مترجم: پروین امامی – پرستار
داروهای مهارکننده فاکتور نکروزکننده تومور (TNF) (درمان anti-TNF) از درمان های ردیف اول پیشرفته و ارجح برای بیماری کرون متوسط تا شدید می باشند (مانند داروهای بیولوژیک و داروهای خوراکی با مولکول کوچک که معمولاً در بیماران مبتلا به شکل های متوسط تا شدید بیماری التهاب روده استفاده می شوند).
البته پاسخ ناکافی به مهارکننده TNF مشخص یا اثرات جانبی غیر قابل قبول با مهارکننده TNF اغلب به استفاده از یک مهارکننده TNF متفاوت منجر می شود یا سبب می شود از درمان پیشرفته با یک مکانیسم عملکرد مختلف استفاده شود. به دلیل فقدان داده های دقیق و کامل از کارآزمایی های بالینی سر به سر، انتخاب داروی جایگزین بیولوژیک اصولاً بر اساس شواهد برگرفته از مقایسه غیر مستقیم درمان ها یا مطالعات مشاهده ای می باشد. SEAVUE (کارآزمایی کارایی و ایمنی داروی آدالیموماب در برابر اوستکینوماب برای یک سال) یک کارآزمایی سر به سر درمان های پیشرفته شامل بیماران مبتلا به بیماری کرون متوسط تا شدید بود؛ البته این کارآزمایی بیمارانی که داروها و مواد بیولوژیک مصرف می کردند را در برنمی گرفت و نتایج این کارآزمایی نشان داد که هیچ تفاوتی بین درمان ها با توجه به نقاط پایانی اولیه وجود ندارد.
اینترلوکین ۲۳ یک سیتوکین پیش التهابی هترودایمری است که با زیرواحد P40 مشترک با اینترلوکین ۱۲ و یک زیرواحد P12 اختصاصی که نقش مهمی در التهاب پوست، مفصل، و دستگاه گوارش دارد، مقایسه می شود. داروهای اوستکینوماب و ریسانکیزوماب آنتی بادی های منوکلونال IgG1 انسانی شده هستند؛ داروی اوستکینوماب به طور انتخابی با p40 پیوند می شود و داروی ریسانکیزوماب به طور انتخابی با p19 پیوند تشکیل می دهد. کارآیی بالینی این درمان ها در مقایسه با دارونما در درمان پسوریازیس پلاک، آرتریت پسوریازی، و بیماری کرون مشخص شده است. در کارآزمایی های سر به سر که کارآیی آنها به طور مستقیم در پسوریازیس مقایسه شده است، داروی ریسانکیزوماب بهتر از اوستکینوماب بوده است که کارایی بیشتر با بلوک p19 نسبت به بلوک p40 را نشان می دهد. کارآیی نسبی داروی ریسانکیزوماب و اوستکینوماب در بیماری التهابی روده ثابت نشده است.
ما در اینجا نتایج SEQUENCE را گزارش می دهیم که این کارآزمایی مستقیم سر به سر کارآیی و اثربخشی ریسانکیزوماب در مقایسه با اوستکینوماب در بیماران مبتلا به بیماری کرون متوسط تا شدید در افرادی که حداقل یک درمان ضد TNF ناموفق داشته اند را ارزیابی می کند.
تاریخچه: کارآیی و ایمنی داروی ریسانکیزوماب در مقایسه با داروی اوستکینوماب در بیماران مبتلا به بیماری کرون نامشخص است.
روش: در این کارآزمایی فاز ۳b، چند مرکزی، بی نام، تصادفی شده، و کنترل شده با ارزیابی کور و بی اطلاع از نقاط پایانی، بیماران مبتلا به بیماری متوسط تا شدید کرون که پاسخ کافی به درمان فاکتور نکروز ضد تومور (TNF) ندادند یا عوارض جانبی غیرقابل قبول با چنین درمانی داشتند به طور تصادفی و راندم به گروه دریافت کننده داروی ریسانکیزوماب یا اوستکینوماب در دُزهای استاندارد به مدت ۴۸ هفته اختصاص داده شدند. دو نقطه پایانی اولیه که به طور متوالی تست شدند عبارت بودند از عود بالینی در هفته ۲۴ (تحت عنوان نمره شاخص فعالیت بیماری کرون <۱۵۰ تعریف می شود [ محدوده ۰ تا ۶۰۰ با امتیازات بالاتر فعالیت شدیدتر بیماری را نشان می دهد]) که در ۵۰٪ از بیماران تا انجام ویزیت هفته ۲۴ آنالیز شد و حاشیه noninferiority شامل ۱۰ نقطه صدک بود؛ و مورد دوم تشخیص عود بیماری با اندوسکوپی در هفته ۴۸ بود (به صورت یک امتیاز ≤۴، کاهش≥۲ نقطه از خط مبنا، و بدون زیرامتیاز >۱ در هر متغیر فردی در امتیاز اندوسکوپیک ساده برای بیماری کرون تعریف می شود [محدوده ۰ تا ۵۶ با امتیازات بالاتر نیز بیماری شدیدتر را نشان می دهد]) که برای superiority یا برتری در ۱۰۰٪ از بیماران آنالیز شد. ایمنی در همه بیمارانی که حداقل یک دُز داروی ریسانکیزوماب یا اوستکینوماب را دریافت کردند، ارزیابی شد.
نتایج: در کلِ جمعیت ِ به قصد درمان برای آنالیز کارآیی، ۲۳۰ نفر از ۲۵۵ بیمار (۹۰.۲٪) که داروی ریسانکیزوماب را دریافت کردند و ۱۹۳ نفر از ۲۶۵ بیماری (۷۲.۸٪) که داروی اوستکینوماب دریافت کردند، کلیه درمان های تخصیص داده شده را دریافت کردند. هر دو نقاط پایانی اولیه منطبق و موافق بودند؛ داروی ریسانکیزوماب نسبت به داروی اوستکینوماب با توجه به عود بالینی در هفته ۲۴ (۵۸.۶٪ در برابر ۳۹.۵٪؛ تفاوت تعدیل شده، نقاط صدک ۱۸.۴؛ ۶.۶ تا ۳۰.۳) noninferior بود و نسبت به داروی اوستکینوماب با توجه به عود اندوسکوپیک بیماری در هفته ۴۸ نیز superior یا برتر بود (۳۱.۸٪ در برابر ۱۶.۲٪؛ تفاوت تعدیل شده، نقاط صدک ۱۵.۶؛ ۸.۴ تا ۲۲.۹). بروز وقایع مضر به نظر در هر دو گروه مشابه بود.
نتیجه گیری: در این کارآزمایی بالینی سر به سر در خصوص داروی ریسانکیزوماب و اوستکینوماب شامل بیماران مبتلا به بیماری متوسط تا شدید کرون که عوارض جانبی غیرقابل قبول با درمان ضد TNF داشتند یا پاسخ کافی به چنین درمانی ندادند، داروی ریسانکیزوماب نسبت به داروی اوستکینوماب با توجه به عود بالینی در هفته ۲۴ noninferior و با توجه به عود اندوسکوپیک بیماری در هفته ۴۸ superior یا برتر بود.
Laurent Peyrin-Biroulet, M.D., Ph.D., J. Casey Chapman, M.D., Jean-Frederic Colombel, M.DN Engl J Med 2024;391:213-223. July 17, 2024. VOL. 391 NO. 3
