شیلوتوراکس

Seigi Oshima, M.D., Sumie Tabata, M.D., Ph.D

مردی ۶۳ ساله با سابقه لنفوم فولیکولار با سابقه دو هفته ای خستگی و سابقه سه روزه تنگی نفس مراجعه کرد. لنفوم ۱۰ ماه قبل او بهبود یافته بود. در معاینه فیزیکی کاهش صداهای تنفسی در قاعده هر دو ریه وجود داشت و لنفادنوپاتی قابل لمسی نبود. عکسبرداری قفسه سینه افیوژن پلور را نشان داد که در سمت راست بیشتر از سمت چپ بود (شکل A). به علاوه، CT کل بدن لنفادنوپاتی منتشر و هپاتواسپلینومگالی را نشان داد. توراکوسنتز در طرف راست انجام شد و یک لیتر مایع زرد شیری از ریه کشیده شد (شکل B). آنالیز مایع پلور تراوش لنفوسیتی با سطح تری گلیسرید ۱۲۲۵mg/dL (13.8 میلی مول در هر لیتر؛ ارزش مرجع <110mg/dL [1.2 میلی مول درهر لیتر]) و سطح کلسترول ۱۲۷mg/dL (3.3 میلی مول در لیتر؛ ارزش مرجع <250mg/dL [ 6.5 میلی مول در هر لیتر]) را نشان داد. آنالیز هیستوپاتولوژیکی بلوک سلولی مایع پلور لنفوسیت های بدخیم کوچک با ایمونوفنوتایپی که با لنفوم فولیکولار قبلی بیمار همسان بود را نشان داد (شکل C؛ رنگ آمیزی ایمنی برای لنفوم ۲ سلول B). تشخیص شیلوتوراکس به دلیل عود لنفوم فولیکولار برای بیمار گذاشته شد.

شایع ترین علت شیلوتوراکس غیرتروماتیک سرطان است که عمدتاً لنفوم می باشد. پلورال افیوژن هفت روز بعد از آغاز شیمی درمانی سیستمیک برطرف شد. بیمار بعد از شش دوره درمان در وضعیت بهبودی نسبی قرار داشت. البته شیلوتوراکس و لنفادنوپاتی ها طی یک ماه عود کرد. بیمار اخیراً به خاطر عود لنفوم فولیکولار تحت برنامه درمانی نجات بخش و برنامه ریزی برای درمان متعاقب سلول T گیرنده آنتی ژن شیمریک (CAR-T) قرار دارد.

N Engl J Med 2024; 390:e20. February 22, 2024