استفاده کودک از صفحه نمایش قبل از خواب و تاثیر آن بر خواب و توجه

Hannah Pickard, PhD; Petrina Chu, MSc; Claire Essex, MSc

امکان سنجی و کارآیی انجام یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده از مداخله زمان استفاده از صفحه نمایش توسط والدین در ساعات قبل خواب بر روی خواب و توجه کودک که به طور عینی اندازه گیری شده است چیست؟

در این کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده شامل ۱۰۵ خانواده، مداخله زمان استفاده از صفحه نمایش توسط والدین بسیار امکان‌پذیر بود و یافته‌های اثربخشی آزمایشی نشان می‌دهد که اثرات مثبت کوچک تا متوسط ​​حذف زمان استفاده از صفحه نمایش بر بازده خواب عینی، بیداری‌های شبانه، و طول مدت چرت در روز وجود دارد، اما هیچ تاثیری بر روی اقدامات توجه عینی ندارد.

معنی همانطور که در حال حاضر توسط پزشکان اطفال توصیه می شود، والدین توانستند زمان استفاده از صفحه نمایش کودک را قبل از خواب حذف کنند و این حذف باعث بهبود اولیه در خواب کودک شد.

قرار گرفتن کودکان در معرض نمایشگرها (به عنوان مثال، تلویزیون، تبلت، تلفن های هوشمند) به سرعت افزایش یافته است و استفاده از صفحه نمایش با خواب ضعیف و تفاوت در رشد شناختی (مثلا توجه) مرتبط است. دستورالعمل‌های فعلی متخصصین اطفال برای کودکان، محدودیت زمان استفاده از صفحه نمایش و اجتناب کامل از آن را، یک ساعت قبل از خواب توصیه می‌کند. با این حال، قدرت شواهد حمایت از این دستورالعمل در کودکان نوپا ضعیف است. با توجه به تأثیر بالقوه بر سلامت دوران کودکی و عملکرد شناختی، نیاز اساسی به شواهد علّی در مورد تأثیر زمان صفحه نمایش در رشد اولیه وجود دارد.

خواب برای بلوغ مغز بسیار مهم است و اختلال در خواب می تواند تأثیر قابل توجهی بر رشد کودک داشته باشد و منجر به پیامدهای سلامتی مضر شود. معمولاً ارتباط منفی بین قرار گرفتن در معرض صفحه نمایش و مشکلات خواب، از جمله کمیت و کیفیت خواب، در کودکان گزارش شده است. این ارتباطات حتی زمانی که مواجهه پیش از خواب وجود داشته باشد، بیشتر است. مطالعات مداخله‌ای در بزرگسالان، پشتیبانی بیشتری را ارائه می‌کند، با مداخلات محتوای صفحه‌نمایش/غیرصفحه‌ای همسان که تأثیر علی مستقیم صفحه‌نمایش‌ها را بر خواب نشان می‌دهد. یک متاآنالیز از مداخلات زمان صفحه نمایش در کودکان، بهبودهای اندکی را در خواب نشان داد، اگرچه شواهد با کیفیت بالا بسیار محدود است. یک مداخله مبتنی بر آموزش و رفتارهای سالم، که شامل کاهش زمان استفاده از صفحه نمایش در کودکان ۲ تا ۵ ساله بود، افزایش طول مدت خواب گزارش شده توسط والدین را نشان داد، در حالی که بقیه هیچ تاثیری نشان ندادند. یک برنامه سبک زندگی سالم مشابه، شامل کاهش زمان استفاده از صفحه نمایش، تاثیری بر مدت زمان خواب اندازه‌گیری شده با اکتیوگرافی در پیگیری ۳ ماهه نشان نداد، اما کاهش خواب در پیگیری ۶ ماهه مشاهده شد.

خواب ناکافی با توانایی کودکان در تمرکز مرتبط است: خواب ناکافی منجر به کاهش تمرکز می شود و مشکلات خواب در بین کودکان مبتلا به مشکلات توجه رایج است. مواجهه با محتوای صفحه نمایش در دوران کودکی با مشکلات توجه بعدی همراه است.

