش و درمان باید معقول باشد: فقط باید آزمایش‌های ضروری بر اساس نشانه‌های بالینی انجام شود تا از آزمایش بیش از حد جلوگیری شود. هر گونه درمان قبل از عمل باید ضروری و موجه باشد. آزمایش‌ها و مداخلات باید هماهنگ شوند تا از تأخیرهای غیرضروری در جراحی جلوگیری شود و در عین حال از اقدامات تشخیصی یا درمانی بیش از حد که فایده واضحی ارائه نمی‌دهند اجتناب شود. علاوه بر این، مشاور باید به دنبال بهینه سازی ایمنی و نتایج بیمار، به حداقل رساندن تاخیرها یا عوارض مربوط به آزمایش یا درمان غیرضروری یا نابهنگام باشد و از استفاده کارآمد از منابع اطمینان حاصل کند.
- استفاده عاقلانه از تست استرس: تست استرس را برای بیماران پرخطر رزرو کنید و در موارد کم خطر از آن اجتناب کنید تا مداخله و هزینه های غیرضروری کاهش یابد.
- مراقبت مبتنی بر تیم: مراقبت تیمی هماهنگ برای مدیریت بیماران با پروفایل های پیچیده قلبی عروقی حیاتی است، در نتیجه برنامه ریزی جامع بعد از عمل را تضمین می کند.
- تنظیم دارو:
مهارکننده های SGLT2 [هم انتقال دهنده سدیم-گلوکز ۲]: برای کاهش خطر کتواسیدوز بعد از عمل، مصرف ۳ تا ۴ روز قبل از جراحی قطع شود.
بتا بلوکرها: درمان از قبل موجود را ادامه دهید اما از شروع این داروها در مدت کوتاهی قبل از جراحی خودداری کنید.
ضد انعقاد: با در نظر گرفتن پل زدن برای بیماران پرخطر مانند بیمارانی که دریچه های مکانیکی قلب دارند یا سابقه ترومبوز وریدی عمقی/آمبولی ریوی قبلی دارند، داروهای ضد انعقاد را بعد از عمل متوقف کنید.
- نظارت بر تروپونین: افزایش مقادیر تروپونین خون (آسیب میوکارد) پس از جراحی، پیش آگهی ضعیفی را نشان می دهد و نیاز به مشاوره قلب و عروق دارد.
- فیبریلاسیون دهلیزی حین عمل: برای کاهش خطر سکته مغزی، این آریتمی را سریعاً با بتابلوکرها، داروهای ضد آریتمی و ضد انعقاد بالقوه برطرف کنید.
- بیماران ضعیف: افزایش خطر را در افراد ضعیف تشخیص دهید و بر این اساس مدیریت کنید، به طور بالقوه استراتژی های جراحی و بعد از عمل را تنظیم کنید.
- اکوکاردیوگرافی: ارزیابی اکو برای عملکرد بطن یا سایر ناهنجاری های قلبی به طور معمول برای بیماران کم خطر مورد نیاز نیست، اما برای ارزیابی عوارض ناپایدار قلبی عروقی ضروری است.
- آنژیوپلاستی عروق کرونر: در صورت امکان، جراحی انتخابی را به مدت ۱۲ ماه پس از استنت گذاری به تاخیر بیندازید. درمان ضد پلاکتی را با دقت بر اساس خطر خونریزی مدیریت کنید.
- مدیریت دیابت: متفورمین را بعد از عمل ادامه دهید و هموگلوبین A1c را قبل از عمل برای طبقه بندی خطر ارزیابی کنید.
این توصیه های عملی از تجربیات بالینی گسترده و تحقیقات مبتنی بر شواهد استخراج شده است. رویکرد متعادل این راهنما به دنبال بهینه سازی نتایج با کاهش مداخلات غیر ضروری است و در عین حال اطمینان حاصل می کند که بیماران در معرض خطر ارزیابی و مدیریت مناسب را دریافت می کنند.
پزشکان درگیر در مراقبت های بعد از عمل باید با این دستورالعمل آشنا شوند و توصیه های آن را در عمل ادغام کنند.
مراحل اقدام برای پزشکان:
- توصیه های راهنما را بررسی و اجرا کنید تا با سند کامل دستورالعمل، به ویژه برای توصیه های خاص مدیریت بیماری، به روز بمانید.
- همکاری با تیم های چند رشته ای برای اطمینان از یک رویکرد واحد برای موارد پیچیده.
- تمرکز بر طبقه بندی خطر برای شناسایی زودهنگام بیماران در معرض خطر برای اولویت بندی مراقبت های مناسب بعد از عمل.
Joseph S. Alpert, MD
The American Journal of Medicine. January 16, 2025
