مترجم: پروین امامی – پرستار
آیا سطح لنفوسیت های نفوذکننده به تومور (TILs) با پیامدهای بقای بیماران مبتلا به مراحل اولیه سرطان پستان با گیرنده ERBB2-Positive (سابقاً HER2 نامیده می شد) ارتباط دارد و می تواند شدت درمان ادجوانت یا کمکی را کاهش دهد؟
در آنالیز پیگیری ده ساله برای کارآزمایی بالینی تصادفی شده ShortHER، ارتباط آماری قابل توجهی در بین ۸۶۶ بیمار با هر ۵٪ افزایش در TILs وجود داشت و بقای کلی بهبود یافت. بیماران دارای TILs ۲۰٪ یا بیشتر هنگام درمان با کاهش شدت شیمی درمانی و تراستوزوماب در معرض افزایش خطر مرگ قرار نداشتند.
موضوع: TILs می تواند به عنوان یک بیومارکر برای شناسایی بیماران مبتلا به مراحل اولیه سرطان پستان با گیرنده +ERBB2 که به طور ایمن تحت درمان کمکی با شدت کم قرار دارند، بدون به مخاطره افتادن پیامدهای بقای طولانی مدت بکار برده شود.
پیامدها برای بیماران مبتلا به مراحل اولیه سرطان پستان با گیرنده +ERBB2 (سابقاً HER2 نامیده می شد) در دهه های اخیر به دلیل درمان های موثر جدید بهبود یافته است. فراوانی داروها و راهکارهایی که نقش مهمی در این بیماری برعهده دارند همراه با توجه به این موضوع که اغلب بیماران در طولانی مدت به پیامدهای بقای مطلوب دست می یابند، شخصی سازی درمان براساس نسبت مزیت- خطر فردی را الزامی ساخت. در چنین مواقعی به شناسایی بیومارکرهایی نیاز است که بتوانند طبقه بندی پیش آگهی را اصلاح کنند و شدت درمان را کاهش دهند. کارآزمایی ShortHER یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده فاز ۳ noninferiority بود که شیمی درمان مرکب یک ساله (گروه طولانی) در برابر درمان کمکی ۹ هفته ای با تراستوزوماب (گروه کوتاه مدت) را در بیماران مبتلا به مراحل اولیه سرطان پستان +ERBB2 مقایسه می کرد. در حالی که آنالیز بقای عاری از بیماری در مراحل اولیه (DFS) سبب noninferirority در گروه کوتاه مدت نشد، اما مقاله منتشر شده جدید درباره بقای کلی ده ساله پیامدهای کاملاً بارز برای گروه ۲ مخصوصاً بیماران مبتلا به عدم درگیری غدد لنفاوی یا درگیری محدود را نشان داد.
ما قبلاً نقش پیش آگهی احتمالی لنفوسیت های نفوذکننده به تومور (TILs) در کارآزمایی ShortHER با میانگین پیگیری ۶ سال را گزارش دادیم و یک ارتباط مثبت مستقل بین تراکم TILs و بقای طولانی مدت عاری از بیماری (DDFS) (۱۰٪ افزایش : ۰.۷۳: ۰.۸۹- ۰.۵۹) را نشان دادیم. ما یک تاثیر متقابل آماری مهم بین سطوح TIL در نقطه برش ۲۰٪ یا بالاتر و گروه درمان مشاهده کردیم، در حالی که بیماران با TILs پایین اهمیت و مزیت آماری قابل توجهی از درمان طولانی مدت (کوتاه در برابر طولانی : ۱.۷۵؛ ۲.۸۰-۱.۰۹) نشان دادند، در حالی که آنهایی که TILs بالا داشتند، یک پیش آگهی عالی بدون توجه به مدت درمان داشتند و پیامدها از نظر عددی در گروه کوتاه مدت حتی بهتر بود (گروه کوتاه در برابر گروه طولانی: HR، ۰.۲۳؛ ۱.۰۹- ۰.۰۵).
آنالیز قبلی ما به شواهد رو به رشد برای حمایت از ارزش پیش آگهی کننده TILS در مراحل اولیه سرطان پستان با +ERBB2 در شرایط کمکی نئوادجوانت شده اضافه گردید که در انجا TILS ارتباط زیادی با نقاط پایانی جایگزین مانند میزان افزایش پاسخ های کامل و کاهش خطر عود داشت. البته تا جایی که ما می دانیم هیچ تحقیقی به تنهایی ارتباط بین TILs و OS را نشان نداده است که مهمترین نقطه پایانی بقا در شرایط اولیه است. ما در اینجا آنالیز جدید نقش پیش آگهی احتمالی TILs در کارآزمایی ShortHER و ارزیابی اثر این بیومارکر بر روی پیامدهای بقا شامل OS در پیگیری طولانی مدت را ارائه می دهیم.
