Shiyao Wang, M.D., Huaping Dai, M.D
خانم ۲۸ ساله‌ای با سابقه ۶ ماهه سرفه خشک به بیمارستان مراجعه کرد. او غیرسیگاری بود و بیان کرد که هیچ‌گونه سابقه تب، درد مفاصل، چشم درد یا بثورات پوستی نداشته است. در طول معاینات فیزیکی انجام شده و ارزیابی صدای قسمت تحتانی هر دو ریه، صداهای ظریفی شنیده شد. CT با وضوح بالا (توموگرافی کامپیوتری) قفسه سینه، لنفادنوپاتی مدیاستن و تیرگی‌های شیشه‌ای منتشر (پانل A، نمای محوری) را نشان داد. همچنین مناطقی از ضخیم شدن سپتوم بین لوبولار و داخل لوبولار روی هم دیده می‌شد، الگویی که به‌دلیل شباهت به سنگفرش‌های نامنظم به سنگفرش بی‌نظم معروف است (پانل A، کادر مشکی). سطح سرمی آنزیم مبدل آنژیوتانسین ۸۰ واحد در لیتر (محدوده مرجع ۱۷ تا ۵۵) بود. بیوپسی ریه ترانس برونشیال متعاقب آن، گرانولوم‌های متعدد غیرموردی را نشان داد (پانل B، قسمتی که گرانولوما را نشان می‌دهد؛ رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین). کشت برونکوآلوئولار لاواژ، تجزیه‌وتحلیل هیستوپاتولوژیک و آزمایش مولکولی برای ارگانیسم‌های عفونی، از جمله مایکوباکتریوم توبرکلوزیس منفی بود. تشخیص سارکوئیدوز ریوی داده شد. الگوی سنگفرش بی‌نظم معمولاً با پروتئینوز آلوئولار ریوی مرتبط است، اما در شرایط مختلف دیگری مانند سندرم دیسترس تنفسی حاد، پنومونی پنوموسیستیس جیرووسی و سارکوئیدوز نیز مانند این مورد دیده می‌شود. دوز کاهشی پردنیزون شروع شد. تا ۶ ماه پس از شروع درمان، علائم بیمار کاهش پیدا کرده بود و نتایج رادیوگرافی تا حد زیادی بهبود یافته بود (پانل C). در آن مرحله، پردنیزون قطع شد و وضعیت بیمار تثبیت شد. علائم مرتبط عود نکردند و تکرار CT قفسه سینه پس از یک سال پیگیری، نشان‌دهنده پیشرفت ضایعات نبود.
N Engl J Med 2024; 390:e21. February 29, 2024
