درمان های سیستمیک تعدیل کننده ایمنی برای درماتیت آتوپیک

مترجم: دکتر الهام خاقانی – پزشک عمومی

اثربخشی و آسیب نسبی لبریکیزوماب، جدیدترین داروی بیولوژیک تایید شده برای درماتیت آتوپیک در مقایسه با سایر درمان های سیستمیک چیست؟

این مرور سیستماتیک و متاآنالیز شامل ۹۸ مطالعه و ۲۴۷۰۷ بیمار، شواهدی با قطعیت متوسط ​​یافت که نشان می‌دهد لبریکیزوماب به طور مشابه با دوپیلوماب برای بهبود علائم، نشانه ها و کیفیت زندگی بزرگسالان مبتلا به درماتیت آتوپیک پس از ۱۶ هفته درمان مؤثر است.

با این حال، نسبت بیشتری از شرکت کنندگان بر اساس نتایج باینری (دوگانه) به موفقیت درمان با دوپیلوماب دست یافتند.

معنی این یافته‌ها نشان می‌دهد که لبریکیزوماب ، یک داروی بیولوژیک جدید، کارایی قابل مقایسه با دوپیلوماب برای درمان درماتیت آتوپیک در بزرگسالان دارد.

چندین درمان سیستمیک از سال ۲۰۱۷ برای درمان درماتیت آتوپیک تایید شده است. ما در حال انجام یک بررسی سیستماتیک زنده و متاآنالیز شبکه (NMA) هستیم تا بتوانیم بین داروهای سیستمیک مقایسه کنیم، که اکثر آنها در کارآزمایی‌های سر به سر مقایسه نشده‌اند. لبریکیزوماب یک آنتی بادی مونوکلونال است که اینترلوکین-۱۳ را هدف قرار می دهد که توسط آژانس دارویی اروپا در نوامبر ۲۰۲۳ برای درمان درماتیت آتوپیک متوسط ​​تا شدید تأیید شد و در سایر حوزه های قضایی تحت بررسی است. لبریکیزوماب فقط در کارآزمایی‌های کنترل‌شده با دارونما ارزیابی شده است، بنابراین مقایسه مستقیم با سایر درمان‌های تایید شده را نمی‌توان تنها با استفاده از آزمایش‌های بالینی موجود انجام داد. این به‌روزرسانی بررسی سیستماتیک زنده ما و NMA، کارایی و ایمنی درمان‌های سیستمیک تعدیل‌کننده ایمنی برای درماتیت آتوپیک، از جمله لبریکیزوماب را مقایسه می‌کند.

اهمیت چندین درمان سیستمیک تایید شده برای درماتیت آتوپیک وجود دارد. لبریکیزوماب یک داروی بیولوژیک تازه مجوز است که در کارآزمایی‌های بالینی با دارونما مقایسه شده است، اما با سایر درمان‌های سیستمیک مقایسه نشده است.

هدف: مقایسه اقدامات گزارش شده از اثربخشی و ایمنی لبریکیزوماب با سایر درمان های سیستمیک برای درماتیت آتوپیک در یک مرور سیستماتیک زنده و متاآنالیز شبکه.

منابع داده: ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده Cochrane ، MEDLINE، Embase، پایگاه‌های اطلاعاتی علوم سلامت آمریکای لاتین و کارائیب، پایگاه داده‌های منابع جهانی کارآزمایی‌های اگزما، و ثبت کارآزمایی‌ها از ابتدا تا ۳ نوامبر ۲۰۲۳ جستجو شدند.

انتخاب مطالعه: کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده که ۸ هفته یا بیشتر درمان با داروهای تعدیل‌کننده ایمنی سیستمیک را برای درماتیت آتوپیک متوسط ​​تا شدید ارزیابی می‌کنند. عناوین، چکیده ها و متون کامل در دو نسخه نمایش داده شدند.

استخراج و ترکیب داده ها: داده ها به صورت تکراری استخراج شدند و متاآنالیز شبکه bayesian  با اثرات تصادفی انجام شد. حداقل تفاوت های مهم برای تعریف تفاوت های مهم بین داروها استفاده شد. قطعیت شواهد با استفاده از رویکرد GRADE (ارزیابی، توسعه و ارزیابی توصیه‌ها) ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل به روز شده از ۱۳ دسامبر ۲۰۲۳ تا ۲۰ فوریه ۲۰۲۴ تکمیل شد.

اقدامات پیامد اصلی: پیامدهای اثربخشی عبارت بودند از ناحیه اگزما و شاخص شدت (EASI)، اندازه‌گیری اگزمای بیمارگرا (POEM) شاخص کیفیت زندگی پوست (DLQI)، و مقیاس‌های درجه‌بندی عددی اوج خارش (PP-NRS) و با استفاده از تفاوت میانگین (MD) با ۹۵% فواصل معتبر (CrI) مقایسه شدند. پیامدهای ایمنی، عوارض جانبی جدی و کناره گیری به دلیل عوارض جانبی بود. سایر پیامدها شامل نسبت شرکت‌کنندگان با ۵۰، ۷۵، و ۹۰ درصد بهبود در  EASIا (EASI-50, -75, -90) و نسبت موفقیت در ارزیابی جهانی محقق در مقایسه با استفاده از نسبت‌های شانس با ۹۵ درصد CrI بود.

نتایج: نمونه مورد مطالعه شامل ۹۸ کارآزمایی واجد شرایط، با مجموع ۲۴۷۰۷ بیمار بود. لبریکیزوماب بدون تفاوت مهمی در تغییر در EASI (MD، ۲.۰-؛ ۴.۵- تا ۰.۳)، POEM (MD، ۱.۱-؛ ۲.۵- تا ۰.۲)، DLQI (MD، ۰.۲-؛ ۲.۱- تا ۱.۶) یا PP-NRS (MD، ۰.۱؛ -۰.۴، ۰.۶) در مقایسه با دوپیلوماب در میان بزرگسالان مبتلا به درماتیت آتوپیک که تا ۱۶ هفته تحت درمان قرار گرفتند، همراه بود. دوپیلوماب در مقایسه با لبریکیزوماب با شانس بیشتری برای اثربخشی در نتایج باینری همراه بود. اثربخشی نسبی سایر داروهای سیستمیک تایید شده مشابه با آنچه در به‌روزرسانی‌های قبلی این مطالعه زنده مشاهده شده بود، با دوز بالا آپاداسیتینیب و آبروسیتینیب بالاترین اثر نسبی عددی را نشان دادند. برای نتایج ایمنی، نرخ رویداد پایین، مقایسه‌های مفید را محدود می‌کرد.

نتیجه‌گیری و ارتباط: در این مرور سیستماتیک زنده و متاآنالیز شبکه، لبریکیزوماب به طور مشابه دوپیلوماب برای درمان کوتاه‌مدت درماتیت آتوپیک در بزرگسالان مؤثر بود. پزشکان و بیماران می توانند از این داده های مقایسه ای برای اطلاع از تصمیمات درمانی استفاده کنند.

Aaron M. Drucker, MD; Megan Lam, MD; David Prieto-Merino, PhD

JAMA Dermatol. July 17, 2024. doi:10.1001/jamadermatol.2024.2192