ترک سیگار و خطر ایجاد هیدرادنیت چرکی

مترجم: آناهیتا خاقانی – مهندس بهداشت

آیا ترک سیگار خطر ابتلا به هیدرادنیت چرکی (HS) را کاهش می دهد؟

در این مطالعه کوهورت سراسری روی ۶۲۳۰۱۸۹ شرکت‌کننده کره‌ای، ترک سیگار با کاهش آماری معنی‌دار خطر شروع HS در مقایسه با سیگار کشیدن مداوم همراه بود. برعکس، کسانی که در ابتدا سیگار را ترک کردند اما دوباره شروع کردند و کسانی که سابقه مصرف سیگار قبلی نداشتند اما شروع کردند، خطرات شروع HS مشابه سیگاری‌های مداوم داشتند. تجزیه و تحلیل تعامل زمان سیگار کشیدن، کاهش سریع خطر ابتلا به HS را پس از تقریباً ۳ سال ترک سیگار نشان داد، که مشابه سطح افرادی است که سابقه سیگار کشیدن داشتند اما آن‌ را ترک کردند و کسانی که گزارش کردند هرگز سیگار نکشیده‌اند.

معنی ترک سیگار و حفظ وضعیت ترک سیگار ممکن است خطر ابتلا به HS را کاهش دهد، که نشان‌دهنده اهمیت ترک سیگار و خودداری از شروع یا از سرگیری سیگار برای پیشگیری از HS است.

اهمیت اگرچه سیگار کشیدن به عنوان یک عامل خطر برای هیدرادنیت چرکی (HS) شناخته شده است، اما مطالعات در مورد اثرات ترک سیگار بر HS محدود است و شواهدی وجود ندارد.

هدف بررسی ارتباط بین تغییرات در وضعیت سیگار کشیدن و توسعه HS.

طراحی، محیط و شرکت کنندگان این مطالعه کوهورت مبتنی بر جمعیت، شرکت کنندگانی را از پایگاه داده خدمات بیمه سلامت ملی کره که تحت ۲ معاینات سلامت دوسالانه متوالی (۲۰۰۴-۲۰۰۵ و ۲۰۰۶-۲۰۰۷) قرار گرفته بودند، به عنوان گروه اولیه ثبت نام کرد. در گروه اولیه، گروه ثانویه شامل افرادی بود که در طول دوره پیگیری تحت تمام معاینات سلامت دوسالانه قرار گرفتند و از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۷ تا پایان دوره پیگیری وضعیت سیگار کشیدن را حفظ کردند. داده ها از جولای تا دسامبر ۲۰۲۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

مواجهه تغییرات در وضعیت عادت سیگار کشیدن.

پیامدها و معیارهای اصلی خطر توسعه HS. خطر HS با توجه به تغییر در وضعیت سیگار کشیدن بین ۲ معاینه بهداشتی متوالی با استفاده از مدل خطرات متناسب Cox  برآورد شد.

نتایج از ۶۲۳۰۱۸۹ شرکت کننده ثبت نام شده، میانگین سنی (SD) 47.2 (13.5) سال بود و ۵۵.۶٪ مرد بودند. در طول ۸۴۴۵۷۰۲۵ نفر-سال پیگیری، ۳۷۶۱ رویداد HS رخ داد. در گروه اولیه، در مقایسه با افرادی که به طور مداوم سیگار کشیدن فعال را در هر دو معاینه گزارش کردند (یعنی سیگاری‌های مداوم)، خطر HS کمتری در بین افرادی که در ابتدا تایید شده بود سیگار می‌کشیدند اما در معاینه دوم آن را ترک کردند (یعنی سیگار کشیدن را ترک کردند) مشاهده شد (۰.۶۸؛ ۰.۵۶-۰.۸۳)، کسانی که وضعیت ترک را در تمام مدت حفظ کردند (۰.۶۷؛ ۰.۵۷-۰.۷۷)، و کسانی که گزارش کردند هرگز سیگار نکشیده اند (یعنی هرگز سیگار نکشیده اند) (۰.۵۷؛ ۰.۵۲-۰.۶۳) بود.کسانی که در ابتدا سیگار را ترک کردند اما با معاینه دوم دوباره شروع کردند و کسانی که سابقه مصرف سیگار قبلی نداشتند اما در معاینه دوم شروع کردند (یعنی سیگاری های جدید) خطر ابتلا به HS مشابه سیگاری های پایدار را نشان دادند.

نتایج همگروهی ثانویه با نتایج گروه اولیه مطابقت داشت و کاهش خطر بارزتر با ترک سیگار را نشان داد (۰.۵۷؛ ۰.۳۹-۰.۸۳). با در نظر گرفتن تعامل زمان-سیگار، بروز تجمعی و خطر HS در افرادی که سیگار را ترک می‌کنند مشابه افراد سیگاری پایدار در مراحل اولیه مشاهده بود. با این حال، ۳ تا ۴ سال پس از ترک سیگار، نرخ کاهش یافت، شبیه به افرادی که هرگز سیگار نمی‌کشیدند و کاهش آماری معنی‌داری در خطر تداوم یافت (بین ۳ تا ۶ سال از تاریخ شاخص: ۰.۵۸؛ ۰.۳۶-۰.۹۲؛ و ≥۱۲ سال از تاریخ شاخص: ۰.۷۰; ۰.۵۰-۰.۹۷). سیگاری‌های جدید در ابتدا با آنهایی که هرگز سیگار نمی کشند، مشابه نبودند، اما پس از ۲ تا ۳ سال افزایش یافتند و به سطوح ثابت سیگاری‌ها رسیدند.

نتیجه‌گیری و ارتباط در این مطالعه کوهورت، ترک سیگار و حفظ وضعیت بدون سیگار با کاهش خطر ابتلا به HS در مقایسه با سیگار کشیدن مداوم همراه بود. در مقابل، از سرگیری یا شروع سیگار ممکن است به اندازه سیگار کشیدن مداوم بر رشد HS تأثیر مضری داشته باشد.

Seong Rae Kim, MD; Young-Geun Choi, PhD; Seong Jin Jo, MD, PhD

JAMA Dermatol. August 21, 2024. doi:10.1001/jamadermatol.2024.2613