تحقیقات با استفاده از روش‌های آزمایشی مبتنی بر نگاه نشان داده است که کودکان ۱۸ ماهه که از صفحه‌نمایش لمسی به میزان زیادی استفاده می کنند، افزایش توجه وابسته به چابکی (مثلاً جهت‌گیری سریع به موارد عجیب و غریب) و کاهش توجه داوطلبانه و معطوف به هدف که رشد بالقوه مهم تفاوت در توجه را برجسته می‌کند را نشان می‌دهند. با این حال، جهت اثرات را نمی توان بدون شواهدی از مطالعات مداخله ای که زمان استفاه از صفحه نمایش کودک را تغییر می دهد، تفسیر کرد.

برنامه‌های آموزشی قبلی والدین/کودک دریافته‌اند که مداخلات تغییر رفتار در جایگزینی زمان تماشای صفحه با سایر فعالیت‌ها در کودکان مدرسه‌ای مؤثر بوده است. به عنوان مثال، هنگامی که والدین کودکان ۴ تا ۶ ساله درباره مزایای حذف زمان استفاده از صفحه نمایش آموزش دیدند، کاهش مشکلات توجه و افزایش کیفیت خواب را گزارش کردند. تا به امروز و بر اساس دانش ما، هیچ مداخله‌ای به طور عینی تأثیر حذف زمان استفاه از صفحه نمایش قبل از خواب را بر روی خواب و توجه کودک اندازه‌گیری نکرده است یا نتوانسته است تأثیر استفاده از صفحه نمایش را از فعالیت‌های قبل از خواب که ممکن است جابجا می‌کند جدا کند (به عنوان مثال، خواندن، بازی آرامش بخش).

در این مطالعه، ما امکان‌سنجی و کارایی آزمایشی یک مداخله ۷ هفته‌ای (PASTI) توسط والدین را در کودکان نوپا ۱۶ تا ۳۰ ماهه که یک ساعت قبل از خواب از صفحه نمایش استفاده می‌کنند، ارزیابی کردیم. PASTI بر اساس مداخلات موثر آموزش والدین در زمان استفاده از صفحه نمایش در کودکان بزرگتر الگوبرداری شد و با مراقبین و پزشکان سالهای اولیه ایجاد شد. به والدین PASTI سفارش شد که یک ساعت قبل از خواب فرزندشان از همه نمایشگرها خودداری کنند و یک جعبه قبل از خواب خانواده با فعالیت های جایگزین قبل از خواب، از جمله کارت های فعالیت و اسباب بازی های مناسب سن، به آنها داده شد. تأثیر PASTI بر خواب و توجه کودک نوپا به طور عینی اندازه‌گیری شد و با بدون مداخله (NI) و فقط جعبه قبل از خواب (فقط BB؛ یعنی گروه کنترل فعال) مقایسه شد که در آن والدین فعالیت‌های مشابه قبل از خواب با گروه PASTI انجام دادند، اما برای حذف زمان استفاده از صفحه نمایش سفارش داده نشده است. مقایسه PASTI با BB فقط اجازه می‌دهد تاثیر مستقل حذف زمان صفحه نمایش از فعالیت‌های قبل از خواب که جایگزین آن می‌شوند، جدا شود.

اهمیت زمان تماشای صفحه نمایش کودک نوپا با خواب ضعیف تر و تفاوت در توجه همراه بود. درک تأثیر علّی مدت زمان استفاده از صفحه نمایش در توسعه اولیه، از بالاترین اهمیت برخوردار است.

هدف برای آزمایش (۱) امکان سنجی مداخله ۷ هفته ای (PASTI) توسط والدین در کودکان نوپا (۱۶ تا ۳۰ ماهه) که یک ساعت قبل از خواب از صفحه نمایش استفاده می کنند و (۲) تأثیر PASTI بر خواب و توجه کودکان نوپا.

