Shinri Okada, M.D., Masashi Nishikubo, M.D
یک زن ۳۰ ساله که قبلاً سالم بود، با سابقه ۱۰ هفته‌ای ندول‌های پوستی دردناک و سابقه ۶ هفته‌ای تب و تعریق شبانه در بیمارستان بستری شد. بیوپسی ندول که ۳ هفته قبل از بستری انجام شد، فقط پانیکولیت را نشان داد. معاینه فیزیکی ندول‌های زیر جلدی قابل لمس با اریتم پوشاننده روی تنه (پانل A)، بازوها و پاها را نشان داد. CT شکم، نواحی متعددی از افزایش تراکم چربی زیر جلدی را نشان داد (پانل B). اسپلنومگالی مشاهده شد، اما هیچ لنفادنوپاتی مشاهده نشد. توموگرافی انتشار پوزیترون-CTا(PET-CT) کل بدن، جذب در ضایعات چربی زیر جلدی را نشان داد (پانل C، تصویر PET-CT ادغام شده؛ پنل D، تصویر پروجکشن با حداکثر شدت). تجزیه و تحلیل هیستوپاتولوژیک نمونه بیوپسی مکرر، نفوذ سلول‌های التهابی به بافت چربی زیر جلدی را نشان داد. سلول‌های چربی (آدیپوسیت‌ها) که توسط لنفوسیت‌های آتیپیک (مثبت برای CD3، CD8 و پرفورین ۱ و منفی برای CD4 و RNA کدگذاری شده توسط ویروس اپشتین بار) احاطه شده بودند، نیز مشاهده شدند. بازآرایی کلونال ژن گیرنده سلول T-β شناسایی شد. تشخیص لنفوم سلول T زیر جلدی شبیه به پانیکولیت – یک لنفوم پوستی اولیه سلول T که معمولاً کند رشد می‌کند و با آدیپوتروپیسم مشخص می‌شود – داده شد. نتایج تستهای آزمایشگاهی، معیارهای بالینی تشخیص لنفوهیستوسیتوز هموفاگوسیتیک را که در برخی موارد با این لنفوم همراه است، برآورده نکرد. به دلیل پیشرفت سریع لنفوم، درمان با شیمی‌درمانی انجام شد. بیمار بهبودی کامل داشت که تا ویزیت پیگیری ۲ ساله نیز حفظ شد.
N Engl J Med 2025;393:1117. September 13, 2025. VOL. 393 NO. 11
