مترجم: فاطمه عطارزاده – ارشد بیوشیمی
کاردیوورتر-دفیبریلاتور قابل کاشت وریدی (ICD) برای درمان آریتمی های بطنی تهدید کننده زندگی در بیمارانی که در معرض خطر مرگ ناگهانی ناشی از علل قلبی هستند، روشی شناخته شده است. با این حال بیماران در معرض خطر عوارض سرب، ناشی از شکست هادی، با خرابی عایق و عفونت روبرو هستند و این خطر با گذشت زمان افزایش می یابد.
ICD زیر پوستی برای دور زدن عوارض وریدی مرتبط با سرب ایجاد شده است. ایمنی و عملکرد ICD های زیر جلدی به خوبی ثابت شده و عوارض مرتبط با سرب کمتر اتفاق می‌افتد، در مجموع عوارض مرتبط با دستگاه، از جمله عفونت‌ها، در بین بیمارانICD زیر جلدی نسبت به بیماران ICD وریدی کمتر مشاهده می شود. با این حال ICD زیر جلدی نه می تواند برادی کاردی طولانی مدت و نه درمان ضربان قلب ضد تاکی کاردی را ارائه دهد. ضربان‌های ضد تاکی کاردی می‌تواند آریتمی‌های بطنی، به‌ویژه تاکی کاردی بطنی را خاتمه دهد و در نتیجه احتمالاً امکان جلوگیری از شوک دردناک را فراهم می‌کند. از آنجایی که ICD توانایی ایجاد ضربان‌گذاری ضد تاکی کاردی را ندارد، در بیمارانی که برای خاتمه آریتمی نیاز به ضربان‌گذاری ضد تاکی کاردی دارند، منع مصرف دارد. مطالعه MODULAR ATP (اثربخشی سیستم ضربان‌سازی مدولار EMPOWER و ICD زیر جلدی EMBLEM برای برقراری ارتباط ضربان‌های ضد تاکی‌کاردی) ایمنی و عملکرد یک سیستم ضربان دار-دفیبریلاتور مدولار – ICD زیر جلدی در ارتباط بی‌سیم با یک ضربان‌ساز بدون سرب – در بیمارانی با اندیکاسیون کاشت ICD که در معرض خطر مرگ ناگهانی ناشی از آریتمی‌های بطنی بودند و می‌توانست با ضربان‌سازی ضد تاکی کاردی خاتمه یابد، بررسی کرد.
کاردیوورتر-دفیبریلاتور قابل کاشت زیر جلدی (ICD) با عوارض کمتری نسبت به ICD وریدی همراه است. با این حال ICD زیر جلدی نمی تواند ضربان برادی کاردی و ضد تاکی کاردی را ایجاد کند. اینکه آیا یک سیستم ضربان‌سازی-دفیبریلاتور مدولار شامل یک ضربان‌ساز بدون سرب در ارتباط بی‌سیم با یک ICD زیر جلدی برای ارائه ضربان‌های ضد تاکی کاردی و برادی کاردی، ایمن است یا خیر، ناشناخته باقی مانده است.
ما یک مطالعه چندملیتی و تک گروهی انجام دادیم که بیمارانی را که در معرض خطر مرگ ناگهانی ناشی از آریتمی‌های بطنی بودند ثبت‌نام کرده و آنها را به مدت ۶ ماه پس از کاشت یک سیستم ضربان‌ساز-دفیبریلاتور مدولار دنبال کردیم. نقطه پایانی ایمنی، رهایی از عوارض عمده مرتبط با ضربان ساز بدون سرب بود که با هدف عملکرد ۸۶% ارزیابی شد. دو نقطه پایان عملکرد اولیه، ارتباط موفقیت آمیز بین ضربان ساز و ICD (هدف عملکرد، ۸۸٪) و آستانه ضربان تا ۲.۰ ولت در عرض پالس ۰.۴ میلی ثانیه بود (هدف عملکرد، ۸۰٪).
نتایج: ما ۲۹۳ بیمار را ثبت نام کردیم که ۱۶۲ نفر از آنها در گروه نقطه پایانی ۶ ماهه و ۱۵۱ نفر از آنها دوره پیگیری ۶ ماهه را تکمیل کردند. میانگین سنی بیماران ۶۰ سال، ۱۶.۷% زن و میانگین کسر جهشی بطن چپ ۱۲.۶±۳۳.۱ درصد بود. درصد بیمارانی که بدون عوارض عمده مرتبط با ضربان ساز بدون سرب بودند ۹۷.۵% بود که از هدف عملکرد از پیش تعیین شده فراتر بود. ارتباط بی‌سیم در ۹۸.۸% از تست‌های ارتباطی موفقیت‌آمیز بود که از هدف از پیش تعیین‌شده فراتر رفت. از ۱۵۱ بیمار، ۱۴۷ نفر (%۹۷.۴) آستانه ضربان ۲.۰ ولت یا کمتر داشتند که از هدف از پیش تعیین شده فراتر رفت. درصد اپیزودهای آریتمی که با ضربان‌سازی ضد تاکی کاردی با موفقیت پایان یافت، ۶۱.۳% بود و هیچ قسمتی وجود نداشت که به دلیل نقص ارتباط، ضربان‌گذاری ضد تاکی کاردی برای آنها انجام نشده باشد. از ۱۶۲ بیمار، ۸ نفر (%۴.۹) فوت کردند. هیچ یک از مرگ ها مربوط به آریتمی یا روش کاشت در نظر گرفته نشد.
نتیجه گیری: آزمایش ضربان ساز (پیس میکر) بدون سرب در ارتباط بی سیم با ICD زیرجلدی با هدف رهایی از عوارض عمده مربوط به ضربان ساز بدون سرب یا روش کاشت، برای درصدی از بیماران با آستانه ضربان تا ۲.۰ ولت در عرض پالس ۰.۴ میلی ثانیه در یک دوره ۶ ماهه.
پانل A: درصد تست های ارتباطی را نشان می دهد که در بیماران در چهار پیگیری ۶ ماهه ارزیابی شده است که در آن ارتباط بین ضربان ساز بدون سرب و ICD زیر جلدی موفقیت آمیز بود. پانل B: درصد بیمارانی را نشان می دهد که در آنها ارتباط در هر یک از چهار وضعیت (دراز کشیدن به پهلوی چپ، دراز کشیدن به پهلوی راست، به پشت و عمودی)، موفقیت آمیز بود. پانل C: درصد بیماران با آستانه ضربان تا ۲.۰ ولت در عرض پالس ۰.۴ میلی ثانیه را نشان می دهد. پانل D: آستانه قدم زدن بیماران را در زمان کاشت، قبل از ترخیص و در ویزیت های بعدی نشان می دهد. میانگین (±SD) آستانه های ضربان و دامنه آستانه ها در زیر نمودار نشان داده شده است. میله ها خطاهای استاندارد را نشان می دهند.
Reinoud E. Knops, M.D., Ph.D., Michael S. Lloyd, M.D., Paul R. Roberts, M.D
N Engl J Med; May 18, 2024. DOI: 10.1056/NEJMoa2401807