طراحی، محیط و شرکت‌کنندگان این کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده مبتنی بر بریتانیای ارزیاب-کورشده بین ژوئیه ۲۰۲۲ و ژوئیه ۲۰۲۳ انجام شد. این یک مطالعه تک‌محلی بود که خانواده‌هایی را با یک کودک نوپا بین ۱۶ تا ۳۰ ماه، که در فاصله ۷۵ مایلی از Babylab زندگی می‌کردند و استفاده ۱۰ دقیقه یا بیشتر از صفحه نمایش در یک ساعت قبل از خواب در ۳ روز یا بیشتر در هفته داشتند، ثبت‌نام کرد. معیارهای خروج (۱) یک بیماری ژنتیکی یا عصبی، (۲) زایمان زودرس (<37 هفته)، و (۳) مشارکت فعلی در مطالعه دیگری بود.

مداخلات خانواده ها به (۱) PASTI تصادفی سازی (۱:۱:۱) شدند: مراقبین، استفاده از صفحه نمایش را از ساعت قبل خواب کودک حذف کردند و به جای آن از فعالیت هایی از جعبه زمان خواب استفاده کردند (مانند خواندن، پازل). (۲) جعبه زمان خواب (فقط BB): از فعالیت های قبل از خواب همسان استفاده کردند، بدون اشاره به زمان اسفاده از صفحه نمایش. یا (۳) بدون مداخله (NI): طبق معمول ادامه یافت.

نتایج: در مجموع ۴۲۷ خانواده غربالگری شدند، ۱۶۴ خانواده (۳۸.۴٪) واجد شرایط بودند، و ۱۰۵ خانواده تصادفی شدند (میانگین سن، ۲۳.۷ ماه). کارآزمایی امکان پذیر بود، با ۹۹٪ شرکت کنندگان (۱۰۴ از ۱۰۵) نگهداری و ۹۴٪ از خانواده ها (۳۳ از ۳۵) به PASTI پایبند بودند. PASTI، کاهش در زمان استفاده از صفحه نمایش گزارش شده توسط والدین را نشان داد (در مقابل NI: کوهن d=-0.96؛ ۱.۳۲- تا ۰.۶۰-؛ در مقابل BB فقط: کوهن d=-0.65؛ ۱.۰۳- تا ۰.۲۷-). PASTI بهبودهای کوچک تا متوسطی را در بازده خواب اندازه گیری شده به طور عینی نشان داد (در مقایسه با NI: کوهن d=0.27؛ ۰.۱۱- تا ۰.۶۶؛ در مقابل BB فقط: کوهن d=0.56؛ ۰.۱۷- تا ۰.۹۶)، بیداری های شبانه: (در مقابل NI: کوهن d=−۰.۲۸؛ ۰.۶۷- تا ۰.۱۲؛ در مقابل BB فقط: کوهن d=−۰.۳۱؛ ۰.۷۱- تا ۰.۱۰)و کاهش خواب در روز (در مقابل NI: کوهن d= -۰.۳۰؛ ۰.۷۴ -تا ۰.۱۳ تفاوت) اما اما تفاوتی در مقایسه با BB وجود نداشت.

 هیچ اثر قابل مشاهده ای از PASTI بر معیارهای عینی توجه وجود نداشت. در مقایسه با فقط BB، PASTI تفاوتی را در کنترل تلاش‌گرانه گزارش شده توسط والدین (کوهن d=-0.40؛ -۰.۷۵- تا ۰.۰۵-) و کنترل مهاری (کوهن d=-0.48؛ -۰.۷۷- تا ۰.۱۹-) را به دلیل افزایش امتیازات فقط BB. نشان داد.

نتیجه گیری و ارتباط نتایج مربوط به این کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده نشان می‌دهد که با حمایت از توصیه‌های متخصص اطفال، حذف زمان استفاده از  صفحه نمایش قبل از خواب کودک نوپا امکان‌پذیر بوده و اثرات اولیه مفیدی روی خواب نشان می‌دهد. قبل از اتخاذ PASTI توسط والدین و متخصصان اطفال، یک کارآزمایی تاییدی کامل در آینده مورد نیاز است.

JAMA Pediatr. October 21, 2024. doi:10.1001/jamapediatrics.2024.3997