مترجم: شیدا برخوردای – ارشد مهندسی پزشکی
خانم ۵۷ ساله‌ای با سابقه افسردگی و بی‌خوابی با علائم ۳ روز تنگی نفس و سرگیجه به اورژانس مراجعه کرد. معاینه فیزیکی از نظر رنگ پریدگی قابل‌توجه بود. مطالعات آزمایشگاهی سطح هموگلوبین ۴.۴ گرم در دسی‌لیتر (محدوده مرجع، ۱۱.۶ تا ۱۵.۵)، تعداد رتیکولوسیت بالا، سطح لاکتات دهیدروژناز بالا و سطح هاپتوگلوبین پایین را نشان داد. نتایج الکتروفورز هموگلوبین و آزمایش گلوکز-۶-فسفات دهیدروژناز طبیعی بودند و آزمایش‌های متهموگلوبین و آنتی‌گلوبولین مستقیم منفی بودند. اسمیر خون محیطی (پانل A، رنگ‌آمیزی گیمسا) پویکیلوسیتوز، گلبول‌های قرمز هسته‌دار (فلش‌های سیاه) و سلول‌های چند رنگی (فلش‌های سفید) را نشان داد. یافته‌ها همچنین با همولیز اکسیداتیو، از جمله حضور سلول‌های نیش‌زننده (پانل A، فلش‌های قرمز)، سلول‌های تاول (پانل A، ستاره‌ها) و آخال‌های گلبول قرمز (رنگ‌آمیزی پانل B، گیمسا) مطابقت داشتند. محتویات گلبول قرمز بر اساس رنگ‌آمیزی مثبت با متیل ویولت (پانل C) به‌عنوان اجسام هاینز شناسایی شدند. انتقال خون انجام شد. پس از یک بررسی سم‌شناسی طولانی‌مدت که شامل چندین بار بستری شدن بیمار در طول ۷ ماه آینده بود، در نهایت بیمار گزارش داد که از یک ماه قبل از اولین مراجعه، هرشب ۱۰ برابر دوز روزانه توصیه‌شده زوپیکلون (یک خواب‌آور غیربنزودیازپینی) را برای درمان بی‌خوابی مصرف کرده است. تست ادرار برای زوپیکلون مثبت بود. تشخیص همولیز اکسیداتیو ناشی از دارو انجام شد. به بیمار توصیه شد مصرف زوپیکلون را متوقف کند و برای درمان به روانپزشکی ارجاع داده شد.
Wing Kit Lam, M.B., B.S. Sze Fai Yip, M.B., B.S
N Engl J Med 2024;390:1513. April 24, 2024. VOL. 390 NO. 16
