سال 19, شماره 141, ماهنامه عرصه پزشکی

Ziresovir در نوزادان بستری شده با عفونت ویروس سینسیشیال تنفسی

Shunying Zhao, M.D., Ph.D., Yunxiao Shang, M.D., Ph.D., Yong Yin, M.D

تخمین زده می‌شود که عفونت‌های ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV) سالانه باعث ۳.۶ میلیون بستری در بیمارستان و ۹۷,۲۰۰ تا ۱۲۴,۹۰۰ مرگ در بین کودکان ۵ ساله یا کمتر در سراسر جهان، عمدتاً در کشورهای در حال توسعه می‌شود.

اگرچه واکسن‌های RSV برای استفاده در بزرگسالان ۶۰ سال یا بالاتر و در افراد باردار تایید شده‌اند، هیچ کدام در حال حاضر برای استفاده برای کودکان تایید نشده‌اند.

تنها درمانی که توسط سازمان غذا و دارو برای درمان عفونت RSV تایید شده است، ریباویرین به حالت آئروسل می باشد، اما این دارو فقط برای استفاده در نوزادان و کودکان خردسال تایید شده است و دارای اثربخشی محدود، مشخصات ایمنی نامطلوب و اثرات تراتوژنیک بالقوه است. Palivizumab، یک آنتی بادی مونوکلونال RSV، تاییدیه محدودی برای پیشگیری از عفونت RSV در نوزادان پرخطر دریافت کرده است. Nirsevimab، یک آنتی بادی پیشگیری‌کننده (پروفیلاکتیک) جدید RSV، بروز عفونت‌های دستگاه تنفسی تحتانی مرتبط با RSV را طی ۱۵۰ روز تا ۷۴.۵% کاهش داد، اما اینکه چگونه nirsevimab ممکن است ویژگی‌های اپیدمیولوژیک RSV را در کودکان تغییر دهد، ناشناخته است. برای کودکانی که منع مصرف آنتی‌بادی‌ها دارند، آن‌هایی که بیماری مزمن زمینه‌ای ریه دارند، و آن‌هایی که مبتلا به عفونت‌های جدید هستند، به درمان‌های مؤثر ضد ویروسی ویژه RSV نیاز است، به‌ویژه با توجه به شیوع RSV که پس از همه‌گیری بیماری کروناویروس ۲۰۱۹ در سراسر جهان گزارش شده است.

Ziresovir (AK0529) یک مهارکننده قوی، انتخابی و خوراکی پروتئین RSV F است. مطالعات سمیت پیش بالینی، فارماکوکینتیک و متابولیک نشان داد که این دارو کاندید مناسبی برای توسعه بالینی است. یک کارآزمایی اخیر فاز ۲ شامل ۷۲ شرکت کننده ۱ تا ۲۴ ماهه نشان داد که درمان با ziresovir با کاهش بیشتری در بار ویروسی RSV و در امتیازهای نشان دهنده علائم و نشانه ها نسبت به دارونما ، بدون هیچ گونه نگرانی ایمنی آشکار همراه بود. ما یک کارآزمایی بالینی فاز ۳ چند مرکزی را در چین (AIRFLO) برای بررسی اثربخشی و ایمنی درمان با ziresovir در کودکان ۱ تا ۲۴ ماهه که به دلیل عفونت RSV در بیمارستان بستری شده بودند، انجام دادیم.

سابقه: ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV) یکی از علل اصلی بیماری شدید در نوزادان ، بدون درمان موثر می باشد. نتایج یک کارآزمایی فاز ۲ نشان داد که ziresovir ممکن است در درمان نوزادان بستری شده در بیمارستان با عفونت RSV کارایی داشته باشد.

روش ها: در فاز ۳، کارآزمایی چند مرکزی، دوسوکور، تصادفی شده و کنترل شده با دارونما که در چین انجام شد، شرکت کنندگان ۱ تا ۲۴ ماهه را که به دلیل عفونت RSV در بیمارستان بستری بودند، ثبت نام کردیم. شرکت‌کنندگان به‌طور تصادفی به نسبت ۲:۱ برای دریافت ziresovir (با دوز ۱۰ تا ۴۰ میلی‌گرم، بر اساس وزن بدن) یا دارونما، دو بار در روز، به مدت ۵ روز تقسیم شدند. نقطه پایانی اولیه، تغییر از پایه به روز ۳ (تعریف شده به عنوان ۴۸ ساعت پس از اولین تجویز) در امتیاز بالینی برونشیولیت وانگ بود (امتیازات کل از ۰ تا ۱۲ است، با امتیازات بالاتر نشان دهنده شدت بیشتر علائم و نشانه ها). جمعیت قصد درمان شامل تمام شرکت‌کنندگان مبتلا به عفونت تایید شده با RSV بود که حداقل یک دوز زیرزوویر یا دارونما دریافت کردند. جامعه ایمنی شامل تمام شرکت کنندگانی بود که حداقل یک دوز ziresovir یا دارونما دریافت کردند.

نتایج: جمعیت قصد درمان شامل ۲۴۴ شرکت‌کننده، و جمعیت ایمنی شامل ۳۰۲ نفر بود. کاهش از سطح پایه در امتیاز بالینی برونشیولیت وانگ در روز ۳ با ziresovir به طور قابل‌توجهی بیشتر از دارونما بود (۳.۴- امتیاز، ۳.۷- تا ۳.۱-. در مقابل ۲.۷- امتیاز، ۳.۱- تا ۲.۲-، ۰.۸- امتیاز، ۱.۳- تا ۰.۳-). کاهش بار ویروسی RSV در روز ۵ در گروه ziresovir بیشتر از گروه دارونما بود (۲.۵- در مقابل  log۱۰ ۱.۹-کپی در میلی لیتر؛ تفاوت، log۱۰ ۰.۶- کپی در میلی لیتر ۱.۱- تا ۰.۲-). بهبودهایی در زیر گروه‌های از پیش تعیین‌شده، از جمله در شرکت‌کنندگان با نمره اولیه برونشیولیت حداقل ۸ و در سنین ۶ ماهه یا کمتر مشاهده شد. بروز عوارض جانبی مربوط به دارو یا دارونما ۱۶% با ziresovir و ۱۳% با دارونما بود. شایع ترین عوارض جانبی که توسط محقق به عنوان مرتبط با دارو یا دارونما ارزیابی شد، اسهال (به ترتیب در ۴٪ و ۲٪ از شرکت کنندگان)، افزایش سطح آنزیم کبدی (به ترتیب در ۳٪ و ۳٪) بود. و راش (در ۲% و ۱%) بود. جهش های مرتبط با مقاومت در ۱۵ شرکت کننده (۹٪) در گروه ziresovir شناسایی شد.

نتیجه گیری: درمان Ziresovir، علائم و نشانه های برونشیولیت را در نوزادان و کودکان خردسال بستری شده با عفونت RSV کاهش داد. هیچ گونه نگرانی ایمنی شناسایی نشد.

N Engl J Med 2024;391:1096-1107. September 25, 2024. VOL. 391 NO. 12