هدف: ارزیابی ارتباط لنفوسیت های نفوذ کننده تومور (TILs) با بقای کلی (OS) و بقای طولانی مدت عاری از بیماری (DDFS) برای بیماران مبتلا به مراحل اولیه سرطان پستان با گیرنده +ERBB2.
این کارآزمایی بالینی تصادفی شده ShortHER یک کارآزمایی چند مرکزی در ایتالیا بود که از ماه دسامبر ۲۰۰۷ تا اکتبر ۲۰۱۳ از بیماران مبتلا به سرطان پستان اولیه با +ERBB2 ثبت نام کرد. بیماران به مدت نه هفته یا یک سال داروی ادجوانت (کمکی) تراستوزوماب در ترکیب با شیمی درمانی را دریافت کردند. نمونه های تومور برای TILs بررسی شدند. بیماران به مدت میانگین پیگیری ۹ سال تحت ارزیابی قرار داشتند و داده ها از فوریه ۲۰۲۳ تا آگوست ۲۰۲۴ تجزیه و تحلیل شدند.
اقدامات شامل چهار دوره شیمی درمانی مبتنی برآنتراسایکلین به دنبال ۴ دوره تاکسان ها در ترکیب با تراستوزوماب به مدت یک سال (گروه طولانی مدت) یا سه دوره تاکسان در ترکیب با تراستوزوماب به مدت ۹ هفته که با شیمی درمانی دُز کاهش یافته مبتنی بر آنتراسایکلین به مدت سه دوره (گروه کوتاه مدت) دنبال شد، بودند.
پیامدها و معیارهای اصلی: ارتباط TILs با DDFS و OS با مدل های Cox ارزیابی شد.
نتایج: از ۱۲۵۳ بیماری که در کارآزمایی ShortHER ثبت نام کردند، ۸۶۶ خانم (سن ۴۸-۶۴ سال) TILs بارز داشتند. در مدل های Cox با فاکتورهای مربوطه، هر ۵٪ افزایش TIL با بهبود DDFS (۰.۸۷؛ ۰.۹۵-۰.۸۰) و OS (۰.۸۹؛ ۰.۹۸- ۰.۸۱) ارتباط داشت. میزان OS ۱۰ ساله برای بیماران دارای TILs ۲۰٪ یا بالاتر به میزان ۹۱.۳٪، برای بیماران با TILs ۳۰٪ یا بالاتر به میزان ۹۳.۳٪، و برای بیماران با TILs ۵۰٪ یا بالاتر به میزان ۹۸.۱٪ بود که نتیجه TIL بالاتر در برابر پایین تر معادل خود را نشان میدهد. بیماران با TILs پایین تر از ۲۰٪ پیامد بهتری را با درمان طولانی مدت در برابر کوتاه مدت نشان دادند (DDFS ۱۰ ساله، ۸۸.۷٪ در برابر ۸۱٪)، در حالی که بیماران با TILs ۲۰٪ یا بالاتر مخالف آن را نشان دادند (DDFS ۱۰ ساله ، ۸۷.۱٪ در برابر ۹۲.۲٪). به همین ترتیب میزان OSده ساله در بیماران با TILs ۲۰٪ یا بالاتر در گروه طولانی مدت معادل ۸۹.۳٪ در برابر ۹۳.۱٪ در گروه کوتاه مدت بود (۰.۳۶؛ ۱.۳۶-۰.۱۰)؛ بیماران با TILs پایین تر از ۲۰٪ میزان OS ده ساله ۹۱.۳٪ در گروه طولانی را داشتند و در مقابل این میزان در گروه کوتاه مدت معادل ۸۶.۹٪ بود (۱.۳۶؛۲.۲۳- ۰.۸۲).
نتیجه گیری و ارتباط: این آنالیز پیگیری کارآزمایی بالینی تصادفی شده ShortHER تا جایی که ما می دانیم اولین بار است که اثر مستقل TILs از نظر OS برای بیماران مبتلا به مراحل اولیه سرطان پستان با گیرنده +ERBB2 درمان شده با شیمی درمانی ادجوانت و درمان ERBB2 را نشان می دهد. بیماران با TILs ۲۰٪ یا بالاتر که مدت درمان با تراستوزوماب و دُز شیمی درمانی آنها کاهش یافت در معرض افزایش خطر عود طولانی مدت یا مرگ قرار نداشتند.
Maria Vittoria Dieci, MD; Giancarlo Bisagni, MD; Stefania Bartolini, MD
JAMA Oncol. February 13, 2025. doi:10.1001/jamaoncol.2024.6872
